ἀνασκευάζω

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ σκευάζω (skeuázō)

Pronunciation

 

Verb

ἀνασκευάζω • (anaskeuázō)

  1. to pack up (baggage)
  2. to disfurnish, dismantle
  3. to waste, ravage, destroy
  4. to subvert
  5. (passive voice) to be bankrupt, ruin

Conjugation

   Present: ἀνασκευᾰ́ζω, ἀνασκευᾰ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνασκευᾰ́ζω ἀνασκευᾰ́ζεις ἀνασκευᾰ́ζει ἀνασκευᾰ́ζετον ἀνασκευᾰ́ζετον ἀνασκευᾰ́ζομεν ἀνασκευᾰ́ζετε ἀνασκευᾰ́ζουσῐ(ν)
subjunctive ἀνασκευᾰ́ζω ἀνασκευᾰ́ζῃς ἀνασκευᾰ́ζῃ ἀνασκευᾰ́ζητον ἀνασκευᾰ́ζητον ἀνασκευᾰ́ζωμεν ἀνασκευᾰ́ζητε ἀνασκευᾰ́ζωσῐ(ν)
optative ἀνασκευᾰ́ζοιμῐ ἀνασκευᾰ́ζοις ἀνασκευᾰ́ζοι ἀνασκευᾰ́ζοιτον ἀνασκευᾰζοίτην ἀνασκευᾰ́ζοιμεν ἀνασκευᾰ́ζοιτε ἀνασκευᾰ́ζοιεν
imperative   ἀνασκεύᾰζε ἀνασκευᾰζέτω ἀνασκευᾰ́ζετον ἀνασκευᾰζέτων   ἀνασκευᾰ́ζετε ἀνασκευᾰζόντων
middle/
passive 		indicative ἀνασκευᾰ́ζομαι ἀνασκευᾰ́ζῃ / ἀνασκευᾰ́ζει ἀνασκευᾰ́ζεται ἀνασκευᾰ́ζεσθον ἀνασκευᾰ́ζεσθον ἀνασκευᾰζόμεθᾰ ἀνασκευᾰ́ζεσθε ἀνασκευᾰ́ζονται
subjunctive ἀνασκευᾰ́ζωμαι ἀνασκευᾰ́ζῃ ἀνασκευᾰ́ζηται ἀνασκευᾰ́ζησθον ἀνασκευᾰ́ζησθον ἀνασκευᾰζώμεθᾰ ἀνασκευᾰ́ζησθε ἀνασκευᾰ́ζωνται
optative ἀνασκευᾰζοίμην ἀνασκευᾰ́ζοιο ἀνασκευᾰ́ζοιτο ἀνασκευᾰ́ζοισθον ἀνασκευᾰζοίσθην ἀνασκευᾰζοίμεθᾰ ἀνασκευᾰ́ζοισθε ἀνασκευᾰ́ζοιντο
imperative   ἀνασκευᾰ́ζου ἀνασκευᾰζέσθω ἀνασκευᾰ́ζεσθον ἀνασκευᾰζέσθων   ἀνασκευᾰ́ζεσθε ἀνασκευᾰζέσθων
active middle/passive
infinitive ἀνασκευᾰ́ζειν ἀνασκευᾰ́ζεσθαι
participle m ἀνασκευᾰ́ζων ἀνασκευᾰζόμενος
f ἀνασκευᾰ́ζουσᾰ ἀνασκευᾰζομένη
n ἀνασκευᾰ́ζον ἀνασκευᾰζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀνεσκεύᾰζον, ἀνεσκευᾰζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεσκεύᾰζον ἀνεσκεύᾰζες ἀνεσκεύᾰζε(ν) ἀνεσκευᾰ́ζετον ἀνεσκευᾰζέτην ἀνεσκευᾰ́ζομεν ἀνεσκευᾰ́ζετε ἀνεσκεύᾰζον
middle/
passive 		indicative ἀνεσκευᾰζόμην ἀνεσκευᾰ́ζου ἀνεσκευᾰ́ζετο ἀνεσκευᾰ́ζεσθον ἀνεσκευᾰζέσθην ἀνεσκευᾰζόμεθᾰ ἀνεσκευᾰ́ζεσθε ἀνεσκευᾰ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνασκευᾰ́σω, ἀνασκευᾰ́σομαι, ἀνασκευᾰσθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνασκευᾰ́σω ἀνασκευᾰ́σεις ἀνασκευᾰ́σει ἀνασκευᾰ́σετον ἀνασκευᾰ́σετον ἀνασκευᾰ́σομεν ἀνασκευᾰ́σετε ἀνασκευᾰ́σουσῐ(ν)
optative ἀνασκευᾰ́σοιμῐ ἀνασκευᾰ́σοις ἀνασκευᾰ́σοι ἀνασκευᾰ́σοιτον ἀνασκευᾰσοίτην ἀνασκευᾰ́σοιμεν ἀνασκευᾰ́σοιτε ἀνασκευᾰ́σοιεν
middle indicative ἀνασκευᾰ́σομαι ἀνασκευᾰ́σῃ / ἀνασκευᾰ́σει ἀνασκευᾰ́σεται ἀνασκευᾰ́σεσθον ἀνασκευᾰ́σεσθον ἀνασκευᾰσόμεθᾰ ἀνασκευᾰ́σεσθε ἀνασκευᾰ́σονται
optative ἀνασκευᾰσοίμην ἀνασκευᾰ́σοιο ἀνασκευᾰ́σοιτο ἀνασκευᾰ́σοισθον ἀνασκευᾰσοίσθην ἀνασκευᾰσοίμεθᾰ ἀνασκευᾰ́σοισθε ἀνασκευᾰ́σοιντο
passive indicative ἀνασκευᾰσθήσομαι ἀνασκευᾰσθήσῃ ἀνασκευᾰσθήσεται ἀνασκευᾰσθήσεσθον ἀνασκευᾰσθήσεσθον ἀνασκευᾰσθησόμεθᾰ ἀνασκευᾰσθήσεσθε ἀνασκευᾰσθήσονται
optative ἀνασκευᾰσθησοίμην ἀνασκευᾰσθήσοιο ἀνασκευᾰσθήσοιτο ἀνασκευᾰσθήσοισθον ἀνασκευᾰσθησοίσθην ἀνασκευᾰσθησοίμεθᾰ ἀνασκευᾰσθήσοισθε ἀνασκευᾰσθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀνασκευᾰ́σειν ἀνασκευᾰ́σεσθαι ἀνασκευᾰσθήσεσθαι
participle m ἀνασκευᾰ́σων ἀνασκευᾰσόμενος ἀνασκευᾰσθησόμενος
f ἀνασκευᾰ́σουσᾰ ἀνασκευᾰσομένη ἀνασκευᾰσθησομένη
n ἀνασκευᾰ́σον ἀνασκευᾰσόμενον ἀνασκευᾰσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνεσκεύᾰσᾰ, ἀνεσκευᾰσᾰ́μην, ἀνεσκευᾰ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεσκεύᾰσᾰ ἀνεσκεύᾰσᾰς ἀνεσκεύᾰσε(ν) ἀνεσκευᾰ́σᾰτον ἀνεσκευᾰσᾰ́την ἀνεσκευᾰ́σᾰμεν ἀνεσκευᾰ́σᾰτε ἀνεσκεύᾰσᾰν
subjunctive ἀνασκευᾰ́σω ἀνασκευᾰ́σῃς ἀνασκευᾰ́σῃ ἀνασκευᾰ́σητον ἀνασκευᾰ́σητον ἀνασκευᾰ́σωμεν ἀνασκευᾰ́σητε ἀνασκευᾰ́σωσῐ(ν)
optative ἀνασκευᾰ́σαιμῐ ἀνασκευᾰ́σειᾰς / ἀνασκευᾰ́σαις ἀνασκευᾰ́σειε(ν) / ἀνασκευᾰ́σαι ἀνασκευᾰ́σαιτον ἀνασκευᾰσαίτην ἀνασκευᾰ́σαιμεν ἀνασκευᾰ́σαιτε ἀνασκευᾰ́σειᾰν / ἀνασκευᾰ́σαιεν
imperative   ἀνασκεύᾰσον ἀνασκευᾰσᾰ́τω ἀνασκευᾰ́σᾰτον ἀνασκευᾰσᾰ́των   ἀνασκευᾰ́σᾰτε ἀνασκευᾰσᾰ́ντων
middle indicative ἀνεσκευᾰσᾰ́μην ἀνεσκευᾰ́σω ἀνεσκευᾰ́σᾰτο ἀνεσκευᾰ́σᾰσθον ἀνεσκευᾰσᾰ́σθην ἀνεσκευᾰσᾰ́μεθᾰ ἀνεσκευᾰ́σᾰσθε ἀνεσκευᾰ́σᾰντο
subjunctive ἀνασκευᾰ́σωμαι ἀνασκευᾰ́σῃ ἀνασκευᾰ́σηται ἀνασκευᾰ́σησθον ἀνασκευᾰ́σησθον ἀνασκευᾰσώμεθᾰ ἀνασκευᾰ́σησθε ἀνασκευᾰ́σωνται
optative ἀνασκευᾰσαίμην ἀνασκευᾰ́σαιο ἀνασκευᾰ́σαιτο ἀνασκευᾰ́σαισθον ἀνασκευᾰσαίσθην ἀνασκευᾰσαίμεθᾰ ἀνασκευᾰ́σαισθε ἀνασκευᾰ́σαιντο
imperative   ἀνασκεύᾰσαι ἀνασκευᾰσᾰ́σθω ἀνασκευᾰ́σᾰσθον ἀνασκευᾰσᾰ́σθων   ἀνασκευᾰ́σᾰσθε ἀνασκευᾰσᾰ́σθων
passive indicative ἀνεσκευᾰ́σθην ἀνεσκευᾰ́σθης ἀνεσκευᾰ́σθη ἀνεσκευᾰ́σθητον ἀνεσκευᾰσθήτην ἀνεσκευᾰ́σθημεν ἀνεσκευᾰ́σθητε ἀνεσκευᾰ́σθησᾰν
subjunctive ἀνασκευᾰσθῶ ἀνασκευᾰσθῇς ἀνασκευᾰσθῇ ἀνασκευᾰσθῆτον ἀνασκευᾰσθῆτον ἀνασκευᾰσθῶμεν ἀνασκευᾰσθῆτε ἀνασκευᾰσθῶσῐ(ν)
optative ἀνασκευᾰσθείην ἀνασκευᾰσθείης ἀνασκευᾰσθείη ἀνασκευᾰσθεῖτον / ἀνασκευᾰσθείητον ἀνασκευᾰσθείτην / ἀνασκευᾰσθειήτην ἀνασκευᾰσθεῖμεν / ἀνασκευᾰσθείημεν ἀνασκευᾰσθεῖτε / ἀνασκευᾰσθείητε ἀνασκευᾰσθεῖεν / ἀνασκευᾰσθείησᾰν
imperative   ἀνασκευᾰ́σθητῐ ἀνασκευᾰσθήτω ἀνασκευᾰ́σθητον ἀνασκευᾰσθήτων   ἀνασκευᾰ́σθητε ἀνασκευᾰσθέντων
active middle passive
infinitive ἀνασκευᾰ́σαι ἀνασκευᾰ́σᾰσθαι ἀνασκευᾰσθῆναι
participle m ἀνασκευᾰ́σᾱς ἀνασκευᾰσᾰ́μενος ἀνασκευᾰσθείς
f ἀνασκευᾰ́σᾱσᾰ ἀνασκευᾰσᾰμένη ἀνασκευᾰσθεῖσᾰ
n ἀνασκευᾰ́σᾰν ἀνασκευᾰσᾰ́μενον ἀνασκευᾰσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀνεσκεύᾰκᾰ, ἀνεσκεύᾰσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεσκεύᾰκᾰ ἀνεσκεύᾰκᾰς ἀνεσκεύᾰκε(ν) ἀνεσκευᾰ́κᾰτον ἀνεσκευᾰ́κᾰτον ἀνεσκευᾰ́κᾰμεν ἀνεσκευᾰ́κᾰτε ἀνεσκευᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀνεσκευᾰ́κω ἀνεσκευᾰ́κῃς ἀνεσκευᾰ́κῃ ἀνεσκευᾰ́κητον ἀνεσκευᾰ́κητον ἀνεσκευᾰ́κωμεν ἀνεσκευᾰ́κητε ἀνεσκευᾰ́κωσῐ(ν)
optative ἀνεσκευᾰ́κοιμῐ / ἀνεσκευᾰκοίην ἀνεσκευᾰ́κοις / ἀνεσκευᾰκοίης ἀνεσκευᾰ́κοι / ἀνεσκευᾰκοίη ἀνεσκευᾰ́κοιτον ἀνεσκευᾰκοίτην ἀνεσκευᾰ́κοιμεν ἀνεσκευᾰ́κοιτε ἀνεσκευᾰ́κοιεν
imperative   ἀνεσκεύᾰκε ἀνεσκευᾰκέτω ἀνεσκευᾰ́κετον ἀνεσκευᾰκέτων   ἀνεσκευᾰ́κετε ἀνεσκευᾰκόντων
middle/
passive 		indicative ἀνεσκεύᾰσμαι ἀνεσκεύᾰσαι ἀνεσκεύᾰσται ἀνεσκεύᾰσθον ἀνεσκεύᾰσθον ἀνεσκευᾰ́σμεθᾰ ἀνεσκεύᾰσθε ἀνεσκευᾰ́δᾰται
subjunctive ἀνεσκευᾰσμένος ὦ ἀνεσκευᾰσμένος ᾖς ἀνεσκευᾰσμένος ᾖ ἀνεσκευᾰσμένω ἦτον ἀνεσκευᾰσμένω ἦτον ἀνεσκευᾰσμένοι ὦμεν ἀνεσκευᾰσμένοι ἦτε ἀνεσκευᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀνεσκευᾰσμένος εἴην ἀνεσκευᾰσμένος εἴης ἀνεσκευᾰσμένος εἴη ἀνεσκευᾰσμένω εἴητον / εἶτον ἀνεσκευᾰσμένω εἰήτην / εἴτην ἀνεσκευᾰσμένοι εἴημεν / εἶμεν ἀνεσκευᾰσμένοι εἴητε / εἶτε ἀνεσκευᾰσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀνεσκεύᾰσο ἀνεσκευᾰ́σθω ἀνεσκεύᾰσθον ἀνεσκευᾰ́σθων   ἀνεσκεύᾰσθε ἀνεσκευᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀνεσκευᾰκέναι ἀνεσκευᾰ́σθαι
participle m ἀνεσκευᾰκώς ἀνεσκευᾰσμένος
f ἀνεσκευᾰκυῖᾰ ἀνεσκευᾰσμένη
n ἀνεσκευᾰκός ἀνεσκευᾰσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀνεσκευᾰ́κειν / ἀνεσκευᾰ́κη, ἀνεσκευᾰ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνεσκευᾰ́κειν / ἀνεσκευᾰ́κη ἀνεσκευᾰ́κεις / ἀνεσκευᾰ́κης ἀνεσκευᾰ́κει(ν) ἀνεσκευᾰ́κετον ἀνεσκευᾰκέτην ἀνεσκευᾰ́κεμεν ἀνεσκευᾰ́κετε ἀνεσκευᾰ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀνεσκευᾰ́σμην ἀνεσκεύᾰσο ἀνεσκεύᾰστο ἀνεσκεύᾰσθον ἀνεσκευᾰ́σθην ἀνεσκευᾰ́σμεθᾰ ἀνεσκεύᾰσθε ἀνεσκευᾰ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: ανασκευάζω (anaskevázo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.