สำเนียง

Thai

Etymology

From เสียง (sǐiang).[1][2]

Pronunciation

Orthographicสำเนียง
s å e n ī y ŋ
Phonemic
สำ-เนียง
s å – e n ī y ŋ
RomanizationPaiboonsǎm-niiang
Royal Institutesam-niang
(standard) IPA(key)/sam˩˩˦.nia̯ŋ˧/(R)

Noun

สำเนียง • (sǎm-niiang)

  1. accent; pronunciation; tone.
  2. (linguistics) phoneme

Descendants

  • → Khmer: សំនៀង (sɑmniəng) / សំណៀង (sɑmniəng)
  • → Lao: ສຳນຽງ (sam nīang)
  • → Northern Thai: ᩈᩣᩴᨶ᩠ᨿᨦ

References

  1. ^ "สำเนียง" เป็นคำไทยเชื้อสายจีนกลิ่นอายเขมร, Facebook page "คำใคร"
  2. ^ ธัญวิทย์ ศรีจันทร์. 2555. รูปแบบคำศัพท์ในภาษาไทยที่เป็นปฏิภาคกับกระบวนการสร้างคำในภาษาเขมร : การศึกษาข้ามสมัย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.