ἀποστρέφω

See also: αποστρέφω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ στρέφω (stréphō).

Pronunciation

 

Verb

ἀποστρέφω • (apostréphō)

  1. to turn back, put to flight
  2. to twist back, bend back
  3. to avert
  4. to bring back, recall
  5. to turn away (from), divert
  6. to put away again
  7. (Koine) to pervert
  8. (Byzantine) to give back, return

Conjugation

   Present: ἀποστρέφω, ἀποστρέφομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστρέφω ἀποστρέφεις ἀποστρέφει ἀποστρέφετον ἀποστρέφετον ἀποστρέφομεν ἀποστρέφετε ἀποστρέφουσῐ(ν)
subjunctive ἀποστρέφω ἀποστρέφῃς ἀποστρέφῃ ἀποστρέφητον ἀποστρέφητον ἀποστρέφωμεν ἀποστρέφητε ἀποστρέφωσῐ(ν)
optative ἀποστρέφοιμῐ ἀποστρέφοις ἀποστρέφοι ἀποστρέφοιτον ἀποστρεφοίτην ἀποστρέφοιμεν ἀποστρέφοιτε ἀποστρέφοιεν
imperative   ἀπόστρεφε ἀποστρεφέτω ἀποστρέφετον ἀποστρεφέτων   ἀποστρέφετε ἀποστρεφόντων
middle/
passive 		indicative ἀποστρέφομαι ἀποστρέφῃ,
ἀποστρέφει 		ἀποστρέφεται ἀποστρέφεσθον ἀποστρέφεσθον ἀποστρεφόμεθᾰ ἀποστρέφεσθε ἀποστρέφονται
subjunctive ἀποστρέφωμαι ἀποστρέφῃ ἀποστρέφηται ἀποστρέφησθον ἀποστρέφησθον ἀποστρεφώμεθᾰ ἀποστρέφησθε ἀποστρέφωνται
optative ἀποστρεφοίμην ἀποστρέφοιο ἀποστρέφοιτο ἀποστρέφοισθον ἀποστρεφοίσθην ἀποστρεφοίμεθᾰ ἀποστρέφοισθε ἀποστρέφοιντο
imperative   ἀποστρέφου ἀποστρεφέσθω ἀποστρέφεσθον ἀποστρεφέσθων   ἀποστρέφεσθε ἀποστρεφέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποστρέφειν ἀποστρέφεσθαι
participle m ἀποστρέφων ἀποστρεφόμενος
f ἀποστρέφουσᾰ ἀποστρεφομένη
n ἀποστρέφον ἀποστρεφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέστρεφον, ἀπεστρεφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστρεφον ἀπέστρεφες ἀπέστρεφε(ν) ἀπεστρέφετον ἀπεστρεφέτην ἀπεστρέφομεν ἀπεστρέφετε ἀπέστρεφον
middle/
passive 		indicative ἀπεστρεφόμην ἀπεστρέφου ἀπεστρέφετο ἀπεστρέφεσθον ἀπεστρεφέσθην ἀπεστρεφόμεθᾰ ἀπεστρέφεσθε ἀπεστρέφοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποστρέψω, ἀποστρέψομαι, ἀποστραφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποστρέψω ἀποστρέψεις ἀποστρέψει ἀποστρέψετον ἀποστρέψετον ἀποστρέψομεν ἀποστρέψετε ἀποστρέψουσῐ(ν)
optative ἀποστρέψοιμῐ ἀποστρέψοις ἀποστρέψοι ἀποστρέψοιτον ἀποστρεψοίτην ἀποστρέψοιμεν ἀποστρέψοιτε ἀποστρέψοιεν
middle indicative ἀποστρέψομαι ἀποστρέψῃ,
ἀποστρέψει 		ἀποστρέψεται ἀποστρέψεσθον ἀποστρέψεσθον ἀποστρεψόμεθᾰ ἀποστρέψεσθε ἀποστρέψονται
optative ἀποστρεψοίμην ἀποστρέψοιο ἀποστρέψοιτο ἀποστρέψοισθον ἀποστρεψοίσθην ἀποστρεψοίμεθᾰ ἀποστρέψοισθε ἀποστρέψοιντο
passive indicative ἀποστραφήσομαι ἀποστραφήσῃ ἀποστραφήσεται ἀποστραφήσεσθον ἀποστραφήσεσθον ἀποστραφησόμεθᾰ ἀποστραφήσεσθε ἀποστραφήσονται
optative ἀποστραφησοίμην ἀποστραφήσοιο ἀποστραφήσοιτο ἀποστραφήσοισθον ἀποστραφησοίσθην ἀποστραφησοίμεθᾰ ἀποστραφήσοισθε ἀποστραφήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποστρέψειν ἀποστρέψεσθαι ἀποστραφήσεσθαι
participle m ἀποστρέψων ἀποστρεψόμενος ἀποστραφησόμενος
f ἀποστρέψουσᾰ ἀποστρεψομένη ἀποστραφησομένη
n ἀποστρέψον ἀποστρεψόμενον ἀποστραφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέστρεψᾰ, ἀπεστρεψᾰ́μην, ἀπεστράφην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστρεψᾰ ἀπέστρεψᾰς ἀπέστρεψε(ν) ἀπεστρέψᾰτον ἀπεστρεψᾰ́την ἀπεστρέψᾰμεν ἀπεστρέψᾰτε ἀπέστρεψᾰν
subjunctive ἀποστρέψω ἀποστρέψῃς ἀποστρέψῃ ἀποστρέψητον ἀποστρέψητον ἀποστρέψωμεν ἀποστρέψητε ἀποστρέψωσῐ(ν)
optative ἀποστρέψαιμῐ ἀποστρέψειᾰς,
ἀποστρέψαις 		ἀποστρέψειε(ν),
ἀποστρέψαι 		ἀποστρέψαιτον ἀποστρεψαίτην ἀποστρέψαιμεν ἀποστρέψαιτε ἀποστρέψειᾰν,
ἀποστρέψαιεν
imperative   ἀπόστρεψον ἀποστρεψᾰ́τω ἀποστρέψᾰτον ἀποστρεψᾰ́των   ἀποστρέψᾰτε ἀποστρεψᾰ́ντων
middle indicative ἀπεστρεψᾰ́μην ἀπεστρέψω ἀπεστρέψᾰτο ἀπεστρέψᾰσθον ἀπεστρεψᾰ́σθην ἀπεστρεψᾰ́μεθᾰ ἀπεστρέψᾰσθε ἀπεστρέψᾰντο
subjunctive ἀποστρέψωμαι ἀποστρέψῃ ἀποστρέψηται ἀποστρέψησθον ἀποστρέψησθον ἀποστρεψώμεθᾰ ἀποστρέψησθε ἀποστρέψωνται
optative ἀποστρεψαίμην ἀποστρέψαιο ἀποστρέψαιτο ἀποστρέψαισθον ἀποστρεψαίσθην ἀποστρεψαίμεθᾰ ἀποστρέψαισθε ἀποστρέψαιντο
imperative   ἀπόστρεψαι ἀποστρεψᾰ́σθω ἀποστρέψᾰσθον ἀποστρεψᾰ́σθων   ἀποστρέψᾰσθε ἀποστρεψᾰ́σθων
passive indicative ἀπεστράφην ἀπεστράφης ἀπεστράφη ἀπεστράφητον ἀπεστραφήτην ἀπεστράφημεν ἀπεστράφητε ἀπεστράφησᾰν
subjunctive ἀποστραφῶ ἀποστραφῇς ἀποστραφῇ ἀποστραφῆτον ἀποστραφῆτον ἀποστραφῶμεν ἀποστραφῆτε ἀποστραφῶσῐ(ν)
optative ἀποστραφείην ἀποστραφείης ἀποστραφείη ἀποστραφεῖτον,
ἀποστραφείητον 		ἀποστραφείτην,
ἀποστραφειήτην 		ἀποστραφεῖμεν,
ἀποστραφείημεν 		ἀποστραφεῖτε,
ἀποστραφείητε 		ἀποστραφεῖεν,
ἀποστραφείησᾰν
imperative   ἀποστράφηθῐ ἀποστραφήτω ἀποστράφητον ἀποστραφήτων   ἀποστράφητε ἀποστραφέντων
active middle passive
infinitive ἀποστρέψαι ἀποστρέψᾰσθαι ἀποστραφῆναι
participle m ἀποστρέψᾱς ἀποστρεψᾰ́μενος ἀποστραφείς
f ἀποστρέψᾱσᾰ ἀποστρεψᾰμένη ἀποστραφεῖσᾰ
n ἀποστρέψᾰν ἀποστρεψᾰ́μενον ἀποστραφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀπέστροφᾰ, ἀπέστραμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέστροφᾰ ἀπέστροφᾰς ἀπέστροφε(ν) ἀπεστρόφᾰτον ἀπεστρόφᾰτον ἀπεστρόφᾰμεν ἀπεστρόφᾰτε ἀπεστρόφᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀπεστρόφω ἀπεστρόφῃς ἀπεστρόφῃ ἀπεστρόφητον ἀπεστρόφητον ἀπεστρόφωμεν ἀπεστρόφητε ἀπεστρόφωσῐ(ν)
optative ἀπεστρόφοιμῐ,
ἀπεστροφοίην 		ἀπεστρόφοις,
ἀπεστροφοίης 		ἀπεστρόφοι,
ἀπεστροφοίη 		ἀπεστρόφοιτον ἀπεστροφοίτην ἀπεστρόφοιμεν ἀπεστρόφοιτε ἀπεστρόφοιεν
imperative   ἀπέστροφε ἀπεστροφέτω ἀπεστρόφετον ἀπεστροφέτων   ἀπεστρόφετε ἀπεστροφόντων
middle/
passive 		indicative ἀπέστραμμαι ἀπέστραψαι ἀπέστραπται ἀπέστραφθον ἀπέστραφθον ἀπεστράμμεθᾰ ἀπέστραφθε ἀπεστράφᾰται
subjunctive ἀπεστραμμένος ὦ ἀπεστραμμένος ᾖς ἀπεστραμμένος ᾖ ἀπεστραμμένω ἦτον ἀπεστραμμένω ἦτον ἀπεστραμμένοι ὦμεν ἀπεστραμμένοι ἦτε ἀπεστραμμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀπεστραμμένος εἴην ἀπεστραμμένος εἴης ἀπεστραμμένος εἴη ἀπεστραμμένω εἴητον/εἶτον ἀπεστραμμένω εἰήτην/εἴτην ἀπεστραμμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀπεστραμμένοι εἴητε/εἶτε ἀπεστραμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀπέστραψο ἀπεστράφθω ἀπέστραφθον ἀπεστράφθων   ἀπέστραφθε ἀπεστράφθων
active middle/passive
infinitive ἀπεστροφέναι ἀπεστρᾶφθαι
participle m ἀπεστροφώς ἀπεστραμμένος
f ἀπεστροφυῖᾰ ἀπεστραμμένη
n ἀπεστροφός ἀπεστραμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: αποστρέφω (apostréfo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.