ἀντιπάσχω

Ancient Greek

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ πάσχω (páskhō)

Pronunciation

 

Verb

ἀντῐπάσχω • (antĭpáskhō)

  1. to experience in turn or in return, experience the same
  2. to have contrary qualities or effects

Inflection

   Present: ἀντῐπᾰ́σχω
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπᾰ́σχω ἀντῐπᾰ́σχεις ἀντῐπᾰ́σχει ἀντῐπᾰ́σχετον ἀντῐπᾰ́σχετον ἀντῐπᾰ́σχομεν ἀντῐπᾰ́σχετε ἀντῐπᾰ́σχουσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπᾰ́σχω ἀντῐπᾰ́σχῃς ἀντῐπᾰ́σχῃ ἀντῐπᾰ́σχητον ἀντῐπᾰ́σχητον ἀντῐπᾰ́σχωμεν ἀντῐπᾰ́σχητε ἀντῐπᾰ́σχωσῐ(ν)
optative ἀντῐπᾰ́σχοιμῐ ἀντῐπᾰ́σχοις ἀντῐπᾰ́σχοι ἀντῐπᾰ́σχοιτον ἀντῐπᾰσχοίτην ἀντῐπᾰ́σχοιμεν ἀντῐπᾰ́σχοιτε ἀντῐπᾰ́σχοιεν
imperative   ἀντῐ́πᾰσχε ἀντῐπᾰσχέτω ἀντῐπᾰ́σχετον ἀντῐπᾰσχέτων   ἀντῐπᾰ́σχετε ἀντῐπᾰσχόντων
active
infinitive ἀντῐπᾰ́σχειν
participle m ἀντῐπᾰ́σχων
f ἀντῐπᾰ́σχουσᾰ
n ἀντῐπᾰ́σχον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντέπᾰσχον
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντέπᾰσχον ἀντέπᾰσχες ἀντέπᾰσχε(ν) ἀντεπᾰ́σχετον ἀντεπᾰσχέτην ἀντεπᾰ́σχομεν ἀντεπᾰ́σχετε ἀντέπᾰσχον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντέπᾰθον, ἀντεπᾰθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντέπᾰθον ἀντέπᾰθες ἀντέπᾰθε(ν) ἀντεπᾰ́θετον ἀντεπᾰθέτην ἀντεπᾰ́θομεν ἀντεπᾰ́θετε ἀντέπᾰθον
subjunctive ἀντῐπᾰ́θω ἀντῐπᾰ́θῃς ἀντῐπᾰ́θῃ ἀντῐπᾰ́θητον ἀντῐπᾰ́θητον ἀντῐπᾰ́θωμεν ἀντῐπᾰ́θητε ἀντῐπᾰ́θωσῐ(ν)
optative ἀντῐπᾰ́θοιμῐ ἀντῐπᾰ́θοις ἀντῐπᾰ́θοι ἀντῐπᾰ́θοιτον ἀντῐπᾰθοίτην ἀντῐπᾰ́θοιμεν ἀντῐπᾰ́θοιτε ἀντῐπᾰ́θοιεν
imperative   ἀντῐ́πᾰθε ἀντῐπᾰθέτω ἀντῐπᾰ́θετον ἀντῐπᾰθέτων   ἀντῐπᾰ́θετε ἀντῐπᾰθόντων
middle indicative ἀντεπᾰθόμην ἀντεπᾰ́θου ἀντεπᾰ́θετο ἀντεπᾰ́θεσθον ἀντεπᾰθέσθην ἀντεπᾰθόμεθᾰ ἀντεπᾰ́θεσθε ἀντεπᾰ́θοντο
subjunctive ἀντῐπᾰ́θωμαι ἀντῐπᾰ́θῃ ἀντῐπᾰ́θηται ἀντῐπᾰ́θησθον ἀντῐπᾰ́θησθον ἀντῐπᾰθώμεθᾰ ἀντῐπᾰ́θησθε ἀντῐπᾰ́θωνται
optative ἀντῐπᾰθοίμην ἀντῐπᾰ́θοιο ἀντῐπᾰ́θοιτο ἀντῐπᾰ́θοισθον ἀντῐπᾰθοίσθην ἀντῐπᾰθοίμεθᾰ ἀντῐπᾰ́θοισθε ἀντῐπᾰ́θοιντο
imperative   ἀντῐπᾰθοῦ ἀντῐπᾰθέσθω ἀντῐπᾰ́θεσθον ἀντῐπᾰθέσθων   ἀντῐπᾰ́θεσθε ἀντῐπᾰθέσθων
active middle
infinitive ἀντῐπᾰθεῖν ἀντῐπᾰθέσθαι
participle m ἀντῐπᾰθών ἀντῐπᾰθόμενος
f ἀντῐπᾰθοῦσᾰ ἀντῐπᾰθομένη
n ἀντῐπᾰθόν ἀντῐπᾰθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀντῐπέπονθᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐπέπονθᾰ ἀντῐπέπονθᾰς ἀντῐπέπονθε(ν) ἀντῐπεπόνθᾰτον ἀντῐπεπόνθᾰτον ἀντῐπεπόνθᾰμεν ἀντῐπεπόνθᾰτε ἀντῐπεπόνθᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐπεπόνθω ἀντῐπεπόνθῃς ἀντῐπεπόνθῃ ἀντῐπεπόνθητον ἀντῐπεπόνθητον ἀντῐπεπόνθωμεν ἀντῐπεπόνθητε ἀντῐπεπόνθωσῐ(ν)
optative ἀντῐπεπόνθοιμῐ / ἀντῐπεπονθοίην ἀντῐπεπόνθοις / ἀντῐπεπονθοίης ἀντῐπεπόνθοι / ἀντῐπεπονθοίη ἀντῐπεπόνθοιτον ἀντῐπεπονθοίτην ἀντῐπεπόνθοιμεν ἀντῐπεπόνθοιτε ἀντῐπεπόνθοιεν
imperative   ἀντῐπέπονθε ἀντῐπεπονθέτω ἀντῐπεπόνθετον ἀντῐπεπονθέτων   ἀντῐπεπόνθετε ἀντῐπεπονθόντων
active
infinitive ἀντῐπεπονθέναι
participle m ἀντῐπεπονθώς
f ἀντῐπεπονθυῖᾰ
n ἀντῐπεπονθός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.