ἀμπέλινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄμπελος (ámpelos, “vine”) +‎ -ῐνος (-ĭnos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.pé.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /amˈpe.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /amˈpe.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /amˈpe.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /amˈbe.li.nos/

Adjective

ἀμπέλῐνος • (ampélĭnos) m (feminine ἀμπελῐ́νη, neuter ἀμπέλῐνον); first/second declension

of vine

Inflection

First and second declension of ἀμπέλῐνος; ἀμπελῐ́νη; ἀμπέλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀμπέλῐνος ampélĭnos	ἀμπελῐ́νη ampelĭ́nē	ἀμπέλῐνον ampélĭnon	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelĭ́nā	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπέλῐνοι ampélĭnoi	ἀμπέλῐναι ampélĭnai	ἀμπέλῐνᾰ ampélĭnă
Genitive	ἀμπελῐ́νου ampelĭ́nou	ἀμπελῐ́νης ampelĭ́nēs	ἀμπελῐ́νου ampelĭ́nou	ἀμπελῐ́νοιν ampelĭ́noin	ἀμπελῐ́ναιν ampelĭ́nain	ἀμπελῐ́νοιν ampelĭ́noin	ἀμπελῐ́νων ampelĭ́nōn	ἀμπελῐ́νων ampelĭ́nōn	ἀμπελῐ́νων ampelĭ́nōn
Dative	ἀμπελῐ́νῳ ampelĭ́nōi	ἀμπελῐ́νῃ ampelĭ́nēi	ἀμπελῐ́νῳ ampelĭ́nōi	ἀμπελῐ́νοιν ampelĭ́noin	ἀμπελῐ́ναιν ampelĭ́nain	ἀμπελῐ́νοιν ampelĭ́noin	ἀμπελῐ́νοις ampelĭ́nois	ἀμπελῐ́ναις ampelĭ́nais	ἀμπελῐ́νοις ampelĭ́nois
Accusative	ἀμπέλῐνον ampélĭnon	ἀμπελῐ́νην ampelĭ́nēn	ἀμπέλῐνον ampélĭnon	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelĭ́nā	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπελῐ́νους ampelĭ́nous	ἀμπελῐ́νᾱς ampelĭ́nās	ἀμπέλῐνᾰ ampélĭnă
Vocative	ἀμπέλῐνε ampélĭne	ἀμπελῐ́νη ampelĭ́nē	ἀμπέλῐνον ampélĭnon	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπελῐ́νᾱ ampelĭ́nā	ἀμπελῐ́νω ampelĭ́nō	ἀμπέλῐνοι ampélĭnoi	ἀμπέλῐναι ampélĭnai	ἀμπέλῐνᾰ ampélĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀμπελῐ́νως ampelĭ́nōs			ἀμπελῐνώτερος ampelĭnṓteros			ἀμπελῐνώτᾰτος ampelĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading