ἀγαθοποιησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.só.me.non/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.e̝ˈso.me.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈso.me.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.iˈso.me.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.iˈso.me.non/

Participle

ἀγᾰθοποιησόμενον • (agăthopoiēsómenon)

nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγαθοποιησόμενος (agathopoiēsómenos)