ἀνείρομαι

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ εἴρομαι (eíromai), Ionic variant of ἔρομαι (éromai, “to ask”).

Pronunciation

 

Verb

ἀνείρομαι • (aneíromai)

  1. to inquire, ask
    Synonym: ἀνερωτάω (anerōtáō)

Conjugation

   Present: ἀνείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀνείρομαι ἀνείρῃ / ἀνείρει ἀνείρεται ἀνείρεσθον ἀνείρεσθον ἀνειρόμεθᾰ ἀνείρεσθε ἀνείρονται
subjunctive ἀνείρωμαι ἀνείρῃ ἀνείρηται ἀνείρησθον ἀνείρησθον ἀνειρώμεθᾰ ἀνείρησθε ἀνείρωνται
optative ἀνειροίμην ἀνείροιο ἀνείροιτο ἀνείροισθον ἀνειροίσθην ἀνειροίμεθᾰ ἀνείροισθε ἀνείροιντο
imperative   ἀνείρου ἀνειρέσθω ἀνείρεσθον ἀνειρέσθων   ἀνείρεσθε ἀνειρέσθων
infinitive ἀνείρεσθαι
participle m ἀνειρόμενος
f ἀνειρομένη
n ἀνειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀνείρομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀνείρομαι ἀνείρεαι ἀνείρεται ἀνείρεσθον ἀνείρεσθον ἀνειρόμε(σ)θᾰ ἀνείρεσθε ἀνείρονται
subjunctive ἀνείρωμαι ἀνείρηαι ἀνείρηται ἀνείρησθον ἀνείρησθον ἀνειρώμε(σ)θᾰ ἀνείρησθε ἀνείρωνται
optative ἀνειροίμην ἀνείροιο ἀνείροιτο ἀνείροισθον ἀνειροίσθην ἀνειροίμε(σ)θᾰ ἀνείροισθε ἀνειροίᾰτο
imperative   ἀνείρεο ἀνειρέσθω ἀνείρεσθον ἀνειρέσθων   ἀνείρεσθε ἀνειρέσθων
infinitive ἀνείρεσθαι
participle m ἀνειρόμενος
f ἀνειρομένη
n ἀνειρόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνερήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀνερήσομαι ἀνερήσῃ / ἀνερήσει ἀνερήσεται ἀνερήσεσθον ἀνερήσεσθον ἀνερησόμεθᾰ ἀνερήσεσθε ἀνερήσονται
optative ἀνερησοίμην ἀνερήσοιο ἀνερήσοιτο ἀνερήσοισθον ἀνερησοίσθην ἀνερησοίμεθᾰ ἀνερήσοισθε ἀνερήσοιντο
middle
infinitive ἀνερήσεσθαι
participle m ἀνερησόμενος
f ἀνερησομένη
n ἀνερησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀνηρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἀνηρόμην ἀνήρου ἀνήρετο ἀνήρεσθον ἀνηρέσθην ἀνηρόμεθᾰ ἀνήρεσθε ἀνήροντο
subjunctive ἀνέρωμαι ἀνέρῃ ἀνέρηται ἀνέρησθον ἀνέρησθον ἀνερώμεθᾰ ἀνέρησθε ἀνέρωνται
optative ἀνεροίμην ἀνέροιο ἀνέροιτο ἀνέροισθον ἀνεροίσθην ἀνεροίμεθᾰ ἀνέροισθε ἀνέροιντο
imperative   ἀνεροῦ ἀνερέσθω ἀνέρεσθον ἀνερέσθων   ἀνέρεσθε ἀνερέσθων
middle
infinitive ἀνερέσθαι
participle m ἀνερόμενος
f ἀνερομένη
n ἀνερόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.