ἀπαγχονέω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ ἀγχόνη (ankhónē, “noose”) +‎ -έω (-éō, verb-forming suffix)

Pronunciation

 

Verb

ἀπαγχονέω • (apankhonéō)

  1. synonym of ἀπαγχονίζω (apankhonízō, “hang by a noose, strangle”)

Conjugation

   Present: ἀπαγχονέω, ἀπαγχονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπαγχονέω ἀπαγχονέεις ἀπαγχονέει ἀπαγχονέετον ἀπαγχονέετον ἀπαγχονέομεν ἀπαγχονέετε ἀπαγχονέουσῐ(ν)
subjunctive ἀπαγχονέω ἀπαγχονέῃς ἀπαγχονέῃ ἀπαγχονέητον ἀπαγχονέητον ἀπαγχονέωμεν ἀπαγχονέητε ἀπαγχονέωσῐ(ν)
optative ἀπαγχονέοιμῐ ἀπαγχονέοις ἀπαγχονέοι ἀπαγχονέοιτον ἀπαγχονεοίτην ἀπαγχονέοιμεν ἀπαγχονέοιτε ἀπαγχονέοιεν
imperative   ἀπαγχόνεε ἀπαγχονεέτω ἀπαγχονέετον ἀπαγχονεέτων   ἀπαγχονέετε ἀπαγχονεόντων
middle/
passive 		indicative ἀπαγχονέομαι ἀπαγχονέῃ / ἀπαγχονέει ἀπαγχονέεται ἀπαγχονέεσθον ἀπαγχονέεσθον ἀπαγχονεόμεθᾰ ἀπαγχονέεσθε ἀπαγχονέονται
subjunctive ἀπαγχονέωμαι ἀπαγχονέῃ ἀπαγχονέηται ἀπαγχονέησθον ἀπαγχονέησθον ἀπαγχονεώμεθᾰ ἀπαγχονέησθε ἀπαγχονέωνται
optative ἀπαγχονεοίμην ἀπαγχονέοιο ἀπαγχονέοιτο ἀπαγχονέοισθον ἀπαγχονεοίσθην ἀπαγχονεοίμεθᾰ ἀπαγχονέοισθε ἀπαγχονέοιντο
imperative   ἀπαγχονέου ἀπαγχονεέσθω ἀπαγχονέεσθον ἀπαγχονεέσθων   ἀπαγχονέεσθε ἀπαγχονεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀπαγχονέειν ἀπαγχονέεσθαι
participle m ἀπαγχονέων ἀπαγχονεόμενος
f ἀπαγχονέουσᾰ ἀπαγχονεομένη
n ἀπαγχονέον ἀπαγχονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀπαγχονῶ, ἀπαγχονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπαγχονῶ ἀπαγχονεῖς ἀπαγχονεῖ ἀπαγχονεῖτον ἀπαγχονεῖτον ἀπαγχονοῦμεν ἀπαγχονεῖτε ἀπαγχονοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀπαγχονῶ ἀπαγχονῇς ἀπαγχονῇ ἀπαγχονῆτον ἀπαγχονῆτον ἀπαγχονῶμεν ἀπαγχονῆτε ἀπαγχονῶσῐ(ν)
optative ἀπαγχονοίην / ἀπαγχονοῖμῐ ἀπαγχονοίης / ἀπαγχονοῖς ἀπαγχονοίη / ἀπαγχονοῖ ἀπαγχονοῖτον / ἀπαγχονοίητον ἀπαγχονοίτην / ἀπαγχονοιήτην ἀπαγχονοῖμεν / ἀπαγχονοίημεν ἀπαγχονοῖτε / ἀπαγχονοίητε ἀπαγχονοῖεν / ἀπαγχονοίησᾰν
imperative   ἀπαγχόνει ἀπαγχονείτω ἀπαγχονεῖτον ἀπαγχονείτων   ἀπαγχονεῖτε ἀπαγχονούντων
middle/
passive 		indicative ἀπαγχονοῦμαι ἀπαγχονεῖ,
ἀπαγχονῇ 		ἀπαγχονεῖται ἀπαγχονεῖσθον ἀπαγχονεῖσθον ἀπαγχονούμεθᾰ ἀπαγχονεῖσθε ἀπαγχονοῦνται
subjunctive ἀπαγχονῶμαι ἀπαγχονῇ ἀπαγχονῆται ἀπαγχονῆσθον ἀπαγχονῆσθον ἀπαγχονώμεθᾰ ἀπαγχονῆσθε ἀπαγχονῶνται
optative ἀπαγχονοίμην ἀπαγχονοῖο ἀπαγχονοῖτο ἀπαγχονοῖσθον ἀπαγχονοίσθην ἀπαγχονοίμεθᾰ ἀπαγχονοῖσθε ἀπαγχονοῖντο
imperative   ἀπαγχονοῦ ἀπαγχονείσθω ἀπαγχονεῖσθον ἀπαγχονείσθων   ἀπαγχονεῖσθε ἀπαγχονείσθων
active middle/passive
infinitive ἀπαγχονεῖν ἀπαγχονεῖσθαι
participle m ἀπαγχονῶν ἀπαγχονούμενος
f ἀπαγχονοῦσᾰ ἀπαγχονουμένη
n ἀπαγχονοῦν ἀπαγχονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπηγχόνεον, ἀπηγχονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπηγχόνεον ἀπηγχόνεες ἀπηγχόνεε(ν) ἀπηγχονέετον ἀπηγχονεέτην ἀπηγχονέομεν ἀπηγχονέετε ἀπηγχόνεον
middle/
passive 		indicative ἀπηγχονεόμην ἀπηγχονέου ἀπηγχονέετο ἀπηγχονέεσθον ἀπηγχονεέσθην ἀπηγχονεόμεθᾰ ἀπηγχονέεσθε ἀπηγχονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπηγχόνουν, ἀπηγχονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπηγχόνουν ἀπηγχόνεις ἀπηγχόνει ἀπηγχονεῖτον ἀπηγχονείτην ἀπηγχονοῦμεν ἀπηγχονεῖτε ἀπηγχόνουν
middle/
passive 		indicative ἀπηγχονούμην ἀπηγχονοῦ ἀπηγχονεῖτο ἀπηγχονεῖσθον ἀπηγχονείσθην ἀπηγχονούμεθᾰ ἀπηγχονεῖσθε ἀπηγχονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπαγχονήσω, ἀπαγχονήσομαι, ἀπαγχονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπαγχονήσω ἀπαγχονήσεις ἀπαγχονήσει ἀπαγχονήσετον ἀπαγχονήσετον ἀπαγχονήσομεν ἀπαγχονήσετε ἀπαγχονήσουσῐ(ν)
optative ἀπαγχονήσοιμῐ ἀπαγχονήσοις ἀπαγχονήσοι ἀπαγχονήσοιτον ἀπαγχονησοίτην ἀπαγχονήσοιμεν ἀπαγχονήσοιτε ἀπαγχονήσοιεν
middle indicative ἀπαγχονήσομαι ἀπαγχονήσῃ / ἀπαγχονήσει ἀπαγχονήσεται ἀπαγχονήσεσθον ἀπαγχονήσεσθον ἀπαγχονησόμεθᾰ ἀπαγχονήσεσθε ἀπαγχονήσονται
optative ἀπαγχονησοίμην ἀπαγχονήσοιο ἀπαγχονήσοιτο ἀπαγχονήσοισθον ἀπαγχονησοίσθην ἀπαγχονησοίμεθᾰ ἀπαγχονήσοισθε ἀπαγχονήσοιντο
passive indicative ἀπαγχονηθήσομαι ἀπαγχονηθήσῃ ἀπαγχονηθήσεται ἀπαγχονηθήσεσθον ἀπαγχονηθήσεσθον ἀπαγχονηθησόμεθᾰ ἀπαγχονηθήσεσθε ἀπαγχονηθήσονται
optative ἀπαγχονηθησοίμην ἀπαγχονηθήσοιο ἀπαγχονηθήσοιτο ἀπαγχονηθήσοισθον ἀπαγχονηθησοίσθην ἀπαγχονηθησοίμεθᾰ ἀπαγχονηθήσοισθε ἀπαγχονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπαγχονήσειν ἀπαγχονήσεσθαι ἀπαγχονηθήσεσθαι
participle m ἀπαγχονήσων ἀπαγχονησόμενος ἀπαγχονηθησόμενος
f ἀπαγχονήσουσᾰ ἀπαγχονησομένη ἀπαγχονηθησομένη
n ἀπαγχονῆσον ἀπαγχονησόμενον ἀπαγχονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπηγχόνησᾰ, ἀπηγχονησᾰ́μην, ἀπηγχονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπηγχόνησᾰ ἀπηγχόνησᾰς ἀπηγχόνησε(ν) ἀπηγχονήσᾰτον ἀπηγχονησᾰ́την ἀπηγχονήσᾰμεν ἀπηγχονήσᾰτε ἀπηγχόνησᾰν
subjunctive ἀπαγχονήσω ἀπαγχονήσῃς ἀπαγχονήσῃ ἀπαγχονήσητον ἀπαγχονήσητον ἀπαγχονήσωμεν ἀπαγχονήσητε ἀπαγχονήσωσῐ(ν)
optative ἀπαγχονήσαιμῐ ἀπαγχονήσειᾰς / ἀπαγχονήσαις ἀπαγχονήσειε(ν) / ἀπαγχονήσαι ἀπαγχονήσαιτον ἀπαγχονησαίτην ἀπαγχονήσαιμεν ἀπαγχονήσαιτε ἀπαγχονήσειᾰν / ἀπαγχονήσαιεν
imperative   ἀπαγχόνησον ἀπαγχονησᾰ́τω ἀπαγχονήσᾰτον ἀπαγχονησᾰ́των   ἀπαγχονήσᾰτε ἀπαγχονησᾰ́ντων
middle indicative ἀπηγχονησᾰ́μην ἀπηγχονήσω ἀπηγχονήσᾰτο ἀπηγχονήσᾰσθον ἀπηγχονησᾰ́σθην ἀπηγχονησᾰ́μεθᾰ ἀπηγχονήσᾰσθε ἀπηγχονήσᾰντο
subjunctive ἀπαγχονήσωμαι ἀπαγχονήσῃ ἀπαγχονήσηται ἀπαγχονήσησθον ἀπαγχονήσησθον ἀπαγχονησώμεθᾰ ἀπαγχονήσησθε ἀπαγχονήσωνται
optative ἀπαγχονησαίμην ἀπαγχονήσαιο ἀπαγχονήσαιτο ἀπαγχονήσαισθον ἀπαγχονησαίσθην ἀπαγχονησαίμεθᾰ ἀπαγχονήσαισθε ἀπαγχονήσαιντο
imperative   ἀπαγχόνησαι ἀπαγχονησᾰ́σθω ἀπαγχονήσᾰσθον ἀπαγχονησᾰ́σθων   ἀπαγχονήσᾰσθε ἀπαγχονησᾰ́σθων
passive indicative ἀπηγχονήθην ἀπηγχονήθης ἀπηγχονήθη ἀπηγχονήθητον ἀπηγχονηθήτην ἀπηγχονήθημεν ἀπηγχονήθητε ἀπηγχονήθησᾰν
subjunctive ἀπαγχονηθῶ ἀπαγχονηθῇς ἀπαγχονηθῇ ἀπαγχονηθῆτον ἀπαγχονηθῆτον ἀπαγχονηθῶμεν ἀπαγχονηθῆτε ἀπαγχονηθῶσῐ(ν)
optative ἀπαγχονηθείην ἀπαγχονηθείης ἀπαγχονηθείη ἀπαγχονηθεῖτον / ἀπαγχονηθείητον ἀπαγχονηθείτην / ἀπαγχονηθειήτην ἀπαγχονηθεῖμεν / ἀπαγχονηθείημεν ἀπαγχονηθεῖτε / ἀπαγχονηθείητε ἀπαγχονηθεῖεν / ἀπαγχονηθείησᾰν
imperative   ἀπαγχονήθητῐ ἀπαγχονηθήτω ἀπαγχονήθητον ἀπαγχονηθήτων   ἀπαγχονήθητε ἀπαγχονηθέντων
active middle passive
infinitive ἀπαγχονῆσαι ἀπαγχονήσᾰσθαι ἀπαγχονηθῆναι
participle m ἀπαγχονήσᾱς ἀπαγχονησᾰ́μενος ἀπαγχονηθείς
f ἀπαγχονήσᾱσᾰ ἀπαγχονησᾰμένη ἀπαγχονηθεῖσᾰ
n ἀπαγχονῆσᾰν ἀπαγχονησᾰ́μενον ἀπαγχονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπηγχόνηκᾰ, ἀπηγχόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπηγχόνηκᾰ ἀπηγχόνηκᾰς ἀπηγχόνηκε(ν) ἀπηγχονήκᾰτον ἀπηγχονήκᾰτον ἀπηγχονήκᾰμεν ἀπηγχονήκᾰτε ἀπηγχονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπηγχονήκω ἀπηγχονήκῃς ἀπηγχονήκῃ ἀπηγχονήκητον ἀπηγχονήκητον ἀπηγχονήκωμεν ἀπηγχονήκητε ἀπηγχονήκωσῐ(ν)
optative ἀπηγχονήκοιμῐ / ἀπηγχονηκοίην ἀπηγχονήκοις / ἀπηγχονηκοίης ἀπηγχονήκοι / ἀπηγχονηκοίη ἀπηγχονήκοιτον ἀπηγχονηκοίτην ἀπηγχονήκοιμεν ἀπηγχονήκοιτε ἀπηγχονήκοιεν
imperative   ἀπηγχόνηκε ἀπηγχονηκέτω ἀπηγχονήκετον ἀπηγχονηκέτων   ἀπηγχονήκετε ἀπηγχονηκόντων
middle/
passive 		indicative ἀπηγχόνημαι ἀπηγχόνησαι ἀπηγχόνηται ἀπηγχόνησθον ἀπηγχόνησθον ἀπηγχονήμεθᾰ ἀπηγχόνησθε ἀπηγχόνηνται
subjunctive ἀπηγχονημένος ὦ ἀπηγχονημένος ᾖς ἀπηγχονημένος ᾖ ἀπηγχονημένω ἦτον ἀπηγχονημένω ἦτον ἀπηγχονημένοι ὦμεν ἀπηγχονημένοι ἦτε ἀπηγχονημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπηγχονημένος εἴην ἀπηγχονημένος εἴης ἀπηγχονημένος εἴη ἀπηγχονημένω εἴητον / εἶτον ἀπηγχονημένω εἰήτην / εἴτην ἀπηγχονημένοι εἴημεν / εἶμεν ἀπηγχονημένοι εἴητε / εἶτε ἀπηγχονημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἀπηγχόνησο ἀπηγχονήσθω ἀπηγχόνησθον ἀπηγχονήσθων   ἀπηγχόνησθε ἀπηγχονήσθων
active middle/passive
infinitive ἀπηγχονηκέναι ἀπηγχονῆσθαι
participle m ἀπηγχονηκώς ἀπηγχονημένος
f ἀπηγχονηκυῖᾰ ἀπηγχονημένη
n ἀπηγχονηκός ἀπηγχονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπηγχονήκειν / ἀπηγχονήκη, ἀπηγχονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπηγχονήκειν / ἀπηγχονήκη ἀπηγχονήκεις / ἀπηγχονήκης ἀπηγχονήκει(ν) ἀπηγχονήκετον ἀπηγχονηκέτην ἀπηγχονήκεμεν ἀπηγχονήκετε ἀπηγχονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπηγχονήμην ἀπηγχόνησο ἀπηγχόνητο ἀπηγχόνησθον ἀπηγχονήσθην ἀπηγχονήμεθᾰ ἀπηγχόνησθε ἀπηγχόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.