திருக்குறள்

Tamil

Etymology

Compound of திரு (tiru, “sacred”) +‎ குறள் (kuṟaḷ).

Pronunciation

  • IPA(key): /t̪ɪɾʊkːʊrɐɭ/
  • Audio:(file)

Proper noun

திருக்குறள் • (tirukkuṟaḷ) (literature)

  1. Tirukkural, a classic work treating of Virtue, Wealth and Love in 133 chapters of ten distichs each, by Tiruvalluvar

Declension

ḷ-stem declension of திருக்குறள் (tirukkuṟaḷ) (singular only)
singular plural
nominative
tirukkuṟaḷ 		-
vocative திருக்குறளே
tirukkuṟaḷē 		-
accusative திருக்குறளை
tirukkuṟaḷai 		-
dative திருக்குறளுக்கு
tirukkuṟaḷukku 		-
benefactive திருக்குறளுக்காக
tirukkuṟaḷukkāka 		-
genitive 1 திருக்குறளுடைய
tirukkuṟaḷuṭaiya 		-
genitive 2 திருக்குறளின்
tirukkuṟaḷiṉ 		-
locative 1 திருக்குறளில்
tirukkuṟaḷil 		-
locative 2 திருக்குறளிடம்
tirukkuṟaḷiṭam 		-
sociative 1 திருக்குறளோடு
tirukkuṟaḷōṭu 		-
sociative 2 திருக்குறளுடன்
tirukkuṟaḷuṭaṉ 		-
instrumental திருக்குறளால்
tirukkuṟaḷāl 		-
ablative திருக்குறளிலிருந்து
tirukkuṟaḷiliruntu 		-

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.