ἀπολογέομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀπόλογος (apólogos) +‎ -έομαι (-éomai).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.lo.ɡé.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.loˈɡe.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.loˈʝe.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.loˈʝe.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.loˈʝe.o.me/

Verb

ἀπολογέομαι • (apologéomai) (deponent)

to speak in defense, defend oneself [with περί (perí, + genitive) ‘about’ or πρός (prós, + accusative) ‘in answer to’ or ὑπέρ (hupér, + genitive) ‘on behalf of’]
(transitive) to defend oneself against, explain, excuse
(Koine, Byzantine) to answer
(Byzantine) to recompense
(Byzantine) to correspond to

Conjugation

Present: ἀπολογέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπολογέομαι	ἀπολογέῃ / ἀπολογέει	ἀπολογέεται	ἀπολογέεσθον	ἀπολογέεσθον	ἀπολογεόμεθᾰ	ἀπολογέεσθε	ἀπολογέονται
	subjunctive	ἀπολογέωμαι	ἀπολογέῃ	ἀπολογέηται	ἀπολογέησθον	ἀπολογέησθον	ἀπολογεώμεθᾰ	ἀπολογέησθε	ἀπολογέωνται
	optative	ἀπολογεοίμην	ἀπολογέοιο	ἀπολογέοιτο	ἀπολογέοισθον	ἀπολογεοίσθην	ἀπολογεοίμεθᾰ	ἀπολογέοισθε	ἀπολογέοιντο
	imperative		ἀπολογέου	ἀπολογεέσθω	ἀπολογέεσθον	ἀπολογεέσθων		ἀπολογέεσθε	ἀπολογεέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπολογέεσθαι
participle	m					ἀπολογεόμενος
	f					ἀπολογεομένη
	n					ἀπολογεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀπολογοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπολογοῦμαι	ἀπολογεῖ, ἀπολογῇ	ἀπολογεῖται	ἀπολογεῖσθον	ἀπολογεῖσθον	ἀπολογούμεθᾰ	ἀπολογεῖσθε	ἀπολογοῦνται
	subjunctive	ἀπολογῶμαι	ἀπολογῇ	ἀπολογῆται	ἀπολογῆσθον	ἀπολογῆσθον	ἀπολογώμεθᾰ	ἀπολογῆσθε	ἀπολογῶνται
	optative	ἀπολογοίμην	ἀπολογοῖο	ἀπολογοῖτο	ἀπολογοῖσθον	ἀπολογοίσθην	ἀπολογοίμεθᾰ	ἀπολογοῖσθε	ἀπολογοῖντο
	imperative		ἀπολογοῦ	ἀπολογείσθω	ἀπολογεῖσθον	ἀπολογείσθων		ἀπολογεῖσθε	ἀπολογείσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπολογεῖσθαι
participle	m					ἀπολογούμενος
	f					ἀπολογουμένη
	n					ἀπολογούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπελογεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπελογεόμην	ἀπελογέου	ἀπελογέετο	ἀπελογέεσθον	ἀπελογεέσθην	ἀπελογεόμεθᾰ	ἀπελογέεσθε	ἀπελογέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπελογούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπελογούμην	ἀπελογοῦ	ἀπελογεῖτο	ἀπελογεῖσθον	ἀπελογείσθην	ἀπελογούμεθᾰ	ἀπελογεῖσθε	ἀπελογοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀπολογήσομαι, ἀπολογηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπολογήσομαι	ἀπολογήσῃ / ἀπολογήσει	ἀπολογήσεται	ἀπολογήσεσθον	ἀπολογήσεσθον	ἀπολογησόμεθᾰ	ἀπολογήσεσθε	ἀπολογήσονται
middle	optative	ἀπολογησοίμην	ἀπολογήσοιο	ἀπολογήσοιτο	ἀπολογήσοισθον	ἀπολογησοίσθην	ἀπολογησοίμεθᾰ	ἀπολογήσοισθε	ἀπολογήσοιντο
passive	indicative	ἀπολογηθήσομαι	ἀπολογηθήσῃ	ἀπολογηθήσεται	ἀπολογηθήσεσθον	ἀπολογηθήσεσθον	ἀπολογηθησόμεθᾰ	ἀπολογηθήσεσθε	ἀπολογηθήσονται
passive	optative	ἀπολογηθησοίμην	ἀπολογηθήσοιο	ἀπολογηθήσοιτο	ἀπολογηθήσοισθον	ἀπολογηθησοίσθην	ἀπολογηθησοίμεθᾰ	ἀπολογηθήσοισθε	ἀπολογηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀπολογήσεσθαι		ἀπολογηθήσεσθαι
participle	m				ἀπολογησόμενος		ἀπολογηθησόμενος
	f				ἀπολογησομένη		ἀπολογηθησομένη
	n				ἀπολογησόμενον		ἀπολογηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπελογησᾰ́μην, ἀπελογήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπελογησᾰ́μην	ἀπελογήσω	ἀπελογήσᾰτο	ἀπελογήσᾰσθον	ἀπελογησᾰ́σθην	ἀπελογησᾰ́μεθᾰ	ἀπελογήσᾰσθε	ἀπελογήσᾰντο
	subjunctive	ἀπολογήσωμαι	ἀπολογήσῃ	ἀπολογήσηται	ἀπολογήσησθον	ἀπολογήσησθον	ἀπολογησώμεθᾰ	ἀπολογήσησθε	ἀπολογήσωνται
	optative	ἀπολογησαίμην	ἀπολογήσαιο	ἀπολογήσαιτο	ἀπολογήσαισθον	ἀπολογησαίσθην	ἀπολογησαίμεθᾰ	ἀπολογήσαισθε	ἀπολογήσαιντο
	imperative		ἀπολόγησαι	ἀπολογησᾰ́σθω	ἀπολογήσᾰσθον	ἀπολογησᾰ́σθων		ἀπολογήσᾰσθε	ἀπολογησᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπελογήθην	ἀπελογήθης	ἀπελογήθη	ἀπελογήθητον	ἀπελογηθήτην	ἀπελογήθημεν	ἀπελογήθητε	ἀπελογήθησᾰν
	subjunctive	ἀπολογηθῶ	ἀπολογηθῇς	ἀπολογηθῇ	ἀπολογηθῆτον	ἀπολογηθῆτον	ἀπολογηθῶμεν	ἀπολογηθῆτε	ἀπολογηθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπολογηθείην	ἀπολογηθείης	ἀπολογηθείη	ἀπολογηθεῖτον / ἀπολογηθείητον	ἀπολογηθείτην / ἀπολογηθειήτην	ἀπολογηθεῖμεν / ἀπολογηθείημεν	ἀπολογηθεῖτε / ἀπολογηθείητε	ἀπολογηθεῖεν / ἀπολογηθείησᾰν
	imperative		ἀπολογήθητῐ	ἀπολογηθήτω	ἀπολογήθητον	ἀπολογηθήτων		ἀπολογήθητε	ἀπολογηθέντων
					middle		passive
infinitive					ἀπολογήσᾰσθαι		ἀπολογηθῆναι
participle	m				ἀπολογησᾰ́μενος		ἀπολογηθείς
	f				ἀπολογησᾰμένη		ἀπολογηθεῖσᾰ
	n				ἀπολογησᾰ́μενον		ἀπολογηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπολελόγημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπολελόγημαι	ἀπολελόγησαι	ἀπολελόγηται	ἀπολελόγησθον	ἀπολελόγησθον	ἀπολελογήμεθᾰ	ἀπολελόγησθε	ἀπολελόγηνται
	subjunctive	ἀπολελογημένος ὦ	ἀπολελογημένος ᾖς	ἀπολελογημένος ᾖ	ἀπολελογημένω ἦτον	ἀπολελογημένω ἦτον	ἀπολελογημένοι ὦμεν	ἀπολελογημένοι ἦτε	ἀπολελογημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπολελογημένος εἴην	ἀπολελογημένος εἴης	ἀπολελογημένος εἴη	ἀπολελογημένω εἴητον / εἶτον	ἀπολελογημένω εἰήτην / εἴτην	ἀπολελογημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἀπολελογημένοι εἴητε / εἶτε	ἀπολελογημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἀπολελόγησο	ἀπολελογήσθω	ἀπολελόγησθον	ἀπολελογήσθων		ἀπολελόγησθε	ἀπολελογήσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπολελογῆσθαι
participle	m					ἀπολελογημένος
	f					ἀπολελογημένη
	n					ἀπολελογημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀπελελογήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπελελογήμην	ἀπελελόγησο	ἀπελελόγητο	ἀπελελόγησθον	ἀπελελογήσθην	ἀπελελογήμεθᾰ	ἀπελελόγησθε	ἀπελελόγηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 21:14:
θέσθε οὖν εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν μὴ προμελετᾷν ἀπολογηθῆναι·
thésthe oûn eis tàs kardías humôn mḕ promeletāîn apologēthênai;
- Translation by KJV
  Settle it therefore in your hearts, not to meditate before what ye shall answer:
New Testament, Acts of the Apostles 19:33b:
ὁ δὲ Ἀλέξανδρος, κατασείσας τὴν χεῖρα, ἤθελεν ἀπολογεῖσθαι τῷ δήμῳ.
ho dè Aléxandros, kataseísas tḕn kheîra, ḗthelen apologeîsthai tōî dḗmōi.
- Translation by KJV
  And Alexander beckoned with the hand, and would have made his defence unto the people.
55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 12:19:
Πάλιν δοκεῖτε ὅτι ὑμῖν ἀπολογούμεθα; κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦμεν· τὰ δὲ πάντα, ἀγαπητοί, ὑπὲρ τῆς ὑμῶν οἰκοδομῆς.
Pálin dokeîte hóti humîn apologoúmetha? katenṓpion toû Theoû en Khristōî laloûmen; tà dè pánta, agapētoí, hupèr tês humôn oikodomês.
- Translation by KJV
  Again, think ye that we excuse ourselves unto you? we speak before God in Christ: but we do all things, dearly beloved, for your edifying.

Derived terms

ἀπολογούμενος (apologoúmenos, “defendant”)
ἀναπολόγητος (anapológētos)

Related terms

ἀπολέγω (apolégō)
ἀπολογητικός (apologētikós)
ἀπολογία (apología)

Descendants

Greek: απολογούμαι (apologoúmai)