ἀείδω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

    From Proto-Hellenic *awéidō.

    Pronunciation

     

    Verb

    ἀείδω • (aeídō) (Epic, Tragic, Ionic, Doric)

    1. (ambitransitive) to sing, chant, praise
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 1.1–2:
        Μῆνιν ἄειδε, θεᾱ́, Πηληϊάδε͜ω Ἀχιλῆος / οὐλομένην, ἣ μῡρί’ Ἀχαιοῖς ἄλγε’ ἔθηκε ...
        Mênin áeide, theā́, Pēlēïáde͜ō Akhilêos / ouloménēn, hḕ mūrí’ Akhaioîs álge’ éthēke ...
        • 1898 translation by Samuel Butler
          Sing, O goddess, the rage of Achilles son of Peleus, that brought countless ills upon the Achaeans.
    2. (ambitransitive) to make various noises: hoot, howl, croak
      • 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 223c:
        ἐξεγρέσθαι δὲ πρὸς ἡμέραν ἤδη ἀλεκτρυόνων ᾀδόντων
        exegrésthai dè pròs hēméran ḗdē alektruónōn āidóntōn
        and [Aristodemus] was woken up when it was already nearly day by cocks crowing
    3. (transitive) to celebrate, praise

    Inflection

       Present: ἀείδω, ἀείδομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀείδω ἀείδεις ἀείδει ἀείδετον ἀείδετον ἀείδομεν ἀείδετε ἀείδουσῐ(ν)
    subjunctive ἀείδω ἀείδῃς ἀείδῃ ἀείδητον ἀείδητον ἀείδωμεν ἀείδητε ἀείδωσῐ(ν)
    optative ἀείδοιμῐ ἀείδοις ἀείδοι ἀείδοιτον ἀειδοίτην ἀείδοιμεν ἀείδοιτε ἀείδοιεν
    imperative   ἄειδε ἀειδέτω ἀείδετον ἀειδέτων   ἀείδετε ἀειδόντων
    middle/
    passive     		indicative ἀείδομαι ἀείδῃ / ἀείδει ἀείδεται ἀείδεσθον ἀείδεσθον ἀειδόμεθᾰ ἀείδεσθε ἀείδονται
    subjunctive ἀείδωμαι ἀείδῃ ἀείδηται ἀείδησθον ἀείδησθον ἀειδώμεθᾰ ἀείδησθε ἀείδωνται
    optative ἀειδοίμην ἀείδοιο ἀείδοιτο ἀείδοισθον ἀειδοίσθην ἀειδοίμεθᾰ ἀείδοισθε ἀείδοιντο
    imperative   ἀείδου ἀειδέσθω ἀείδεσθον ἀειδέσθων   ἀείδεσθε ἀειδέσθων
    active middle/passive
    infinitive ἀείδειν ἀείδεσθαι
    participle m ἀείδων ἀειδόμενος
    f ἀείδουσᾰ ἀειδομένη
    n ἀεῖδον ἀειδόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Present: ᾄδω, ᾄδομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾄδω ᾄδεις ᾄδει ᾄδετον ᾄδετον ᾄδομεν ᾄδετε ᾄδουσῐ(ν)
    subjunctive ᾄδω ᾄδῃς ᾄδῃ ᾄδητον ᾄδητον ᾄδωμεν ᾄδητε ᾄδωσῐ(ν)
    optative ᾄδοιμῐ ᾄδοις ᾄδοι ᾄδοιτον ᾀδοίτην ᾄδοιμεν ᾄδοιτε ᾄδοιεν
    imperative   ᾆδε ᾀδέτω ᾄδετον ᾀδέτων   ᾄδετε ᾀδόντων
    middle/
    passive     		indicative ᾄδομαι ᾄδῃ / ᾄδει ᾄδεται ᾄδεσθον ᾄδεσθον ᾀδόμεθᾰ ᾄδεσθε ᾄδονται
    subjunctive ᾄδωμαι ᾄδῃ ᾄδηται ᾄδησθον ᾄδησθον ᾀδώμεθᾰ ᾄδησθε ᾄδωνται
    optative ᾀδοίμην ᾄδοιο ᾄδοιτο ᾄδοισθον ᾀδοίσθην ᾀδοίμεθᾰ ᾄδοισθε ᾄδοιντο
    imperative   ᾄδου ᾀδέσθω ᾄδεσθον ᾀδέσθων   ᾄδεσθε ᾀδέσθων
    active middle/passive
    infinitive ᾄδειν ᾄδεσθαι
    participle m ᾄδων ᾀδόμενος
    f ᾄδουσᾰ ᾀδομένη
    n ᾆδον ᾀδόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἤειδον, ἠειδόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἤειδον ἤειδες ἤειδε(ν) ἠείδετον ἠειδέτην ἠείδομεν ἠείδετε ἤειδον
    middle/
    passive     		indicative ἠειδόμην ἠείδου ἠείδετο ἠείδεσθον ἠειδέσθην ἠειδόμεθᾰ ἠείδεσθε ἠείδοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ᾖδον, ᾐδόμην (Attic), (Tragic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾖδον ᾖδες ᾖδε(ν) ᾔδετον ᾐδέτην ᾔδομεν ᾔδετε ᾖδον
    middle/
    passive     		indicative ᾐδόμην ᾔδου ᾔδετο ᾔδεσθον ᾐδέσθην ᾐδόμεθᾰ ᾔδεσθε ᾔδοντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἄειδον, ἀειδόμην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἄειδον ἄειδες ἄειδε(ν) ἀείδετον ἀειδέτην ἀείδομεν ἀείδετε ἄειδον
    middle/
    passive     		indicative ἀειδόμην ἀείδου ἀείδετο ἀείδεσθον ἀειδέσθην ἀειδόμεθᾰ ἀείδεσθε ἀείδοντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ἀείσω, ἀείσομαι, ἀεισθήσομαι (Usually middle, active is rare)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἀείσω ἀείσεις ἀείσει ἀείσετον ἀείσετον ἀείσομεν ἀείσετε ἀείσουσῐ(ν)
    optative ἀείσοιμῐ ἀείσοις ἀείσοι ἀείσοιτον ἀεισοίτην ἀείσοιμεν ἀείσοιτε ἀείσοιεν
    middle indicative ἀείσομαι ἀείσῃ / ἀείσει ἀείσεται ἀείσεσθον ἀείσεσθον ἀεισόμεθᾰ ἀείσεσθε ἀείσονται
    optative ἀεισοίμην ἀείσοιο ἀείσοιτο ἀείσοισθον ἀεισοίσθην ἀεισοίμεθᾰ ἀείσοισθε ἀείσοιντο
    passive indicative ἀεισθήσομαι ἀεισθήσῃ ἀεισθήσεται ἀεισθήσεσθον ἀεισθήσεσθον ἀεισθησόμεθᾰ ἀεισθήσεσθε ἀεισθήσονται
    optative ἀεισθησοίμην ἀεισθήσοιο ἀεισθήσοιτο ἀεισθήσοισθον ἀεισθησοίσθην ἀεισθησοίμεθᾰ ἀεισθήσοισθε ἀεισθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive ἀείσειν ἀείσεσθαι ἀεισθήσεσθαι
    participle m ἀείσων ἀεισόμενος ἀεισθησόμενος
    f ἀείσουσᾰ ἀεισομένη ἀεισθησομένη
    n ἀεῖσον ἀεισόμενον ἀεισθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ᾄσω, ᾄσομαι, ᾀσθήσομαι (Attic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾄσω ᾄσεις ᾄσει ᾄσετον ᾄσετον ᾄσομεν ᾄσετε ᾄσουσῐ(ν)
    optative ᾄσοιμῐ ᾄσοις ᾄσοι ᾄσοιτον ᾀσοίτην ᾄσοιμεν ᾄσοιτε ᾄσοιεν
    middle indicative ᾄσομαι ᾄσῃ / ᾄσει ᾄσεται ᾄσεσθον ᾄσεσθον ᾀσόμεθᾰ ᾄσεσθε ᾄσονται
    optative ᾀσοίμην ᾄσοιο ᾄσοιτο ᾄσοισθον ᾀσοίσθην ᾀσοίμεθᾰ ᾄσοισθε ᾄσοιντο
    passive indicative ᾀσθήσομαι ᾀσθήσῃ ᾀσθήσεται ᾀσθήσεσθον ᾀσθήσεσθον ᾀσθησόμεθᾰ ᾀσθήσεσθε ᾀσθήσονται
    optative ᾀσθησοίμην ᾀσθήσοιο ᾀσθήσοιτο ᾀσθήσοισθον ᾀσθησοίσθην ᾀσθησοίμεθᾰ ᾀσθήσοισθε ᾀσθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive ᾄσειν ᾄσεσθαι ᾀσθήσεσθαι
    participle m ᾄσων ᾀσόμενος ᾀσθησόμενος
    f ᾄσουσᾰ ᾀσομένη ᾀσθησομένη
    n ᾆσον ᾀσόμενον ᾀσθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ᾅσομαι (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle indicative ᾅσομαι ᾅσεαι ᾅσεται ᾅσεσθον ᾅσεσθον ᾁσόμε(σ)θᾰ ᾅσεσθε ᾅσονται
    optative ᾁσοίμην ᾅσοιο ᾅσοιτο ᾅσοισθον ᾁσοίσθην ᾁσοίμε(σ)θᾰ ᾅσοισθε ᾁσοίᾰτο
    middle
    infinitive ᾅσεσθαι
    participle m ᾁσόμενος
    f ᾁσομένη
    n ᾁσόμενον
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἤεισᾰ, ἠεισᾰ́μην, ἠείσθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἤεισᾰ ἤεισᾰς ἤεισε(ν) ἠείσᾰτον ἠεισᾰ́την ἠείσᾰμεν ἠείσᾰτε ἤεισᾰν
    subjunctive ἀείσω ἀείσῃς ἀείσῃ ἀείσητον ἀείσητον ἀείσωμεν ἀείσητε ἀείσωσῐ(ν)
    optative ἀείσαιμῐ ἀείσειᾰς / ἀείσαις ἀείσειε(ν) / ἀείσαι ἀείσαιτον ἀεισαίτην ἀείσαιμεν ἀείσαιτε ἀείσειᾰν / ἀείσαιεν
    imperative   ἄεισον ἀεισᾰ́τω ἀείσᾰτον ἀεισᾰ́των   ἀείσᾰτε ἀεισᾰ́ντων
    middle indicative ἠεισᾰ́μην ἠείσω ἠείσᾰτο ἠείσᾰσθον ἠεισᾰ́σθην ἠεισᾰ́μεθᾰ ἠείσᾰσθε ἠείσᾰντο
    subjunctive ἀείσωμαι ἀείσῃ ἀείσηται ἀείσησθον ἀείσησθον ἀεισώμεθᾰ ἀείσησθε ἀείσωνται
    optative ἀεισαίμην ἀείσαιο ἀείσαιτο ἀείσαισθον ἀεισαίσθην ἀεισαίμεθᾰ ἀείσαισθε ἀείσαιντο
    imperative   ἄεισαι ἀεισᾰ́σθω ἀείσᾰσθον ἀεισᾰ́σθων   ἀείσᾰσθε ἀεισᾰ́σθων
    passive indicative ἠείσθην ἠείσθης ἠείσθη ἠείσθητον ἠεισθήτην ἠείσθημεν ἠείσθητε ἠείσθησᾰν
    subjunctive ἀεισθῶ ἀεισθῇς ἀεισθῇ ἀεισθῆτον ἀεισθῆτον ἀεισθῶμεν ἀεισθῆτε ἀεισθῶσῐ(ν)
    optative ἀεισθείην ἀεισθείης ἀεισθείη ἀεισθεῖτον / ἀεισθείητον ἀεισθείτην / ἀεισθειήτην ἀεισθεῖμεν / ἀεισθείημεν ἀεισθεῖτε / ἀεισθείητε ἀεισθεῖεν / ἀεισθείησᾰν
    imperative   ἀείσθητῐ ἀεισθήτω ἀείσθητον ἀεισθήτων   ἀείσθητε ἀεισθέντων
    active middle passive
    infinitive ἀεῖσαι ἀείσᾰσθαι ἀεισθῆναι
    participle m ἀείσᾱς ἀεισᾰ́μενος ἀεισθείς
    f ἀείσᾱσᾰ ἀεισᾰμένη ἀεισθεῖσᾰ
    n ἀεῖσᾰν ἀεισᾰ́μενον ἀεισθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ᾖσᾰ, ᾐσᾰ́μην, ᾔσθην (Attic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾖσᾰ ᾖσᾰς ᾖσε(ν) ᾔσᾰτον ᾐσᾰ́την ᾔσᾰμεν ᾔσᾰτε ᾖσᾰν
    subjunctive ᾄσω ᾄσῃς ᾄσῃ ᾄσητον ᾄσητον ᾄσωμεν ᾄσητε ᾄσωσῐ(ν)
    optative ᾄσαιμῐ ᾄσειᾰς / ᾄσαις ᾄσειε(ν) / ᾄσαι ᾄσαιτον ᾀσαίτην ᾄσαιμεν ᾄσαιτε ᾄσειᾰν / ᾄσαιεν
    imperative   ᾆσον ᾀσᾰ́τω ᾄσᾰτον ᾀσᾰ́των   ᾄσᾰτε ᾀσᾰ́ντων
    middle indicative ᾐσᾰ́μην ᾔσω ᾔσᾰτο ᾔσᾰσθον ᾐσᾰ́σθην ᾐσᾰ́μεθᾰ ᾔσᾰσθε ᾔσᾰντο
    subjunctive ᾄσωμαι ᾄσῃ ᾄσηται ᾄσησθον ᾄσησθον ᾀσώμεθᾰ ᾄσησθε ᾄσωνται
    optative ᾀσαίμην ᾄσαιο ᾄσαιτο ᾄσαισθον ᾀσαίσθην ᾀσαίμεθᾰ ᾄσαισθε ᾄσαιντο
    imperative   ᾆσαι ᾀσᾰ́σθω ᾄσᾰσθον ᾀσᾰ́σθων   ᾄσᾰσθε ᾀσᾰ́σθων
    passive indicative ᾔσθην ᾔσθης ᾔσθη ᾔσθητον ᾐσθήτην ᾔσθημεν ᾔσθητε ᾔσθησᾰν
    subjunctive ᾀσθῶ ᾀσθῇς ᾀσθῇ ᾀσθῆτον ᾀσθῆτον ᾀσθῶμεν ᾀσθῆτε ᾀσθῶσῐ(ν)
    optative ᾀσθείην ᾀσθείης ᾀσθείη ᾀσθεῖτον / ᾀσθείητον ᾀσθείτην / ᾀσθειήτην ᾀσθεῖμεν / ᾀσθείημεν ᾀσθεῖτε / ᾀσθείητε ᾀσθεῖεν / ᾀσθείησᾰν
    imperative   ᾄσθητῐ ᾀσθήτω ᾄσθητον ᾀσθήτων   ᾄσθητε ᾀσθέντων
    active middle passive
    infinitive ᾆσαι ᾄσᾰσθαι ᾀσθῆναι
    participle m ᾄσᾱς ᾀσᾰ́μενος ᾀσθείς
    f ᾄσᾱσᾰ ᾀσᾰμένη ᾀσθεῖσᾰ
    n ᾆσᾰν ᾀσᾰ́μενον ᾀσθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἄεισᾰ, ἀεισᾰ́μην, ἀείσθην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἄεισᾰ ἄεισᾰς ἄεισε(ν) ἀείσᾰτον ἀεισᾰ́την ἀείσᾰμεν ἀείσᾰτε ἄεισᾰν
    subjunctive ἀείσω,
    ἀείσωμῐ     		ἀείσῃς,
    ἀείσῃσθᾰ     		ἀείσῃ,
    ἀείσῃσῐ     		ἀείσητον ἀείσητον ἀείσωμεν ἀείσητε ἀείσωσῐ(ν)
    optative ἀείσαιμῐ ἀείσαις,
    ἀείσαισθᾰ,
    ἀείσειᾰς     		ἀείσειε(ν) / ἀείσαι ἀεισεῖτον ἀεισείτην ἀεισεῖμεν ἀεισεῖτε ἀεισεῖεν
    imperative   ἄεισον ἀεισᾰ́τω ἀείσᾰτον ἀεισᾰ́των   ἀείσᾰτε ἀεισᾰ́ντων
    middle indicative ἀεισᾰ́μην ἀείσᾰο ἀείσᾰτο ἀείσᾰσθον ἀεισᾰ́σθην ἀεισᾰ́με(σ)θᾰ ἀείσᾰσθε ἀείσᾰντο
    subjunctive ἀείσωμαι ἀείσηαι ἀείσηται ἀείσησθον ἀείσησθον ἀεισώμε(σ)θᾰ ἀείσησθε ἀείσωνται
    optative ἀεισαίμην ἀείσαιο ἀείσαιτο ἀείσαισθον ἀεισαίσθην ἀεισαίμε(σ)θᾰ ἀείσαισθε ἀεισαίᾰτο
    imperative   ἄεισαι ἀεισᾰ́σθω ἀείσᾰσθον ἀεισᾰ́σθων   ἀείσᾰσθε ἀεισᾰ́σθων
    passive indicative ἀείσθην ἀείσθης ἀείσθη ἀείσθητον ἀεισθήτην ἀείσθημεν ἀείσθητε ἀείσθησᾰν,
    ἄεισθεν
    subjunctive ἀεισθῶ ἀεισθῇς ἀεισθῇ ἀεισθῆτον ἀεισθῆτον ἀεισθῶμεν ἀεισθῆτε ἀεισθῶσῐ(ν)
    optative ἀεισθείην ἀεισθείης ἀεισθείη ἀεισθεῖτον / ἀεισθείητον ἀεισθείτην / ἀεισθειήτην ἀεισθεῖμεν / ἀεισθείημεν ἀεισθεῖτε / ἀεισθείητε ἀείσθειεν / ἀεισθείησᾰν
    imperative   ἀείσθητῐ ἀεισθήτω ἀείσθητον ἀεισθήτων   ἀείσθητε ἀεισθέντων
    active middle passive
    infinitive ἀεῖσαι / ἀεισᾰ́μεν / ἀεισᾰμέναι ἀείσᾰσθαι ἀεισθῆναι / ἀεισθήμεναι
    participle m ἀείσᾱς ἀεισᾰ́μενος ἀεισθείς
    f ἀείσᾱσᾰ ἀεισᾰμένη ἀεισθεῖσᾰ
    n ἀεῖσᾰν ἀεισᾰ́μενον ἀεισθέν
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ᾖσμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ᾖσμαι ᾖσαι ᾖσται ᾖσθον ᾖσθον ᾔσμεθᾰ ᾖσθε ᾔσᾰται
    subjunctive ᾐσμένος ὦ ᾐσμένος ᾖς ᾐσμένος ᾖ ᾐσμένω ἦτον ᾐσμένω ἦτον ᾐσμένοι ὦμεν ᾐσμένοι ἦτε ᾐσμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ᾐσμένος εἴην ᾐσμένος εἴης ᾐσμένος εἴη ᾐσμένω εἴητον / εἶτον ᾐσμένω εἰήτην / εἴτην ᾐσμένοι εἴημεν / εἶμεν ᾐσμένοι εἴητε / εἶτε ᾐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ᾖσο ᾔσθω ᾖσθον ᾔσθων   ᾖσθε ᾔσθων
    middle/passive
    infinitive ᾖσθαι
    participle m ᾐσμένος
    f ᾐσμένη
    n ᾐσμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Pluperfect: ᾔσμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    middle/
    passive     		indicative ᾔσμην ᾖσο ᾖστο ᾖσθον ᾔσθην ᾔσμεθᾰ ᾖσθε ᾔσᾰτο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    • ἀοιδή (aoidḗ), ᾠδή (ōidḗ, “song”)
    • ἀοιδός (aoidós), ᾠδός (ōidós, “singer”)
    • ἀοίδιμος (aoídimos, “famous in song”)

    Descendants

    • → Esperanto: aedo

    References

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.