திருமலை

Tamil

Etymology

Compound of திரு (tiru, sacred, holy, pure) +‎ மலை (malai, mountain, hill).

Pronunciation

  • IPA(key): /t̪ɪɾʊmɐlɐɪ̯/

Proper noun

திருமலை • (tirumalai)

  1. Tirumala (a hill range in Andhra Pradesh, India)
    Synonym: வேங்கடம் (vēṅkaṭam)

Noun

திருமலை • (tirumalai) (plural திருமலைகள்)

  1. a mountain or hill that is considered sacred

Declension

ai-stem declension of திருமலை (tirumalai)
singular plural
nominative
tirumalai
திருமலைகள்
tirumalaikaḷ
vocative திருமலையே
tirumalaiyē
திருமலைகளே
tirumalaikaḷē
accusative திருமலையை
tirumalaiyai
திருமலைகளை
tirumalaikaḷai
dative திருமலைக்கு
tirumalaikku
திருமலைகளுக்கு
tirumalaikaḷukku
benefactive திருமலைக்காக
tirumalaikkāka
திருமலைகளுக்காக
tirumalaikaḷukkāka
genitive 1 திருமலையுடைய
tirumalaiyuṭaiya
திருமலைகளுடைய
tirumalaikaḷuṭaiya
genitive 2 திருமலையின்
tirumalaiyiṉ
திருமலைகளின்
tirumalaikaḷiṉ
locative 1 திருமலையில்
tirumalaiyil
திருமலைகளில்
tirumalaikaḷil
locative 2 திருமலையிடம்
tirumalaiyiṭam
திருமலைகளிடம்
tirumalaikaḷiṭam
sociative 1 திருமலையோடு
tirumalaiyōṭu
திருமலைகளோடு
tirumalaikaḷōṭu
sociative 2 திருமலையுடன்
tirumalaiyuṭaṉ
திருமலைகளுடன்
tirumalaikaḷuṭaṉ
instrumental திருமலையால்
tirumalaiyāl
திருமலைகளால்
tirumalaikaḷāl
ablative திருமலையிலிருந்து
tirumalaiyiliruntu
திருமலைகளிலிருந்து
tirumalaikaḷiliruntu

References

  • University of Madras (1924–1936) “திருமலை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press