ἀδελφοκτονέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀδελφεοκτόνος (adelpheoktónos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

ἀδελφοκτονέω • (adelphoktonéō)

  1. to commit fratricide, sororicide; to kill a brother or a sister
    • 37 CE – 100 CE, Josephus, De Bello Judaico libri VII 2.11.4:
      τί παθόντες ἀδελφοκτονεῖν βουλόμεθα καὶ κατὰ τῶν μετὰ Κλαυδίου συγγενῶν ὁρμᾶν, ἔχοντες μὲν αὐτοκράτορα μηδὲν μεμφθῆναι δυνάμενον
      tí pathóntes adelphoktoneîn boulómetha kaì katà tôn metà Klaudíou sungenôn hormân, ékhontes mèn autokrátora mēdèn memphthênai dunámenon
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: ἀδελφοκτονέω, ἀδελφοκτονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδελφοκτονέω ἀδελφοκτονέεις ἀδελφοκτονέει ἀδελφοκτονέετον ἀδελφοκτονέετον ἀδελφοκτονέομεν ἀδελφοκτονέετε ἀδελφοκτονέουσῐ(ν)
subjunctive ἀδελφοκτονέω ἀδελφοκτονέῃς ἀδελφοκτονέῃ ἀδελφοκτονέητον ἀδελφοκτονέητον ἀδελφοκτονέωμεν ἀδελφοκτονέητε ἀδελφοκτονέωσῐ(ν)
optative ἀδελφοκτονέοιμῐ ἀδελφοκτονέοις ἀδελφοκτονέοι ἀδελφοκτονέοιτον ἀδελφοκτονεοίτην ἀδελφοκτονέοιμεν ἀδελφοκτονέοιτε ἀδελφοκτονέοιεν
imperative   ἀδελφοκτόνεε ἀδελφοκτονεέτω ἀδελφοκτονέετον ἀδελφοκτονεέτων   ἀδελφοκτονέετε ἀδελφοκτονεόντων
middle/
passive 		indicative ἀδελφοκτονέομαι ἀδελφοκτονέῃ / ἀδελφοκτονέει ἀδελφοκτονέεται ἀδελφοκτονέεσθον ἀδελφοκτονέεσθον ἀδελφοκτονεόμεθᾰ ἀδελφοκτονέεσθε ἀδελφοκτονέονται
subjunctive ἀδελφοκτονέωμαι ἀδελφοκτονέῃ ἀδελφοκτονέηται ἀδελφοκτονέησθον ἀδελφοκτονέησθον ἀδελφοκτονεώμεθᾰ ἀδελφοκτονέησθε ἀδελφοκτονέωνται
optative ἀδελφοκτονεοίμην ἀδελφοκτονέοιο ἀδελφοκτονέοιτο ἀδελφοκτονέοισθον ἀδελφοκτονεοίσθην ἀδελφοκτονεοίμεθᾰ ἀδελφοκτονέοισθε ἀδελφοκτονέοιντο
imperative   ἀδελφοκτονέου ἀδελφοκτονεέσθω ἀδελφοκτονέεσθον ἀδελφοκτονεέσθων   ἀδελφοκτονέεσθε ἀδελφοκτονεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀδελφοκτονέειν ἀδελφοκτονέεσθαι
participle m ἀδελφοκτονέων ἀδελφοκτονεόμενος
f ἀδελφοκτονέουσᾰ ἀδελφοκτονεομένη
n ἀδελφοκτονέον ἀδελφοκτονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀδελφοκτονῶ, ἀδελφοκτονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδελφοκτονῶ ἀδελφοκτονεῖς ἀδελφοκτονεῖ ἀδελφοκτονεῖτον ἀδελφοκτονεῖτον ἀδελφοκτονοῦμεν ἀδελφοκτονεῖτε ἀδελφοκτονοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀδελφοκτονῶ ἀδελφοκτονῇς ἀδελφοκτονῇ ἀδελφοκτονῆτον ἀδελφοκτονῆτον ἀδελφοκτονῶμεν ἀδελφοκτονῆτε ἀδελφοκτονῶσῐ(ν)
optative ἀδελφοκτονοίην / ἀδελφοκτονοῖμῐ ἀδελφοκτονοίης / ἀδελφοκτονοῖς ἀδελφοκτονοίη / ἀδελφοκτονοῖ ἀδελφοκτονοῖτον / ἀδελφοκτονοίητον ἀδελφοκτονοίτην / ἀδελφοκτονοιήτην ἀδελφοκτονοῖμεν / ἀδελφοκτονοίημεν ἀδελφοκτονοῖτε / ἀδελφοκτονοίητε ἀδελφοκτονοῖεν / ἀδελφοκτονοίησᾰν
imperative   ἀδελφοκτόνει ἀδελφοκτονείτω ἀδελφοκτονεῖτον ἀδελφοκτονείτων   ἀδελφοκτονεῖτε ἀδελφοκτονούντων
middle/
passive 		indicative ἀδελφοκτονοῦμαι ἀδελφοκτονεῖ,
ἀδελφοκτονῇ 		ἀδελφοκτονεῖται ἀδελφοκτονεῖσθον ἀδελφοκτονεῖσθον ἀδελφοκτονούμεθᾰ ἀδελφοκτονεῖσθε ἀδελφοκτονοῦνται
subjunctive ἀδελφοκτονῶμαι ἀδελφοκτονῇ ἀδελφοκτονῆται ἀδελφοκτονῆσθον ἀδελφοκτονῆσθον ἀδελφοκτονώμεθᾰ ἀδελφοκτονῆσθε ἀδελφοκτονῶνται
optative ἀδελφοκτονοίμην ἀδελφοκτονοῖο ἀδελφοκτονοῖτο ἀδελφοκτονοῖσθον ἀδελφοκτονοίσθην ἀδελφοκτονοίμεθᾰ ἀδελφοκτονοῖσθε ἀδελφοκτονοῖντο
imperative   ἀδελφοκτονοῦ ἀδελφοκτονείσθω ἀδελφοκτονεῖσθον ἀδελφοκτονείσθων   ἀδελφοκτονεῖσθε ἀδελφοκτονείσθων
active middle/passive
infinitive ἀδελφοκτονεῖν ἀδελφοκτονεῖσθαι
participle m ἀδελφοκτονῶν ἀδελφοκτονούμενος
f ἀδελφοκτονοῦσᾰ ἀδελφοκτονουμένη
n ἀδελφοκτονοῦν ἀδελφοκτονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠδελφοκτόνεον, ἠδελφοκτονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδελφοκτόνεον ἠδελφοκτόνεες ἠδελφοκτόνεε(ν) ἠδελφοκτονέετον ἠδελφοκτονεέτην ἠδελφοκτονέομεν ἠδελφοκτονέετε ἠδελφοκτόνεον
middle/
passive 		indicative ἠδελφοκτονεόμην ἠδελφοκτονέου ἠδελφοκτονέετο ἠδελφοκτονέεσθον ἠδελφοκτονεέσθην ἠδελφοκτονεόμεθᾰ ἠδελφοκτονέεσθε ἠδελφοκτονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠδελφοκτόνουν, ἠδελφοκτονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδελφοκτόνουν ἠδελφοκτόνεις ἠδελφοκτόνει ἠδελφοκτονεῖτον ἠδελφοκτονείτην ἠδελφοκτονοῦμεν ἠδελφοκτονεῖτε ἠδελφοκτόνουν
middle/
passive 		indicative ἠδελφοκτονούμην ἠδελφοκτονοῦ ἠδελφοκτονεῖτο ἠδελφοκτονεῖσθον ἠδελφοκτονείσθην ἠδελφοκτονούμεθᾰ ἠδελφοκτονεῖσθε ἠδελφοκτονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀδελφοκτονήσω, ἀδελφοκτονήσομαι, ἀδελφοκτονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδελφοκτονήσω ἀδελφοκτονήσεις ἀδελφοκτονήσει ἀδελφοκτονήσετον ἀδελφοκτονήσετον ἀδελφοκτονήσομεν ἀδελφοκτονήσετε ἀδελφοκτονήσουσῐ(ν)
optative ἀδελφοκτονήσοιμῐ ἀδελφοκτονήσοις ἀδελφοκτονήσοι ἀδελφοκτονήσοιτον ἀδελφοκτονησοίτην ἀδελφοκτονήσοιμεν ἀδελφοκτονήσοιτε ἀδελφοκτονήσοιεν
middle indicative ἀδελφοκτονήσομαι ἀδελφοκτονήσῃ / ἀδελφοκτονήσει ἀδελφοκτονήσεται ἀδελφοκτονήσεσθον ἀδελφοκτονήσεσθον ἀδελφοκτονησόμεθᾰ ἀδελφοκτονήσεσθε ἀδελφοκτονήσονται
optative ἀδελφοκτονησοίμην ἀδελφοκτονήσοιο ἀδελφοκτονήσοιτο ἀδελφοκτονήσοισθον ἀδελφοκτονησοίσθην ἀδελφοκτονησοίμεθᾰ ἀδελφοκτονήσοισθε ἀδελφοκτονήσοιντο
passive indicative ἀδελφοκτονηθήσομαι ἀδελφοκτονηθήσῃ ἀδελφοκτονηθήσεται ἀδελφοκτονηθήσεσθον ἀδελφοκτονηθήσεσθον ἀδελφοκτονηθησόμεθᾰ ἀδελφοκτονηθήσεσθε ἀδελφοκτονηθήσονται
optative ἀδελφοκτονηθησοίμην ἀδελφοκτονηθήσοιο ἀδελφοκτονηθήσοιτο ἀδελφοκτονηθήσοισθον ἀδελφοκτονηθησοίσθην ἀδελφοκτονηθησοίμεθᾰ ἀδελφοκτονηθήσοισθε ἀδελφοκτονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀδελφοκτονήσειν ἀδελφοκτονήσεσθαι ἀδελφοκτονηθήσεσθαι
participle m ἀδελφοκτονήσων ἀδελφοκτονησόμενος ἀδελφοκτονηθησόμενος
f ἀδελφοκτονήσουσᾰ ἀδελφοκτονησομένη ἀδελφοκτονηθησομένη
n ἀδελφοκτονῆσον ἀδελφοκτονησόμενον ἀδελφοκτονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠδελφοκτόνησᾰ, ἠδελφοκτονησᾰ́μην, ἠδελφοκτονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδελφοκτόνησᾰ ἠδελφοκτόνησᾰς ἠδελφοκτόνησε(ν) ἠδελφοκτονήσᾰτον ἠδελφοκτονησᾰ́την ἠδελφοκτονήσᾰμεν ἠδελφοκτονήσᾰτε ἠδελφοκτόνησᾰν
subjunctive ἀδελφοκτονήσω ἀδελφοκτονήσῃς ἀδελφοκτονήσῃ ἀδελφοκτονήσητον ἀδελφοκτονήσητον ἀδελφοκτονήσωμεν ἀδελφοκτονήσητε ἀδελφοκτονήσωσῐ(ν)
optative ἀδελφοκτονήσαιμῐ ἀδελφοκτονήσειᾰς / ἀδελφοκτονήσαις ἀδελφοκτονήσειε(ν) / ἀδελφοκτονήσαι ἀδελφοκτονήσαιτον ἀδελφοκτονησαίτην ἀδελφοκτονήσαιμεν ἀδελφοκτονήσαιτε ἀδελφοκτονήσειᾰν / ἀδελφοκτονήσαιεν
imperative   ἀδελφοκτόνησον ἀδελφοκτονησᾰ́τω ἀδελφοκτονήσᾰτον ἀδελφοκτονησᾰ́των   ἀδελφοκτονήσᾰτε ἀδελφοκτονησᾰ́ντων
middle indicative ἠδελφοκτονησᾰ́μην ἠδελφοκτονήσω ἠδελφοκτονήσᾰτο ἠδελφοκτονήσᾰσθον ἠδελφοκτονησᾰ́σθην ἠδελφοκτονησᾰ́μεθᾰ ἠδελφοκτονήσᾰσθε ἠδελφοκτονήσᾰντο
subjunctive ἀδελφοκτονήσωμαι ἀδελφοκτονήσῃ ἀδελφοκτονήσηται ἀδελφοκτονήσησθον ἀδελφοκτονήσησθον ἀδελφοκτονησώμεθᾰ ἀδελφοκτονήσησθε ἀδελφοκτονήσωνται
optative ἀδελφοκτονησαίμην ἀδελφοκτονήσαιο ἀδελφοκτονήσαιτο ἀδελφοκτονήσαισθον ἀδελφοκτονησαίσθην ἀδελφοκτονησαίμεθᾰ ἀδελφοκτονήσαισθε ἀδελφοκτονήσαιντο
imperative   ἀδελφοκτόνησαι ἀδελφοκτονησᾰ́σθω ἀδελφοκτονήσᾰσθον ἀδελφοκτονησᾰ́σθων   ἀδελφοκτονήσᾰσθε ἀδελφοκτονησᾰ́σθων
passive indicative ἠδελφοκτονήθην ἠδελφοκτονήθης ἠδελφοκτονήθη ἠδελφοκτονήθητον ἠδελφοκτονηθήτην ἠδελφοκτονήθημεν ἠδελφοκτονήθητε ἠδελφοκτονήθησᾰν
subjunctive ἀδελφοκτονηθῶ ἀδελφοκτονηθῇς ἀδελφοκτονηθῇ ἀδελφοκτονηθῆτον ἀδελφοκτονηθῆτον ἀδελφοκτονηθῶμεν ἀδελφοκτονηθῆτε ἀδελφοκτονηθῶσῐ(ν)
optative ἀδελφοκτονηθείην ἀδελφοκτονηθείης ἀδελφοκτονηθείη ἀδελφοκτονηθεῖτον / ἀδελφοκτονηθείητον ἀδελφοκτονηθείτην / ἀδελφοκτονηθειήτην ἀδελφοκτονηθεῖμεν / ἀδελφοκτονηθείημεν ἀδελφοκτονηθεῖτε / ἀδελφοκτονηθείητε ἀδελφοκτονηθεῖεν / ἀδελφοκτονηθείησᾰν
imperative   ἀδελφοκτονήθητῐ ἀδελφοκτονηθήτω ἀδελφοκτονήθητον ἀδελφοκτονηθήτων   ἀδελφοκτονήθητε ἀδελφοκτονηθέντων
active middle passive
infinitive ἀδελφοκτονῆσαι ἀδελφοκτονήσᾰσθαι ἀδελφοκτονηθῆναι
participle m ἀδελφοκτονήσᾱς ἀδελφοκτονησᾰ́μενος ἀδελφοκτονηθείς
f ἀδελφοκτονήσᾱσᾰ ἀδελφοκτονησᾰμένη ἀδελφοκτονηθεῖσᾰ
n ἀδελφοκτονῆσᾰν ἀδελφοκτονησᾰ́μενον ἀδελφοκτονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠδελφοκτόνηκᾰ, ἠδελφοκτόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδελφοκτόνηκᾰ ἠδελφοκτόνηκᾰς ἠδελφοκτόνηκε(ν) ἠδελφοκτονήκᾰτον ἠδελφοκτονήκᾰτον ἠδελφοκτονήκᾰμεν ἠδελφοκτονήκᾰτε ἠδελφοκτονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠδελφοκτονήκω ἠδελφοκτονήκῃς ἠδελφοκτονήκῃ ἠδελφοκτονήκητον ἠδελφοκτονήκητον ἠδελφοκτονήκωμεν ἠδελφοκτονήκητε ἠδελφοκτονήκωσῐ(ν)
optative ἠδελφοκτονήκοιμῐ / ἠδελφοκτονηκοίην ἠδελφοκτονήκοις / ἠδελφοκτονηκοίης ἠδελφοκτονήκοι / ἠδελφοκτονηκοίη ἠδελφοκτονήκοιτον ἠδελφοκτονηκοίτην ἠδελφοκτονήκοιμεν ἠδελφοκτονήκοιτε ἠδελφοκτονήκοιεν
imperative   ἠδελφοκτόνηκε ἠδελφοκτονηκέτω ἠδελφοκτονήκετον ἠδελφοκτονηκέτων   ἠδελφοκτονήκετε ἠδελφοκτονηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠδελφοκτόνημαι ἠδελφοκτόνησαι ἠδελφοκτόνηται ἠδελφοκτόνησθον ἠδελφοκτόνησθον ἠδελφοκτονήμεθᾰ ἠδελφοκτόνησθε ἠδελφοκτόνηνται
subjunctive ἠδελφοκτονημένος ὦ ἠδελφοκτονημένος ᾖς ἠδελφοκτονημένος ᾖ ἠδελφοκτονημένω ἦτον ἠδελφοκτονημένω ἦτον ἠδελφοκτονημένοι ὦμεν ἠδελφοκτονημένοι ἦτε ἠδελφοκτονημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠδελφοκτονημένος εἴην ἠδελφοκτονημένος εἴης ἠδελφοκτονημένος εἴη ἠδελφοκτονημένω εἴητον / εἶτον ἠδελφοκτονημένω εἰήτην / εἴτην ἠδελφοκτονημένοι εἴημεν / εἶμεν ἠδελφοκτονημένοι εἴητε / εἶτε ἠδελφοκτονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἠδελφοκτόνησο ἠδελφοκτονήσθω ἠδελφοκτόνησθον ἠδελφοκτονήσθων   ἠδελφοκτόνησθε ἠδελφοκτονήσθων
active middle/passive
infinitive ἠδελφοκτονηκέναι ἠδελφοκτονῆσθαι
participle m ἠδελφοκτονηκώς ἠδελφοκτονημένος
f ἠδελφοκτονηκυῖᾰ ἠδελφοκτονημένη
n ἠδελφοκτονηκός ἠδελφοκτονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠδελφοκτονήκειν / ἠδελφοκτονήκη, ἠδελφοκτονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδελφοκτονήκειν / ἠδελφοκτονήκη ἠδελφοκτονήκεις / ἠδελφοκτονήκης ἠδελφοκτονήκει(ν) ἠδελφοκτονήκετον ἠδελφοκτονηκέτην ἠδελφοκτονήκεμεν ἠδελφοκτονήκετε ἠδελφοκτονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠδελφοκτονήμην ἠδελφοκτόνησο ἠδελφοκτόνητο ἠδελφοκτόνησθον ἠδελφοκτονήσθην ἠδελφοκτονήμεθᾰ ἠδελφοκτόνησθε ἠδελφοκτόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.