โป้ง

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		โป้ง o p ˆ ŋ
Romanization	Paiboon	bpôong
Romanization	Royal Institute	pong
(standard) IPA^(key)		/poːŋ˥˩/^(R)

Etymology 1

Adjective

โป้ง • (bpôong)

(only found in combination, of a talk or speech) loose; indiscreet.
(only found in combination) large; big.

Derived terms

นิ้วโป้ง (níu-bpôong)
ปากโป้ง
โป้งเป้ง
โป้งโย้ง
โป้งโล้ง
แม่โป้ง
หัวแม่โป้ง

Etymology 2

Onomatopoeic

Noun

โป้ง • (bpôong)

sound of a gunshot: bam, bang, blam, etc.

Derived terms

ไข้โป้ง

Etymology 3

Clipping of นิ้วโป้ง (níu-bpôong), from นิ้ว (níu, “finger”) + โป้ง (bpôong, “large”).

Noun

โป้ง • (bpôong)

(anatomy) thumb.

Derived terms

แปะโป้ง

Verb

โป้ง • (bpôong) (abstract noun การโป้ง)

(childish) to tag someone, usually in a children's game

Interjection

โป้ง • (bpôong)

(childish) used to express mild anger, displeasure, or disapproval at someone, accompanied by a display of a thumbs-up.