ἀρξάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ark.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/

Participle

ἀρξάμενος • (arxámenos) m (feminine ἀρξᾰμένη, neuter ἀρξάμενον); first/second declension

aorist middle participle of ἄρχω (árkhō)

Declension

First and second declension of ἀρξᾰ́μενος; ἀρξᾰμένη; ἀρξᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀρξᾰ́μενος arxắmenos	ἀρξᾰμένη arxăménē	ἀρξᾰ́μενον arxắmenon	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰμένᾱ arxăménā	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰ́μενοι arxắmenoi	ἀρξᾰ́μεναι arxắmenai	ἀρξᾰ́μενᾰ arxắmenă
Genitive	ἀρξᾰμένου arxăménou	ἀρξᾰμένης arxăménēs	ἀρξᾰμένου arxăménou	ἀρξᾰμένοιν arxăménoin	ἀρξᾰμέναιν arxăménain	ἀρξᾰμένοιν arxăménoin	ἀρξᾰμένων arxăménōn	ἀρξᾰμένων arxăménōn	ἀρξᾰμένων arxăménōn
Dative	ἀρξᾰμένῳ arxăménōi	ἀρξᾰμένῃ arxăménēi	ἀρξᾰμένῳ arxăménōi	ἀρξᾰμένοιν arxăménoin	ἀρξᾰμέναιν arxăménain	ἀρξᾰμένοιν arxăménoin	ἀρξᾰμένοις arxăménois	ἀρξᾰμέναις arxăménais	ἀρξᾰμένοις arxăménois
Accusative	ἀρξᾰ́μενον arxắmenon	ἀρξᾰμένην arxăménēn	ἀρξᾰ́μενον arxắmenon	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰμένᾱ arxăménā	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰμένους arxăménous	ἀρξᾰμένᾱς arxăménās	ἀρξᾰ́μενᾰ arxắmenă
Vocative	ἀρξᾰ́μενε arxắmene	ἀρξᾰμένη arxăménē	ἀρξᾰ́μενον arxắmenon	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰμένᾱ arxăménā	ἀρξᾰμένω arxăménō	ἀρξᾰ́μενοι arxắmenoi	ἀρξᾰ́μεναι arxắmenai	ἀρξᾰ́μενᾰ arxắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀρξᾰμένως arxăménōs			ἀρξᾰμενώτερος arxămenṓteros			ἀρξᾰμενώτᾰτος arxămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.