ἀνειμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.neː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.niˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.niˈme.nos/

Participle

ἀνειμένος • (aneiménos) m (feminine ἀνειμένη, neuter ἀνειμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of ἀνίημι (aníēmi)
(of animals dedicated to the gods) let go free, released from labour
remiss, slack, unconstrained

Declension

First and second declension of ἀνειμένος; ἀνειμένη; ἀνειμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀνειμένος aneiménos	ἀνειμένη aneiménē	ἀνειμένον aneiménon	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένοι aneiménoi	ἀνειμέναι aneiménai	ἀνειμένᾰ aneiménă
Genitive	ἀνειμένου aneiménou	ἀνειμένης aneiménēs	ἀνειμένου aneiménou	ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμέναιν aneiménain	ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμένων aneiménōn	ἀνειμένων aneiménōn	ἀνειμένων aneiménōn
Dative	ἀνειμένῳ aneiménōi	ἀνειμένῃ aneiménēi	ἀνειμένῳ aneiménōi	ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμέναιν aneiménain	ἀνειμένοιν aneiménoin	ἀνειμένοις aneiménois	ἀνειμέναις aneiménais	ἀνειμένοις aneiménois
Accusative	ἀνειμένον aneiménon	ἀνειμένην aneiménēn	ἀνειμένον aneiménon	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένους aneiménous	ἀνειμένᾱς aneiménās	ἀνειμένᾰ aneiménă
Vocative	ἀνειμένε aneiméne	ἀνειμένη aneiménē	ἀνειμένον aneiménon	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένᾱ aneiménā	ἀνειμένω aneiménō	ἀνειμένοι aneiménoi	ἀνειμέναι aneiménai	ἀνειμένᾰ aneiménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀνειμένως aneiménōs			ἀνειμενώτερος aneimenṓteros			ἀνειμενώτᾰτος aneimenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.