โอ่ง

From Old Chinese 甕 (OC *qoːŋs). Cognate with Lao ໂອ່ງ (ʼōng).

โอ่ง • (òong) (classifier ใบ)

1. jar, especially one of large size.
   • 1926, ดำรงราชานุภาพ, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ, เรื่องไปลังกาทวีป, พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, page 22:

     เขาก็ตั้งน้ำไว้ให้อาบเล่น

     kǎo gɔ̂ dtâng òong náam wái hâi àap lên

     They then set up a jar of water for [us] to bathe for pleasure.