स्थूणा

Sanskrit

From Proto-Indo-Iranian *stʰuHnáH (“pillar”), from Proto-Indo-European *sth₂-uh₂-néh₂, from *steh₂- (“to stand”). Cognate with Avestan 𐬯𐬙𐬏𐬥𐬀 (stūna), Persian (sotun, “pillar”).

स्थूणा • (sthū́ṇā) stem, f

column, pillar
- c. 1500 BCE – 1000 BCE, Ṛgveda 1.59.1:
  वैश्वानर नाभिरसि क्षितीनां स्थूणेव जनाँ उपमिद्ययन्थ ॥
  vaiśvānara nābhirasi kṣitīnāṃ sthūṇeva janām̐ upamidyayantha.
  Centre art thou, Vaiśvānara, of the settlements of people, sustaining men like a deep-founded pillar.

Feminine ā-stem declension of स्थूणा
	singular	dual	plural
nominative	स्थूणा (sthū́ṇā)	स्थूणे (sthū́ṇe)	स्थूणाः (sthū́ṇāḥ)
accusative	स्थूणाम् (sthū́ṇām)	स्थूणे (sthū́ṇe)	स्थूणाः (sthū́ṇāḥ)
instrumental	स्थूणया (sthū́ṇayā) स्थूणा¹ (sthū́ṇā¹)	स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām)	स्थूणाभिः (sthū́ṇābhiḥ)
dative	स्थूणायै (sthū́ṇāyai)	स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām)	स्थूणाभ्यः (sthū́ṇābhyaḥ)
ablative	स्थूणायाः (sthū́ṇāyāḥ) स्थूणायै² (sthū́ṇāyai²)	स्थूणाभ्याम् (sthū́ṇābhyām)	स्थूणाभ्यः (sthū́ṇābhyaḥ)
genitive	स्थूणायाः (sthū́ṇāyāḥ) स्थूणायै² (sthū́ṇāyai²)	स्थूणयोः (sthū́ṇayoḥ)	स्थूणानाम् (sthū́ṇānām)
locative	स्थूणायाम् (sthū́ṇāyām)	स्थूणयोः (sthū́ṇayoḥ)	स्थूणासु (sthū́ṇāsu)
vocative	स्थूणे (sthū́ṇe)	स्थूणे (sthū́ṇe)	स्थूणाः (sthū́ṇāḥ)

Pali: thūṇā
Prakrit: 𑀣𑀽𑀡𑀸 (thūṇā)
- → Malayalam: തൂണ് (tūṇŭ), തൂൺ (tūṇ), സ്ഥൂണ (sthūṇa) — tatsama
- → Tamil: தூண் (tūṇ)