ἀγνοιέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀ- (a-) +‎ γινώσκω (ginṓskō) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡnoi̯.é.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡnyˈe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣnyˈe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣnyˈe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣniˈe.o/

Verb

ἀγνοιέω • (agnoiéō)

Epic form of ἀγνοέω (agnoéō)

Conjugation

Present: ἀγνοιέω, ἀγνοιέομαι (Epic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγνοιέω	ἀγνοιέεις	ἀγνοιέει	ἀγνοιέετον	ἀγνοιέετον	ἀγνοιέομεν	ἀγνοιέετε	ἀγνοιέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγνοιέω, ἀγνοιέωμῐ	ἀγνοιέῃς, ἀγνοιέῃσθᾰ	ἀγνοιέῃ, ἀγνοιέῃσῐ	ἀγνοιέητον	ἀγνοιέητον	ἀγνοιέωμεν	ἀγνοιέητε	ἀγνοιέωσῐ(ν)
	optative	ἀγνοιέοιμῐ	ἀγνοιέοισ(θᾰ)	ἀγνοιέοι	ἀγνοιέοιτον	ἀγνοιεοίτην	ἀγνοιέοιμεν	ἀγνοιέοιτε	ἀγνοιέοιεν
	imperative		ἀγνοίεε	ἀγνοιεέτω	ἀγνοιέετον	ἀγνοιεέτων		ἀγνοιέετε	ἀγνοιεόντων
middle/ passive	indicative	ἀγνοιέομαι	ἀγνοιέεαι	ἀγνοιέεται	ἀγνοιέεσθον	ἀγνοιέεσθον	ἀγνοιεόμε(σ)θᾰ	ἀγνοιέεσθε	ἀγνοιέονται
	subjunctive	ἀγνοιέωμαι	ἀγνοιέηαι	ἀγνοιέηται	ἀγνοιέησθον	ἀγνοιέησθον	ἀγνοιεώμε(σ)θᾰ	ἀγνοιέησθε	ἀγνοιέωνται
	optative	ἀγνοιεοίμην	ἀγνοιέοιο	ἀγνοιέοιτο	ἀγνοιέοισθον	ἀγνοιεοίσθην	ἀγνοιεοίμε(σ)θᾰ	ἀγνοιέοισθε	ἀγνοιεοίᾰτο
	imperative		ἀγνοιέεο	ἀγνοιεέσθω	ἀγνοιέεσθον	ἀγνοιεέσθων		ἀγνοιέεσθε	ἀγνοιεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγνοιέειν				ἀγνοιέεσθαι
participle	m	ἀγνοιέων				ἀγνοιεόμενος
	f	ἀγνοιέουσᾰ				ἀγνοιεομένη
	n	ἀγνοιέον				ἀγνοιεόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀγνοιέω, ἀγνοιεῦμαι (Epic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγνοιέω	ἀγνοιεῖς	ἀγνοιεῖ	ἀγνοιεῖτον	ἀγνοιεῖτον	ἀγνοιεῦμεν	ἀγνοιεῖτε	ἀγνοιεῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγνοιέω, ἀγνοιέωμῐ	ἀγνοιῇς, ἀγνοιῇσθᾰ	ἀγνοιῇ, ἀγνοιῇσῐ	ἀγνοιῆτον	ἀγνοιῆτον	ἀγνοιέωμεν	ἀγνοιῆτε	ἀγνοιέωσῐ(ν)
	optative	ἀγνοιέοιμι	ἀγνοιέοις	ἀγνοιέοι	ἀγνοιέοιτον	ἀγνοιεοίτην	ἀγνοιέοιμεν	ἀγνοιέοιτε	ἀγνοιέοιεν
	imperative		ἀγνοίει	ἀγνοιείτω	ἀγνοιεῖτον	ἀγνοιείτων		ἀγνοιεῖτε	ἀγνοιεύντων
middle/ passive	indicative	ἀγνοιεῦμαι	ἀγνοιεῖαι / ἀγνοιέαι	ἀγνοιεῖται	ἀγνοιεῖσθον	ἀγνοιεῖσθον	ἀγνοιεύμε(σ)θᾰ	ἀγνοιεῖσθε	ἀγνοιεῦνται
	subjunctive	ἀγνοιέωμαι	ἀγνοιῇ	ἀγνοιῆται	ἀγνοιῆσθον	ἀγνοιῆσθον	ἀγνοιεώμε(σ)θᾰ	ἀγνοιῆσθε	ἀγνοιέωνται
	optative	ἀγνοιεοίμην	ἀγνοιέοιο	ἀγνοιέοιτο	ἀγνοιέοισθον	ἀγνοιεοίσθην	ἀγνοιεοίμε(σ)θᾰ	ἀγνοιέοισθε	ἀγνοιεοίᾰτο
	imperative		ἀγνοιεῦ	ἀγνοιείσθω	ἀγνοιεῖσθον	ἀγνοιείσθων		ἀγνοιεῖσθε	ἀγνοιείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγνοιεῖν / ἀγνοιήμεναι / ἀγνοιῆναι				ἀγνοιεῖσθαι
participle	m	ἀγνοιέων				ἀγνοιεύμενος
	f	ἀγνοιεῦσᾰ				ἀγνοιευμένη
	n	ἀγνοιεῦν				ἀγνοιεύμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἠγνοίησᾰ, ἠγνοιησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγνοίησᾰ	ἠγνοίησᾰς	ἠγνοίησε(ν)	ἠγνοιήσᾰτον	ἠγνοιησᾰ́την	ἠγνοιήσᾰμεν	ἠγνοιήσᾰτε	ἠγνοίησᾰν
	subjunctive	ἀγνοιήσω, ἀγνοιήσωμῐ	ἀγνοιήσῃς, ἀγνοιήσῃσθᾰ	ἀγνοιήσῃ, ἀγνοιήσῃσῐ	ἀγνοιήσητον	ἀγνοιήσητον	ἀγνοιήσωμεν	ἀγνοιήσητε	ἀγνοιήσωσῐ(ν)
	optative	ἀγνοιήσαιμῐ	ἀγνοιήσαις, ἀγνοιήσαισθᾰ, ἀγνοιήσειᾰς	ἀγνοιήσειε(ν) / ἀγνοιήσαι	ἀγνοιησεῖτον	ἀγνοιησείτην	ἀγνοιησεῖμεν	ἀγνοιησεῖτε	ἀγνοιησεῖεν
	imperative		ἀγνοίησον	ἀγνοιησᾰ́τω	ἀγνοιήσᾰτον	ἀγνοιησᾰ́των		ἀγνοιήσᾰτε	ἀγνοιησᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγνοιησᾰ́μην	ἠγνοιήσᾰο	ἠγνοιήσᾰτο	ἠγνοιήσᾰσθον	ἠγνοιησᾰ́σθην	ἠγνοιησᾰ́με(σ)θᾰ	ἠγνοιήσᾰσθε	ἠγνοιήσᾰντο
	subjunctive	ἀγνοιήσωμαι	ἀγνοιήσηαι	ἀγνοιήσηται	ἀγνοιήσησθον	ἀγνοιήσησθον	ἀγνοιησώμε(σ)θᾰ	ἀγνοιήσησθε	ἀγνοιήσωνται
	optative	ἀγνοιησαίμην	ἀγνοιήσαιο	ἀγνοιήσαιτο	ἀγνοιήσαισθον	ἀγνοιησαίσθην	ἀγνοιησαίμε(σ)θᾰ	ἀγνοιήσαισθε	ἀγνοιησαίᾰτο
	imperative		ἀγνοίησαι	ἀγνοιησᾰ́σθω	ἀγνοιήσᾰσθον	ἀγνοιησᾰ́σθων		ἀγνοιήσᾰσθε	ἀγνοιησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀγνοιῆσαι / ἀγνοιησᾰ́μεν / ἀγνοιησᾰμέναι			ἀγνοιήσᾰσθαι
participle	m	ἀγνοιήσᾱς			ἀγνοιησᾰ́μενος
	f	ἀγνοιήσᾱσᾰ			ἀγνοιησᾰμένη
	n	ἀγνοιῆσᾰν			ἀγνοιησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

ἀγνοιέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
Pape, Wilhelm (1914) “ἀγνοιέω”, in Max Sengebusch, editor, Handwörterbuch der griechischen Sprache‎^[1] (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn
ἀγνοιέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἀγνοιέω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011