உளறல்
Tamil
Etymology
From உளறு (uḷaṟu, “to blabber”).
Pronunciation
- IPA(key): /uɭaral/
Noun
உளறல் • (uḷaṟal)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | uḷaṟal |
உளறல்கள் uḷaṟalkaḷ |
| vocative | உளறலே uḷaṟalē |
உளறல்களே uḷaṟalkaḷē |
| accusative | உளறலை uḷaṟalai |
உளறல்களை uḷaṟalkaḷai |
| dative | உளறலுக்கு uḷaṟalukku |
உளறல்களுக்கு uḷaṟalkaḷukku |
| benefactive | உளறலுக்காக uḷaṟalukkāka |
உளறல்களுக்காக uḷaṟalkaḷukkāka |
| genitive 1 | உளறலுடைய uḷaṟaluṭaiya |
உளறல்களுடைய uḷaṟalkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | உளறலின் uḷaṟaliṉ |
உளறல்களின் uḷaṟalkaḷiṉ |
| locative 1 | உளறலில் uḷaṟalil |
உளறல்களில் uḷaṟalkaḷil |
| locative 2 | உளறலிடம் uḷaṟaliṭam |
உளறல்களிடம் uḷaṟalkaḷiṭam |
| sociative 1 | உளறலோடு uḷaṟalōṭu |
உளறல்களோடு uḷaṟalkaḷōṭu |
| sociative 2 | உளறலுடன் uḷaṟaluṭaṉ |
உளறல்களுடன் uḷaṟalkaḷuṭaṉ |
| instrumental | உளறலால் uḷaṟalāl |
உளறல்களால் uḷaṟalkaḷāl |
| ablative | உளறலிலிருந்து uḷaṟaliliruntu |
உளறல்களிலிருந்து uḷaṟalkaḷiliruntu |