பீங்கான்

Tamil

Etymology

Borrowed from Classical Persian پنگان (pingān).

Pronunciation

  • IPA(key): /piːŋɡaːn/

Noun

பீங்கான் • (pīṅkāṉ)

  1. porcelain, chinaware

Declension

ṉ-stem declension of பீங்கான் (pīṅkāṉ)
singular plural
nominative
pīṅkāṉ 		பீங்கார்கள்
pīṅkārkaḷ
vocative பீங்கானே
pīṅkāṉē 		பீங்கார்களே
pīṅkārkaḷē
accusative பீங்கானை
pīṅkāṉai 		பீங்கார்களை
pīṅkārkaḷai
dative பீங்கானுக்கு
pīṅkāṉukku 		பீங்கார்களுக்கு
pīṅkārkaḷukku
benefactive பீங்கானுக்காக
pīṅkāṉukkāka 		பீங்கார்களுக்காக
pīṅkārkaḷukkāka
genitive 1 பீங்கானுடைய
pīṅkāṉuṭaiya 		பீங்கார்களுடைய
pīṅkārkaḷuṭaiya
genitive 2 பீங்கானின்
pīṅkāṉiṉ 		பீங்கார்களின்
pīṅkārkaḷiṉ
locative 1 பீங்கானில்
pīṅkāṉil 		பீங்கார்களில்
pīṅkārkaḷil
locative 2 பீங்கானிடம்
pīṅkāṉiṭam 		பீங்கார்களிடம்
pīṅkārkaḷiṭam
sociative 1 பீங்கானோடு
pīṅkāṉōṭu 		பீங்கார்களோடு
pīṅkārkaḷōṭu
sociative 2 பீங்கானுடன்
pīṅkāṉuṭaṉ 		பீங்கார்களுடன்
pīṅkārkaḷuṭaṉ
instrumental பீங்கானால்
pīṅkāṉāl 		பீங்கார்களால்
pīṅkārkaḷāl
ablative பீங்கானிலிருந்து
pīṅkāṉiliruntu 		பீங்கார்களிலிருந்து
pīṅkārkaḷiliruntu
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.