ἀποστερηθείητε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.tʰěː.ɛː.te/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈtʰi.e̝.te/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.te/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.te/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈθi.i.te/

Verb

ἀποστερηθείητε • (aposterētheíēte)

second-person plural aorist passive optative of ἀποστερέω (aposteréō)