ἀπαρνέομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-, “from”) +‎ ἀρνέομαι (arnéomai, “to loosen”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.par.né.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.parˈne.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.parˈne.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.parˈne.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.parˈne.o.me/

Verb

ἀπαρνέομαι • (aparnéomai)

to deny utterly
to reject

Inflection

Present: ἀπαρνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπαρνέομαι	ἀπαρνέῃ, ἀπαρνέει	ἀπαρνέεται	ἀπαρνέεσθον	ἀπαρνέεσθον	ἀπαρνεόμεθᾰ	ἀπαρνέεσθε	ἀπαρνέονται
	subjunctive	ἀπαρνέωμαι	ἀπαρνέῃ	ἀπαρνέηται	ἀπαρνέησθον	ἀπαρνέησθον	ἀπαρνεώμεθᾰ	ἀπαρνέησθε	ἀπαρνέωνται
	optative	ἀπαρνεοίμην	ἀπαρνέοιο	ἀπαρνέοιτο	ἀπαρνέοισθον	ἀπαρνεοίσθην	ἀπαρνεοίμεθᾰ	ἀπαρνέοισθε	ἀπαρνέοιντο
	imperative		ἀπαρνέου	ἀπαρνεέσθω	ἀπαρνέεσθον	ἀπαρνεέσθων		ἀπαρνέεσθε	ἀπαρνεέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπαρνέεσθαι
participle	m					ἀπαρνεόμενος
	f					ἀπαρνεομένη
	n					ἀπαρνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀπαρνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπαρνοῦμαι	ἀπαρνεῖ, ἀπαρνῇ	ἀπαρνεῖται	ἀπαρνεῖσθον	ἀπαρνεῖσθον	ἀπαρνούμεθᾰ	ἀπαρνεῖσθε	ἀπαρνοῦνται
	subjunctive	ἀπαρνῶμαι	ἀπαρνῇ	ἀπαρνῆται	ἀπαρνῆσθον	ἀπαρνῆσθον	ἀπαρνώμεθᾰ	ἀπαρνῆσθε	ἀπαρνῶνται
	optative	ἀπαρνοίμην	ἀπαρνοῖο	ἀπαρνοῖτο	ἀπαρνοῖσθον	ἀπαρνοίσθην	ἀπαρνοίμεθᾰ	ἀπαρνοῖσθε	ἀπαρνοῖντο
	imperative		ἀπαρνοῦ	ἀπαρνείσθω	ἀπαρνεῖσθον	ἀπαρνείσθων		ἀπαρνεῖσθε	ἀπαρνείσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπαρνεῖσθαι
participle	m					ἀπαρνούμενος
	f					ἀπαρνουμένη
	n					ἀπαρνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπηρνεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπηρνεόμην	ἀπηρνέου	ἀπηρνέετο	ἀπηρνέεσθον	ἀπηρνεέσθην	ἀπηρνεόμεθᾰ	ἀπηρνέεσθε	ἀπηρνέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπηρνούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπηρνούμην	ἀπηρνοῦ	ἀπηρνεῖτο	ἀπηρνεῖσθον	ἀπηρνείσθην	ἀπηρνούμεθᾰ	ἀπηρνεῖσθε	ἀπηρνοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀπαρνήσομαι, ἀπαρνηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπαρνήσομαι	ἀπαρνήσῃ, ἀπαρνήσει	ἀπαρνήσεται	ἀπαρνήσεσθον	ἀπαρνήσεσθον	ἀπαρνησόμεθᾰ	ἀπαρνήσεσθε	ἀπαρνήσονται
middle	optative	ἀπαρνησοίμην	ἀπαρνήσοιο	ἀπαρνήσοιτο	ἀπαρνήσοισθον	ἀπαρνησοίσθην	ἀπαρνησοίμεθᾰ	ἀπαρνήσοισθε	ἀπαρνήσοιντο
passive	indicative	ἀπαρνηθήσομαι	ἀπαρνηθήσῃ	ἀπαρνηθήσεται	ἀπαρνηθήσεσθον	ἀπαρνηθήσεσθον	ἀπαρνηθησόμεθᾰ	ἀπαρνηθήσεσθε	ἀπαρνηθήσονται
passive	optative	ἀπαρνηθησοίμην	ἀπαρνηθήσοιο	ἀπαρνηθήσοιτο	ἀπαρνηθήσοισθον	ἀπαρνηθησοίσθην	ἀπαρνηθησοίμεθᾰ	ἀπαρνηθήσοισθε	ἀπαρνηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀπαρνήσεσθαι		ἀπαρνηθήσεσθαι
participle	m				ἀπαρνησόμενος		ἀπαρνηθησόμενος
	f				ἀπαρνησομένη		ἀπαρνηθησομένη
	n				ἀπαρνησόμενον		ἀπαρνηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπηρνησᾰ́μην, ἀπηρνήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπηρνησᾰ́μην	ἀπηρνήσω	ἀπηρνήσᾰτο	ἀπηρνήσᾰσθον	ἀπηρνησᾰ́σθην	ἀπηρνησᾰ́μεθᾰ	ἀπηρνήσᾰσθε	ἀπηρνήσᾰντο
	subjunctive	ἀπαρνήσωμαι	ἀπαρνήσῃ	ἀπαρνήσηται	ἀπαρνήσησθον	ἀπαρνήσησθον	ἀπαρνησώμεθᾰ	ἀπαρνήσησθε	ἀπαρνήσωνται
	optative	ἀπαρνησαίμην	ἀπαρνήσαιο	ἀπαρνήσαιτο	ἀπαρνήσαισθον	ἀπαρνησαίσθην	ἀπαρνησαίμεθᾰ	ἀπαρνήσαισθε	ἀπαρνήσαιντο
	imperative		ἀπάρνησαι	ἀπαρνησᾰ́σθω	ἀπαρνήσᾰσθον	ἀπαρνησᾰ́σθων		ἀπαρνήσᾰσθε	ἀπαρνησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπηρνήθην	ἀπηρνήθης	ἀπηρνήθη	ἀπηρνήθητον	ἀπηρνηθήτην	ἀπηρνήθημεν	ἀπηρνήθητε	ἀπηρνήθησᾰν
	subjunctive	ἀπαρνηθῶ	ἀπαρνηθῇς	ἀπαρνηθῇ	ἀπαρνηθῆτον	ἀπαρνηθῆτον	ἀπαρνηθῶμεν	ἀπαρνηθῆτε	ἀπαρνηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπαρνηθείην	ἀπαρνηθείης	ἀπαρνηθείη	ἀπαρνηθεῖτον, ἀπαρνηθείητον	ἀπαρνηθείτην, ἀπαρνηθειήτην	ἀπαρνηθεῖμεν, ἀπαρνηθείημεν	ἀπαρνηθεῖτε, ἀπαρνηθείητε	ἀπαρνηθεῖεν, ἀπαρνηθείησᾰν
	imperative		ἀπαρνήθητῐ	ἀπαρνηθήτω	ἀπαρνήθητον	ἀπαρνηθήτων		ἀπαρνήθητε	ἀπαρνηθέντων
					middle		passive
infinitive					ἀπαρνήσᾰσθαι		ἀπαρνηθῆναι
participle	m				ἀπαρνησᾰ́μενος		ἀπαρνηθείς
	f				ἀπαρνησᾰμένη		ἀπαρνηθεῖσᾰ
	n				ἀπαρνησᾰ́μενον		ἀπαρνηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπήρνημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπήρνημαι	ἀπήρνησαι	ἀπήρνηται	ἀπήρνησθον	ἀπήρνησθον	ἀπηρνήμεθᾰ	ἀπήρνησθε	ἀπήρνηνται
	subjunctive	ἀπηρνημένος ὦ	ἀπηρνημένος ᾖς	ἀπηρνημένος ᾖ	ἀπηρνημένω ἦτον	ἀπηρνημένω ἦτον	ἀπηρνημένοι ὦμεν	ἀπηρνημένοι ἦτε	ἀπηρνημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπηρνημένος εἴην	ἀπηρνημένος εἴης	ἀπηρνημένος εἴη	ἀπηρνημένω εἴητον/εἶτον	ἀπηρνημένω εἰήτην/εἴτην	ἀπηρνημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπηρνημένοι εἴητε/εἶτε	ἀπηρνημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπήρνησο	ἀπηρνήσθω	ἀπήρνησθον	ἀπηρνήσθων		ἀπήρνησθε	ἀπηρνήσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπηρνῆσθαι
participle	m					ἀπηρνημένος
	f					ἀπηρνημένη
	n					ἀπηρνημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading