ἀγαλλιάων

Ancient Greek

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡal.liˈa.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣal.liˈa.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣal.liˈa.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.liˈa.on/

Verb

ἀγαλλιάων • (agalliáōn)

present active participle of ἀγαλλιάω (agalliáō)

Inflection

First and third declension of ἀγαλλιάων; ἀγαλλιάουσᾰ; ἀγαλλιάον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀγαλλιάων agalliáōn	ἀγαλλιάουσᾰ agalliáousă	ἀγαλλιάον agalliáon	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιαούσᾱ agalliaoúsā	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιάοντες agalliáontes	ἀγαλλιάουσαι agalliáousai	ἀγαλλιάοντᾰ agalliáontă
Genitive	ἀγαλλιάοντος agalliáontos	ἀγαλλιαούσης agalliaoúsēs	ἀγαλλιάοντος agalliáontos	ἀγαλλιαόντοιν agalliaóntoin	ἀγαλλιαούσαιν agalliaoúsain	ἀγαλλιαόντοιν agalliaóntoin	ἀγαλλιαόντων agalliaóntōn	ἀγαλλιαουσῶν agalliaousôn	ἀγαλλιαόντων agalliaóntōn
Dative	ἀγαλλιάοντῐ agalliáontĭ	ἀγαλλιαούσῃ agalliaoúsēi	ἀγαλλιάοντῐ agalliáontĭ	ἀγαλλιαόντοιν agalliaóntoin	ἀγαλλιαούσαιν agalliaoúsain	ἀγαλλιαόντοιν agalliaóntoin	ἀγαλλιάουσῐ / ἀγαλλιάουσῐν agalliáousĭ(n)	ἀγαλλιαούσαις agalliaoúsais	ἀγαλλιάουσῐ / ἀγαλλιάουσῐν agalliáousĭ(n)
Accusative	ἀγαλλιάοντᾰ agalliáontă	ἀγαλλιάουσᾰν agalliáousăn	ἀγαλλιάον agalliáon	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιαούσᾱ agalliaoúsā	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιάοντᾰς agalliáontăs	ἀγαλλιαούσᾱς agalliaoúsās	ἀγαλλιάοντᾰ agalliáontă
Vocative	ἀγαλλιάων agalliáōn	ἀγαλλιάουσᾰ agalliáousă	ἀγαλλιάον agalliáon	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιαούσᾱ agalliaoúsā	ἀγαλλιάοντε agalliáonte	ἀγαλλιάοντες agalliáontes	ἀγαλλιάουσαι agalliáousai	ἀγαλλιάοντᾰ agalliáontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀγαλλιαόντως agalliaóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.