ἀποστερησαίτην

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.te.rɛː.sǎi̯.tɛːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pos.te.re̝ˈsɛ.te̝n/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈsɛ.tin/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.tin/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pos.te.riˈse.tin/

Verb

ἀποστερησαίτην • (aposterēsaítēn)

third-person dual aorist active optative of ἀποστερέω (aposteréō)