இளவரசன்
Tamil
Etymology
Compound of இள (iḷa, “young”) + அரசன் (aracaṉ, “king”).
Pronunciation
- IPA(key): /iɭaʋaɾat͡ɕan/, [iɭaʋaɾasan]
Noun
இளவரசன் • (iḷavaracaṉ) m
- prince, son of a king or his close relative
- Synonyms: இளங்கோ (iḷaṅkō), இளையோன் (iḷaiyōṉ), கோமகன் (kōmakaṉ)
- Coordinate term: இளவரசி (iḷavaraci)
- crown prince, heir apparent to a throne
- (literal) king in his minority
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iḷavaracaṉ |
இளவரசர்கள் iḷavaracarkaḷ |
| vocative | இளவரசனே iḷavaracaṉē |
இளவரசர்களே iḷavaracarkaḷē |
| accusative | இளவரசனை iḷavaracaṉai |
இளவரசர்களை iḷavaracarkaḷai |
| dative | இளவரசனுக்கு iḷavaracaṉukku |
இளவரசர்களுக்கு iḷavaracarkaḷukku |
| benefactive | இளவரசனுக்காக iḷavaracaṉukkāka |
இளவரசர்களுக்காக iḷavaracarkaḷukkāka |
| genitive 1 | இளவரசனுடைய iḷavaracaṉuṭaiya |
இளவரசர்களுடைய iḷavaracarkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | இளவரசனின் iḷavaracaṉiṉ |
இளவரசர்களின் iḷavaracarkaḷiṉ |
| locative 1 | இளவரசனில் iḷavaracaṉil |
இளவரசர்களில் iḷavaracarkaḷil |
| locative 2 | இளவரசனிடம் iḷavaracaṉiṭam |
இளவரசர்களிடம் iḷavaracarkaḷiṭam |
| sociative 1 | இளவரசனோடு iḷavaracaṉōṭu |
இளவரசர்களோடு iḷavaracarkaḷōṭu |
| sociative 2 | இளவரசனுடன் iḷavaracaṉuṭaṉ |
இளவரசர்களுடன் iḷavaracarkaḷuṭaṉ |
| instrumental | இளவரசனால் iḷavaracaṉāl |
இளவரசர்களால் iḷavaracarkaḷāl |
| ablative | இளவரசனிலிருந்து iḷavaracaṉiliruntu |
இளவரசர்களிலிருந்து iḷavaracarkaḷiliruntu |
References
- University of Madras (1924–1936) “இளவரசன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
- S. Ramakrishnan (1992) “இளவரசன்”, in தற்காலத் தமிழ் அகராதி [Dictionary of Contemporary Tamil] (in Tamil), Madras: Cre-A Publishers, page [1]