ἀγαπώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.pɔ̌ː.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡaˈpo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣaˈpo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣaˈpo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣaˈpo.me.nos/

Participle

ἀγᾰπώμενος • (agăpṓmenos) m (feminine ἀγᾰπωμένη, neuter ἀγᾰπώμενον); first/second declension

present mediopassive participle contracted of ἀγαπάω (agapáō)

Inflection

First and second declension of ἀγαπώμενος; ἀγαπωμένη; ἀγαπώμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀγαπώμενος agapṓmenos	ἀγαπωμένη agapōménē	ἀγαπώμενον agapṓmenon	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπωμένᾱ agapōménā	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπώμενοι agapṓmenoi	ἀγαπώμεναι agapṓmenai	ἀγαπώμενᾰ agapṓmenă
Genitive	ἀγαπωμένου agapōménou	ἀγαπωμένης agapōménēs	ἀγαπωμένου agapōménou	ἀγαπωμένοιν agapōménoin	ἀγαπωμέναιν agapōménain	ἀγαπωμένοιν agapōménoin	ἀγαπωμένων agapōménōn	ἀγαπωμένων agapōménōn	ἀγαπωμένων agapōménōn
Dative	ἀγαπωμένῳ agapōménōi	ἀγαπωμένῃ agapōménēi	ἀγαπωμένῳ agapōménōi	ἀγαπωμένοιν agapōménoin	ἀγαπωμέναιν agapōménain	ἀγαπωμένοιν agapōménoin	ἀγαπωμένοις agapōménois	ἀγαπωμέναις agapōménais	ἀγαπωμένοις agapōménois
Accusative	ἀγαπώμενον agapṓmenon	ἀγαπωμένην agapōménēn	ἀγαπώμενον agapṓmenon	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπωμένᾱ agapōménā	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπωμένους agapōménous	ἀγαπωμένᾱς agapōménās	ἀγαπώμενᾰ agapṓmenă
Vocative	ἀγαπώμενε agapṓmene	ἀγαπωμένη agapōménē	ἀγαπώμενον agapṓmenon	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπωμένᾱ agapōménā	ἀγαπωμένω agapōménō	ἀγαπώμενοι agapṓmenoi	ἀγαπώμεναι agapṓmenai	ἀγαπώμενᾰ agapṓmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀγαπωμένως agapōménōs			ἀγαπωμενώτερος agapōmenṓteros			ἀγαπωμενώτᾰτος agapōmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.