ἀποχράω

Ancient Greek

Alternative forms

  • ἀποχρέω (apokhréō) — Doric

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ χράω (khráō, “to declare”)

Pronunciation

 

Verb

ἀποχράω • (apokhráō)

  1. (intransitive) to suffice, be sufficient, be enough
  2. (passive voice) to be contented [with dative ‘with’]
  3. (middle voice) to use to the full [with dative]
  4. (middle voice) to abuse, misuse [with dative]
  5. (middle voice, transitive) to use up, destroy

Conjugation

   Present: ἀποχρῶ, ἀποχρῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποχρῶ ἀποχρῇς ἀποχρῇ ἀποχρῆτον ἀποχρῆτον ἀποχρῶμεν ἀποχρῆτε ἀποχρῶσῐ(ν)
subjunctive ἀποχρῶ ἀποχρῇς ἀποχρῇ ἀποχρῆτον ἀποχρῆτον ἀποχρῶμεν ἀποχρῆτε ἀποχρῶσῐ(ν)
optative ἀποχρῴην / ἀποχρῷμῐ ἀποχρῴης / ἀποχρῷς ἀποχρῴη / ἀποχρῷ ἀποχρῷτον / ἀποχρῴητον ἀποχρῴτην / ἀποχρῳήτην ἀποχρῷμεν / ἀποχρῴημεν ἀποχρῷτε / ἀποχρῴητε ἀποχρῷεν / ἀποχρῴησᾰν
imperative   ἀπόχρη ἀποχρήτω ἀποχρῆτον ἀποχρήτων   ἀποχρῆτε ἀποχρώντων
middle/
passive 		indicative ἀποχρῶμαι ἀποχρῇ ἀποχρῆται ἀποχρῆσθον ἀποχρῆσθον ἀποχρώμεθᾰ ἀποχρῆσθε ἀποχρῶνται
subjunctive ἀποχρῶμαι ἀποχρῇ ἀποχρῆται ἀποχρῆσθον ἀποχρῆσθον ἀποχρώμεθᾰ ἀποχρῆσθε ἀποχρῶνται
optative ἀποχρῴμην ἀποχρῷο ἀποχρῷτο ἀποχρῷσθον ἀποχρῴσθην ἀποχρῴμεθᾰ ἀποχρῷσθε ἀποχρῷντο
imperative   ἀποχρῶ ἀποχρήσθω ἀποχρῆσθον ἀποχρήσθων   ἀποχρῆσθε ἀποχρήσθων
active middle/passive
infinitive ἀποχρῆν ἀποχρῆσθαι
participle m ἀποχρῶν ἀποχρώμενος
f ἀποχρῶσᾰ ἀποχρωμένη
n ἀποχρῶν ἀποχρώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀποχρᾰ́ω, ἀποχρᾰ́ομαι (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποχρᾰ́ω ἀποχρᾰ́εις ἀποχρᾰ́ει ἀποχρᾰ́ετον ἀποχρᾰ́ετον ἀποχρᾰ́ομεν ἀποχρᾰ́ετε ἀποχρᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἀποχρᾰ́ω ἀποχρᾰ́ῃς ἀποχρᾰ́ῃ ἀποχρᾰ́ητον ἀποχρᾰ́ητον ἀποχρᾰ́ωμεν ἀποχρᾰ́ητε ἀποχρᾰ́ωσῐ(ν)
optative ἀποχρᾰ́οιμῐ ἀποχρᾰ́οις ἀποχρᾰ́οι ἀποχρᾰ́οιτον ἀποχρᾰοίτην ἀποχρᾰ́οιμεν ἀποχρᾰ́οιτε ἀποχρᾰ́οιεν
imperative   ἀπόχρᾰε ἀποχρᾰέτω ἀποχρᾰ́ετον ἀποχρᾰέτων   ἀποχρᾰ́ετε ἀποχρᾰόντων
middle/
passive 		indicative ἀποχρᾰ́ομαι ἀποχρᾰ́εαι ἀποχρᾰ́εται ἀποχρᾰ́εσθον ἀποχρᾰ́εσθον ἀποχρᾰόμεθᾰ ἀποχρᾰ́εσθε ἀποχρᾰ́ονται
subjunctive ἀποχρᾰ́ωμαι ἀποχρᾰ́ηαι ἀποχρᾰ́ηται ἀποχρᾰ́ησθον ἀποχρᾰ́ησθον ἀποχρᾰώμεθᾰ ἀποχρᾰ́ησθε ἀποχρᾰ́ωνται
optative ἀποχρᾰοίμην ἀποχρᾰ́οιο ἀποχρᾰ́οιτο ἀποχρᾰ́οισθον ἀποχρᾰοίσθην ἀποχρᾰοίμεθᾰ ἀποχρᾰ́οισθε ἀποχρᾰοίᾰτο
imperative   ἀποχρᾰ́ευ ἀποχρᾰέσθω ἀποχρᾰ́εσθον ἀποχρᾰέσθων   ἀποχρᾰ́εσθε ἀποχρᾰέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποχρᾰ́ειν ἀποχρᾰ́εσθαι
participle m ἀποχρᾰ́ων ἀποχρεώμενος
f ἀποχρᾰ́ουσᾰ ἀποχρεωμένη
n ἀποχρᾰ́ον ἀποχρεώμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀποχρῶ, ἀποχρῶμαι (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποχρῶ ἀποχρᾷς ἀποχρᾷ ἀποχρᾶτον ἀποχρᾶτον ἀποχρῶμεν ἀποχρᾶτε ἀποχρῶσῐ(ν)
subjunctive ἀποχρῶ ἀποχρᾷς ἀποχρᾷ ἀποχρᾶτον ἀποχρᾶτον ἀποχρῶμεν ἀποχρᾶτε ἀποχρῶσῐ(ν)
optative ἀποχρῷμι ἀποχρῷς ἀποχρῷ ἀποχρῷτον ἀποχρῴτην ἀποχρῷμεν ἀποχρῷτε ἀποχρῷεν
imperative   ἀπόχρᾱ ἀποχρᾱ́τω ἀποχρᾶτον ἀποχρᾱ́των   ἀποχρᾶτε ἀποχρώντων
middle/
passive 		indicative ἀποχρῶμαι ἀποχρᾷ ἀποχρᾶται ἀποχρᾶσθον ἀποχρᾶσθον ἀποχρώμεθᾰ ἀποχρᾶσθε ἀποχρῶνται
subjunctive ἀποχρῶμαι ἀποχρᾷ ἀποχρᾶται ἀποχρᾶσθον ἀποχρᾶσθον ἀποχρώμεθᾰ ἀποχρᾶσθε ἀποχρῶνται
optative ἀποχρῴμην ἀποχρῷο ἀποχρῷτο ἀποχρῷσθον ἀποχρῴσθην ἀποχρῴμεθᾰ ἀποχρῷσθε ἀποχρῴᾰτο
imperative   ἀποχρῶ ἀποχρᾱ́σθω ἀποχρᾶσθον ἀποχρᾱ́σθων   ἀποχρᾶσθε ἀποχρᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀποχρᾶν ἀποχρᾶσθαι
participle m ἀποχρῶν ἀποχρεώμενος
f ἀποχρῶσᾰ ἀποχρεωμένη
n ἀποχρῶν ἀποχρεώμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέχρων, ἀπεχρώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέχρων ἀπέχρης ἀπέχρη ἀπεχρῆτον ἀπεχρήτην ἀπεχρῶμεν ἀπεχρῆτε ἀπέχρων
middle/
passive 		indicative ἀπεχρώμην ἀπεχρῶ ἀπεχρῆτο ἀπεχρῆσθον ἀπεχρήσθην ἀπεχρώμεθᾰ ἀπεχρῆσθε ἀπεχρῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέχρᾰον, ἀπεχρᾰόμην (Ionic, uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέχρᾰον ἀπέχρᾰες ἀπέχρᾰε(ν) ἀπεχρᾰ́ετον ἀπεχρᾰέτην ἀπεχρᾰ́ομεν ἀπεχρᾰ́ετε ἀπέχρᾰον
middle/
passive 		indicative ἀπεχρᾰόμην ἀπεχρᾰ́ου ἀπεχρᾰ́ετο ἀπεχρᾰ́εσθον ἀπεχρᾰέσθην ἀπεχρᾰόμεθᾰ ἀπεχρᾰ́εσθε ἀπεχρᾰ́οντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέχρων, ἀπεχρώμην (Ionic, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέχρων ἀπέχρᾱς ἀπέχρᾱ ἀπεχρᾶτον ἀπεχρᾱ́την ἀπεχρῶμεν ἀπεχρᾶτε ἀπέχρων
middle/
passive 		indicative ἀπεχρώμην ἀπεχρῶ ἀπεχρᾶτο ἀπεχρᾶσθον ἀπεχρᾱ́σθην ἀπεχρώμεθᾰ ἀπεχρᾶσθε ἀπεχρῶντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποχρήσω, ἀποχρήσομαι, ἀποχρησθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποχρήσω ἀποχρήσεις ἀποχρήσει ἀποχρήσετον ἀποχρήσετον ἀποχρήσομεν ἀποχρήσετε ἀποχρήσουσῐ(ν)
optative ἀποχρήσοιμῐ ἀποχρήσοις ἀποχρήσοι ἀποχρήσοιτον ἀποχρησοίτην ἀποχρήσοιμεν ἀποχρήσοιτε ἀποχρήσοιεν
middle indicative ἀποχρήσομαι ἀποχρήσῃ / ἀποχρήσει ἀποχρήσεται ἀποχρήσεσθον ἀποχρήσεσθον ἀποχρησόμεθᾰ ἀποχρήσεσθε ἀποχρήσονται
optative ἀποχρησοίμην ἀποχρήσοιο ἀποχρήσοιτο ἀποχρήσοισθον ἀποχρησοίσθην ἀποχρησοίμεθᾰ ἀποχρήσοισθε ἀποχρήσοιντο
passive indicative ἀποχρησθήσομαι ἀποχρησθήσῃ ἀποχρησθήσεται ἀποχρησθήσεσθον ἀποχρησθήσεσθον ἀποχρησθησόμεθᾰ ἀποχρησθήσεσθε ἀποχρησθήσονται
optative ἀποχρησθησοίμην ἀποχρησθήσοιο ἀποχρησθήσοιτο ἀποχρησθήσοισθον ἀποχρησθησοίσθην ἀποχρησθησοίμεθᾰ ἀποχρησθήσοισθε ἀποχρησθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποχρήσειν ἀποχρήσεσθαι ἀποχρησθήσεσθαι
participle m ἀποχρήσων ἀποχρησόμενος ἀποχρησθησόμενος
f ἀποχρήσουσᾰ ἀποχρησομένη ἀποχρησθησομένη
n ἀποχρῆσον ἀποχρησόμενον ἀποχρησθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέχρησᾰ, ἀπεχρησᾰ́μην, ἀπεχρήσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέχρησᾰ ἀπέχρησᾰς ἀπέχρησε(ν) ἀπεχρήσᾰτον ἀπεχρησᾰ́την ἀπεχρήσᾰμεν ἀπεχρήσᾰτε ἀπέχρησᾰν
subjunctive ἀποχρήσω ἀποχρήσῃς ἀποχρήσῃ ἀποχρήσητον ἀποχρήσητον ἀποχρήσωμεν ἀποχρήσητε ἀποχρήσωσῐ(ν)
optative ἀποχρήσαιμῐ ἀποχρήσειᾰς / ἀποχρήσαις ἀποχρήσειε(ν) / ἀποχρήσαι ἀποχρήσαιτον ἀποχρησαίτην ἀποχρήσαιμεν ἀποχρήσαιτε ἀποχρήσειᾰν / ἀποχρήσαιεν
imperative   ἀπόχρησον ἀποχρησᾰ́τω ἀποχρήσᾰτον ἀποχρησᾰ́των   ἀποχρήσᾰτε ἀποχρησᾰ́ντων
middle indicative ἀπεχρησᾰ́μην ἀπεχρήσω ἀπεχρήσᾰτο ἀπεχρήσᾰσθον ἀπεχρησᾰ́σθην ἀπεχρησᾰ́μεθᾰ ἀπεχρήσᾰσθε ἀπεχρήσᾰντο
subjunctive ἀποχρήσωμαι ἀποχρήσῃ ἀποχρήσηται ἀποχρήσησθον ἀποχρήσησθον ἀποχρησώμεθᾰ ἀποχρήσησθε ἀποχρήσωνται
optative ἀποχρησαίμην ἀποχρήσαιο ἀποχρήσαιτο ἀποχρήσαισθον ἀποχρησαίσθην ἀποχρησαίμεθᾰ ἀποχρήσαισθε ἀποχρήσαιντο
imperative   ἀπόχρησαι ἀποχρησᾰ́σθω ἀποχρήσᾰσθον ἀποχρησᾰ́σθων   ἀποχρήσᾰσθε ἀποχρησᾰ́σθων
passive indicative ἀπεχρήσθην ἀπεχρήσθης ἀπεχρήσθη ἀπεχρήσθητον ἀπεχρησθήτην ἀπεχρήσθημεν ἀπεχρήσθητε ἀπεχρήσθησᾰν
subjunctive ἀποχρησθῶ ἀποχρησθῇς ἀποχρησθῇ ἀποχρησθῆτον ἀποχρησθῆτον ἀποχρησθῶμεν ἀποχρησθῆτε ἀποχρησθῶσῐ(ν)
optative ἀποχρησθείην ἀποχρησθείης ἀποχρησθείη ἀποχρησθεῖτον / ἀποχρησθείητον ἀποχρησθείτην / ἀποχρησθειήτην ἀποχρησθεῖμεν / ἀποχρησθείημεν ἀποχρησθεῖτε / ἀποχρησθείητε ἀποχρησθεῖεν / ἀποχρησθείησᾰν
imperative   ἀποχρήσθητῐ ἀποχρησθήτω ἀποχρήσθητον ἀποχρησθήτων   ἀποχρήσθητε ἀποχρησθέντων
active middle passive
infinitive ἀποχρῆσαι ἀποχρήσᾰσθαι ἀποχρησθῆναι
participle m ἀποχρήσᾱς ἀποχρησᾰ́μενος ἀποχρησθείς
f ἀποχρήσᾱσᾰ ἀποχρησᾰμένη ἀποχρησθεῖσᾰ
n ἀποχρῆσᾰν ἀποχρησᾰ́μενον ἀποχρησθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.