นางฟ้า

Compound of นาง (naang, “woman”) +‎ ฟ้า (fáa, “sky; heaven”). Cognate with Lao ນາງຟ້າ (nāng fā).

นางฟ้า • (naang-fáa)

1. (mythology) celestial woman, as angel, goddess, etc
   • c. 19th century, ห้องสิน, volume 1, กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา, published 1963, page 266:

     เทพยดาจะพาลงมาชมพระที่นั่งเย็น

     têep-pá-yá-daa jà paa naang-fáa long maa chom prá tîi-nâng yen

     Deities would bring angels down to see the Evening Hall.

2. (figurative) angel (woman who is kind, pure, or beautiful)
   • 1914, วิเชียรปรีชา (น้อย), พระ, “พระราชพงษาวดารเหนือ”, in ประชุมพงษาวดาร, volume 1, กรุงเทพฯ: โบราณคดีสโมสร, page 70:

     เขาก็เล่าฦๅว่าลูกสาวพระยาอู่ทองมีผู้หนึ่งงามดัง

     kǎo gɔ̂ lâo-lʉʉ wâa lûuk-sǎao prá-yaa ùu-tɔɔng mii pûu nʉ̀ng ngaam dang naang-fáa

     Then they rumoured that Phraya Uthong had one daughter [and she was] comely as an angel.

3. (slang) air hostess