மன்
Tamil
Pronunciation
- IPA(key): /man/
Etymology 1
Particle
மன் • (maṉ)
- an expletive
- affix indicative of future tense
- ellipsis
- greatness, abundance
- change or transformation
- prosperity
- what is past and gone
- permanence
- a personal suffix
Derived terms
- மன (maṉa)
Etymology 2
Back-formation from மன்னு (maṉṉu).
Noun
மன் • (maṉ)
- king
- Synonym: அரசன் (aracaṉ)
- kshatriya; warrior
- Synonym: கத்திரியன் (kattiriyaṉ)
- lord, chief
- Synonym: தலைவன் (talaivaṉ)
- husband
- Synonym: கணவன் (kaṇavaṉ)
- greatness
- Synonym: பெருமை (perumai)
- meanness, inferiority
- Synonym: இழிவு (iḻivu)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | maṉ |
மன்கள் maṉkaḷ |
| vocative | மனே maṉē |
மன்களே maṉkaḷē |
| accusative | மனை maṉai |
மன்களை maṉkaḷai |
| dative | மனுக்கு maṉukku |
மன்களுக்கு maṉkaḷukku |
| benefactive | மனுக்காக maṉukkāka |
மன்களுக்காக maṉkaḷukkāka |
| genitive 1 | மனுடைய maṉuṭaiya |
மன்களுடைய maṉkaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மனின் maṉiṉ |
மன்களின் maṉkaḷiṉ |
| locative 1 | மனில் maṉil |
மன்களில் maṉkaḷil |
| locative 2 | மனிடம் maṉiṭam |
மன்களிடம் maṉkaḷiṭam |
| sociative 1 | மனோடு maṉōṭu |
மன்களோடு maṉkaḷōṭu |
| sociative 2 | மனுடன் maṉuṭaṉ |
மன்களுடன் maṉkaḷuṭaṉ |
| instrumental | மனால் maṉāl |
மன்களால் maṉkaḷāl |
| ablative | மனிலிருந்து maṉiliruntu |
மன்களிலிருந்து maṉkaḷiliruntu |
Etymology 3
Borrowed from Sanskrit मनु (manu).
Noun
மன் • (maṉ)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | maṉ |
மர்கள் markaḷ |
| vocative | மனே maṉē |
மர்களே markaḷē |
| accusative | மனை maṉai |
மர்களை markaḷai |
| dative | மனுக்கு maṉukku |
மர்களுக்கு markaḷukku |
| benefactive | மனுக்காக maṉukkāka |
மர்களுக்காக markaḷukkāka |
| genitive 1 | மனுடைய maṉuṭaiya |
மர்களுடைய markaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மனின் maṉiṉ |
மர்களின் markaḷiṉ |
| locative 1 | மனில் maṉil |
மர்களில் markaḷil |
| locative 2 | மனிடம் maṉiṭam |
மர்களிடம் markaḷiṭam |
| sociative 1 | மனோடு maṉōṭu |
மர்களோடு markaḷōṭu |
| sociative 2 | மனுடன் maṉuṭaṉ |
மர்களுடன் markaḷuṭaṉ |
| instrumental | மனால் maṉāl |
மர்களால் markaḷāl |
| ablative | மனிலிருந்து maṉiliruntu |
மர்களிலிருந்து markaḷiliruntu |
Etymology 4
Noun
மன் • (maṉ)
- maund
- Synonym: மணங்கு (maṇaṅku)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | maṉ |
மர்கள் markaḷ |
| vocative | மனே maṉē |
மர்களே markaḷē |
| accusative | மனை maṉai |
மர்களை markaḷai |
| dative | மனுக்கு maṉukku |
மர்களுக்கு markaḷukku |
| benefactive | மனுக்காக maṉukkāka |
மர்களுக்காக markaḷukkāka |
| genitive 1 | மனுடைய maṉuṭaiya |
மர்களுடைய markaḷuṭaiya |
| genitive 2 | மனின் maṉiṉ |
மர்களின் markaḷiṉ |
| locative 1 | மனில் maṉil |
மர்களில் markaḷil |
| locative 2 | மனிடம் maṉiṭam |
மர்களிடம் markaḷiṭam |
| sociative 1 | மனோடு maṉōṭu |
மர்களோடு markaḷōṭu |
| sociative 2 | மனுடன் maṉuṭaṉ |
மர்களுடன் markaḷuṭaṉ |
| instrumental | மனால் maṉāl |
மர்களால் markaḷāl |
| ablative | மனிலிருந்து maṉiliruntu |
மர்களிலிருந்து markaḷiliruntu |
References
- University of Madras (1924–1936) “மன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press