भरत

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit भरत (bharata).

Pronunciation

  • (Delhi) IPA(key): /bʱə.ɾət̪/, [bʱɐ.ɾɐt̪]

Proper noun

भरत • (bharatm (Urdu spelling بھرت)

  1. a male given name, Bharat, from Sanskrit, famously held by:
    1. Bharata, founder of the Bhārata dynasty
    2. Bharata, younger brother of Rama

Declension

Declension of भरत (masc cons-stem)
singular plural
direct भरत
bharat
भरत
bharat
oblique भरत
bharat
भरतों
bharatõ
vocative भरत
bharat
भरतो
bharato

References

Sanskrit

Alternative scripts

Etymology

From the root भृ (bhṛ, to bear, to carry). See Bhārata for more.

Pronunciation

Noun

भरत • (bharatá) stemm

  1. actor, dancer, tumbler

Proper noun

भरत • (bharatá) stemm

  1. (Hinduism) Bharata, a legendary emperor
  2. (Hinduism) Bharata, a son of Dasharatha and the younger brother of Rāma in the Ramayana
  3. (Jainism) Bharata, a son of Rishabhanatha

Declension

Masculine a-stem declension of भरत
singular dual plural
nominative भरतः (bharatáḥ) भरतौ (bharataú)
भरता¹ (bharatā́¹)
भरताः (bharatā́ḥ)
भरतासः¹ (bharatā́saḥ¹)
accusative भरतम् (bharatám) भरतौ (bharataú)
भरता¹ (bharatā́¹)
भरतान् (bharatā́n)
instrumental भरतेन (bharaténa) भरताभ्याम् (bharatā́bhyām) भरतैः (bharataíḥ)
भरतेभिः¹ (bharatébhiḥ¹)
dative भरताय (bharatā́ya) भरताभ्याम् (bharatā́bhyām) भरतेभ्यः (bharatébhyaḥ)
ablative भरतात् (bharatā́t) भरताभ्याम् (bharatā́bhyām) भरतेभ्यः (bharatébhyaḥ)
genitive भरतस्य (bharatásya) भरतयोः (bharatáyoḥ) भरतानाम् (bharatā́nām)
locative भरते (bharaté) भरतयोः (bharatáyoḥ) भरतेषु (bharatéṣu)
vocative भरत (bhárata) भरतौ (bháratau)
भरता¹ (bháratā¹)
भरताः (bháratāḥ)
भरतासः¹ (bháratāsaḥ¹)
  • ¹Vedic

Derived terms

References