ἀγαθοποιεόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.e.ó.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.eˈo.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.eˈo.me.non/

Verb

ἀγᾰθοποιεόμενον • (agăthopoieómenon)

nominative neuter singular of ἀγαθοποιεόμενος (agathopoieómenos)