ἄρχω

See also: άρχω

Ancient Greek

Etymology

    Of disputed origin:

    • From Proto-Indo-European *h₂r̥-sḱe-ti (“to start, rule”), which appears to be an inchoative formation from *h₂er- (“to fit, put together”), thus “to begin to fit together” > “to start, rule”. Compare Old Armenian արքայ (arkʻay, “king”), which Matzinger considered inherited from Indo-European,[1] but which is generally thought to be ultimately a borrowing from Greek.
    • Alternatively from a root *h₂ergʰ- (“to begin, rule, command”), perhaps cognate with Lithuanian regė́ti (“to watch, see”). (Can this(+) etymology be sourced?)

    Pronunciation

     

    Verb

    ἄρχω • (árkhō)

    1. (transitive) to begin [with genitive ‘something, from something, with something’]
    2. (transitive) to lead, rule, govern, command [with genitive or dative ‘someone’]
    3. (intransitive) to be ruler; to hold an archonship

    Usage notes

    • The Epic infinitive ἀρχέμεναι (arkhémenai) is attested.
    • The Doric future middle form ἀρξεῦμαί (arxeûmaí) is attested. Bailly suggests a Doric imperfect middle form ἀρχόμαν (arkhóman), citing the imperfect form ἄρχετο (árkheto) in Pindar. Liddell and Scott suggest a Doric imperfect form ἆρχον (ârkhon), citing the form ἆρχε (ârkhe), also found in Pindar. Bailly further suggests the Doric aorist ἀρξάμην (arxámēn), noting the form ἄρξατο (árxato), which appears in Theocritus.
    • Bailly suggests an Ionic middle imperfect form ἀρχόμην (arkhómēn), noting the form ἄρχετο (árkheto) in Herodotus. Herodotus also uses the form ἤρχετο (ḗrkheto). Bailly suggests an Ionic perfect participle ἀργμένος (argménos), noting the form ἀργμένης (argménēs), which appears in Herodotus.

    Inflection

       Present: ᾰ̓́ρχω, ᾰ̓́ρχομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾰ̓́ρχω ᾰ̓́ρχεις ᾰ̓́ρχει ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓́ρχομεν ᾰ̓́ρχετε ᾰ̓́ρχουσῐ(ν)
    subjunctive ᾰ̓́ρχω ᾰ̓́ρχῃς ᾰ̓́ρχῃ ᾰ̓́ρχητον ᾰ̓́ρχητον ᾰ̓́ρχωμεν ᾰ̓́ρχητε ᾰ̓́ρχωσῐ(ν)
    optative ᾰ̓́ρχοιμῐ ᾰ̓́ρχοις ᾰ̓́ρχοι ᾰ̓́ρχοιτον ᾰ̓ρχοίτην ᾰ̓́ρχοιμεν ᾰ̓́ρχοιτε ᾰ̓́ρχοιεν
    imperative   ᾰ̓́ρχε ᾰ̓ρχέτω ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓ρχέτων   ᾰ̓́ρχετε ᾰ̓ρχόντων
    middle/
    passive     		indicative ᾰ̓́ρχομαι ᾰ̓́ρχῃ / ᾰ̓́ρχει ᾰ̓́ρχεται ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓ρχόμεθᾰ ᾰ̓́ρχεσθε ᾰ̓́ρχονται
    subjunctive ᾰ̓́ρχωμαι ᾰ̓́ρχῃ ᾰ̓́ρχηται ᾰ̓́ρχησθον ᾰ̓́ρχησθον ᾰ̓ρχώμεθᾰ ᾰ̓́ρχησθε ᾰ̓́ρχωνται
    optative ᾰ̓ρχοίμην ᾰ̓́ρχοιο ᾰ̓́ρχοιτο ᾰ̓́ρχοισθον ᾰ̓ρχοίσθην ᾰ̓ρχοίμεθᾰ ᾰ̓́ρχοισθε ᾰ̓́ρχοιντο
    imperative   ᾰ̓́ρχου ᾰ̓ρχέσθω ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓ρχέσθων   ᾰ̓́ρχεσθε ᾰ̓ρχέσθων
    active middle/passive
    infinitive ᾰ̓́ρχειν ᾰ̓́ρχεσθαι
    participle m ᾰ̓́ρχων ᾰ̓ρχόμενος
    f ᾰ̓́ρχουσᾰ ᾰ̓ρχομένη
    n ᾰ̓́ρχον ᾰ̓ρχόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ἦρχον, ἠρχόμην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἦρχον ἦρχες ἦρχε(ν) ἤρχετον ἠρχέτην ἤρχομεν ἤρχετε ἦρχον
    middle/
    passive     		indicative ἠρχόμην ἤρχου ἤρχετο ἤρχεσθον ἠρχέσθην ἠρχόμεθᾰ ἤρχεσθε ἤρχοντο
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Imperfect: ᾰ̓́ρχον, ᾰ̓ρχόμην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾰ̓́ρχον ᾰ̓́ρχες ᾰ̓́ρχε(ν) ᾰ̓́ρχετον ᾰ̓ρχέτην ᾰ̓́ρχομεν ᾰ̓́ρχετε ᾰ̓́ρχον
    middle/
    passive     		indicative ᾰ̓ρχόμην ᾰ̓́ρχου ᾰ̓́ρχετο ᾰ̓́ρχεσθον ᾰ̓ρχέσθην ᾰ̓ρχόμε(σ)θᾰ ᾰ̓́ρχεσθε ᾰ̓́ρχοντο
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Future: ᾰ̓́ρξω, ᾰ̓́ρξομαι, ᾰ̓ρχθήσομαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾰ̓́ρξω ᾰ̓́ρξεις ᾰ̓́ρξει ᾰ̓́ρξετον ᾰ̓́ρξετον ᾰ̓́ρξομεν ᾰ̓́ρξετε ᾰ̓́ρξουσῐ(ν)
    optative ᾰ̓́ρξοιμῐ ᾰ̓́ρξοις ᾰ̓́ρξοι ᾰ̓́ρξοιτον ᾰ̓ρξοίτην ᾰ̓́ρξοιμεν ᾰ̓́ρξοιτε ᾰ̓́ρξοιεν
    middle indicative ᾰ̓́ρξομαι ᾰ̓́ρξῃ / ᾰ̓́ρξει ᾰ̓́ρξεται ᾰ̓́ρξεσθον ᾰ̓́ρξεσθον ᾰ̓ρξόμεθᾰ ᾰ̓́ρξεσθε ᾰ̓́ρξονται
    optative ᾰ̓ρξοίμην ᾰ̓́ρξοιο ᾰ̓́ρξοιτο ᾰ̓́ρξοισθον ᾰ̓ρξοίσθην ᾰ̓ρξοίμεθᾰ ᾰ̓́ρξοισθε ᾰ̓́ρξοιντο
    passive indicative ᾰ̓ρχθήσομαι ᾰ̓ρχθήσῃ ᾰ̓ρχθήσεται ᾰ̓ρχθήσεσθον ᾰ̓ρχθήσεσθον ᾰ̓ρχθησόμεθᾰ ᾰ̓ρχθήσεσθε ᾰ̓ρχθήσονται
    optative ᾰ̓ρχθησοίμην ᾰ̓ρχθήσοιο ᾰ̓ρχθήσοιτο ᾰ̓ρχθήσοισθον ᾰ̓ρχθησοίσθην ᾰ̓ρχθησοίμεθᾰ ᾰ̓ρχθήσοισθε ᾰ̓ρχθήσοιντο
    active middle passive
    infinitive ᾰ̓́ρξειν ᾰ̓́ρξεσθαι ᾰ̓ρχθήσεσθαι
    participle m ᾰ̓́ρξων ᾰ̓ρξόμενος ᾰ̓ρχθησόμενος
    f ᾰ̓́ρξουσᾰ ᾰ̓ρξομένη ᾰ̓ρχθησομένη
    n ᾰ̓́ρξον ᾰ̓ρξόμενον ᾰ̓ρχθησόμενον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ἦρξᾰ, ἠρξᾰ́μην, ἤρχθην
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἦρξᾰ ἦρξᾰς ἦρξε(ν) ἤρξᾰτον ἠρξᾰ́την ἤρξᾰμεν ἤρξᾰτε ἦρξᾰν
    subjunctive ᾰ̓́ρξω ᾰ̓́ρξῃς ᾰ̓́ρξῃ ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξωμεν ᾰ̓́ρξητε ᾰ̓́ρξωσῐ(ν)
    optative ᾰ̓́ρξαιμῐ ᾰ̓́ρξειᾰς / ᾰ̓́ρξαις ᾰ̓́ρξειε(ν) / ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓́ρξαιτον ᾰ̓ρξαίτην ᾰ̓́ρξαιμεν ᾰ̓́ρξαιτε ᾰ̓́ρξειᾰν / ᾰ̓́ρξαιεν
    imperative   ᾰ̓́ρξον ᾰ̓ρξᾰ́τω ᾰ̓́ρξᾰτον ᾰ̓ρξᾰ́των   ᾰ̓́ρξᾰτε ᾰ̓ρξᾰ́ντων
    middle indicative ἠρξᾰ́μην ἤρξω ἤρξᾰτο ἤρξᾰσθον ἠρξᾰ́σθην ἠρξᾰ́μεθᾰ ἤρξᾰσθε ἤρξᾰντο
    subjunctive ᾰ̓́ρξωμαι ᾰ̓́ρξῃ ᾰ̓́ρξηται ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓ρξώμεθᾰ ᾰ̓́ρξησθε ᾰ̓́ρξωνται
    optative ᾰ̓ρξαίμην ᾰ̓́ρξαιο ᾰ̓́ρξαιτο ᾰ̓́ρξαισθον ᾰ̓ρξαίσθην ᾰ̓ρξαίμεθᾰ ᾰ̓́ρξαισθε ᾰ̓́ρξαιντο
    imperative   ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓ρξᾰ́σθω ᾰ̓́ρξᾰσθον ᾰ̓ρξᾰ́σθων   ᾰ̓́ρξᾰσθε ᾰ̓ρξᾰ́σθων
    passive indicative ἤρχθην ἤρχθης ἤρχθη ἤρχθητον ἠρχθήτην ἤρχθημεν ἤρχθητε ἤρχθησᾰν
    subjunctive ᾰ̓ρχθῶ ᾰ̓ρχθῇς ᾰ̓ρχθῇ ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῶμεν ᾰ̓ρχθῆτε ᾰ̓ρχθῶσῐ(ν)
    optative ᾰ̓ρχθείην ᾰ̓ρχθείης ᾰ̓ρχθείη ᾰ̓ρχθεῖτον / ᾰ̓ρχθείητον ᾰ̓ρχθείτην / ᾰ̓ρχθειήτην ᾰ̓ρχθεῖμεν / ᾰ̓ρχθείημεν ᾰ̓ρχθεῖτε / ᾰ̓ρχθείητε ᾰ̓ρχθεῖεν / ᾰ̓ρχθείησᾰν
    imperative   ᾰ̓́ρχθητῐ ᾰ̓ρχθήτω ᾰ̓́ρχθητον ᾰ̓ρχθήτων   ᾰ̓́ρχθητε ᾰ̓ρχθέντων
    active middle passive
    infinitive ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓́ρξᾰσθαι ᾰ̓ρχθῆναι
    participle m ᾰ̓́ρξᾱς ᾰ̓ρξᾰ́μενος ᾰ̓ρχθείς
    f ᾰ̓́ρξᾱσᾰ ᾰ̓ρξᾰμένη ᾰ̓ρχθεῖσᾰ
    n ᾰ̓́ρξᾰν ᾰ̓ρξᾰ́μενον ᾰ̓ρχθέν
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Aorist: ᾰ̓́ρξᾰ, ᾰ̓ρξᾰ́μην, ᾰ̓́ρχθην (Epic)
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ᾰ̓́ρξᾰ ᾰ̓́ρξᾰς ᾰ̓́ρξε(ν) ᾰ̓́ρξᾰτον ᾰ̓ρξᾰ́την ᾰ̓́ρξᾰμεν ᾰ̓́ρξᾰτε ᾰ̓́ρξᾰν
    subjunctive ᾰ̓́ρξω,
    ᾰ̓́ρξωμῐ     		ᾰ̓́ρξῃς,
    ᾰ̓́ρξῃσθᾰ     		ᾰ̓́ρξῃ,
    ᾰ̓́ρξῃσῐ     		ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξητον ᾰ̓́ρξωμεν ᾰ̓́ρξητε ᾰ̓́ρξωσῐ(ν)
    optative ᾰ̓́ρξαιμῐ ᾰ̓́ρξαις,
    ᾰ̓́ρξαισθᾰ,
    ᾰ̓́ρξειᾰς     		ᾰ̓́ρξειε(ν) / ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓ρξεῖτον ᾰ̓ρξείτην ᾰ̓ρξεῖμεν ᾰ̓ρξεῖτε ᾰ̓ρξεῖεν
    imperative   ᾰ̓́ρξον ᾰ̓ρξᾰ́τω ᾰ̓́ρξᾰτον ᾰ̓ρξᾰ́των   ᾰ̓́ρξᾰτε ᾰ̓ρξᾰ́ντων
    middle indicative ᾰ̓ρξᾰ́μην ᾰ̓́ρξᾰο ᾰ̓́ρξᾰτο ᾰ̓́ρξᾰσθον ᾰ̓ρξᾰ́σθην ᾰ̓ρξᾰ́με(σ)θᾰ ᾰ̓́ρξᾰσθε ᾰ̓́ρξᾰντο
    subjunctive ᾰ̓́ρξωμαι ᾰ̓́ρξηαι ᾰ̓́ρξηται ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓́ρξησθον ᾰ̓ρξώμε(σ)θᾰ ᾰ̓́ρξησθε ᾰ̓́ρξωνται
    optative ᾰ̓ρξαίμην ᾰ̓́ρξαιο ᾰ̓́ρξαιτο ᾰ̓́ρξαισθον ᾰ̓ρξαίσθην ᾰ̓ρξαίμε(σ)θᾰ ᾰ̓́ρξαισθε ᾰ̓ρξαίᾰτο
    imperative   ᾰ̓́ρξαι ᾰ̓ρξᾰ́σθω ᾰ̓́ρξᾰσθον ᾰ̓ρξᾰ́σθων   ᾰ̓́ρξᾰσθε ᾰ̓ρξᾰ́σθων
    passive indicative ᾰ̓́ρχθην ᾰ̓́ρχθης ᾰ̓́ρχθη ᾰ̓́ρχθητον ᾰ̓ρχθήτην ᾰ̓́ρχθημεν ᾰ̓́ρχθητε ᾰ̓́ρχθησᾰν,
    ᾰ̓́ρχθεν
    subjunctive ᾰ̓ρχθῶ ᾰ̓ρχθῇς ᾰ̓ρχθῇ ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῆτον ᾰ̓ρχθῶμεν ᾰ̓ρχθῆτε ᾰ̓ρχθῶσῐ(ν)
    optative ᾰ̓ρχθείην ᾰ̓ρχθείης ᾰ̓ρχθείη ᾰ̓ρχθεῖτον / ᾰ̓ρχθείητον ᾰ̓ρχθείτην / ᾰ̓ρχθειήτην ᾰ̓ρχθεῖμεν / ᾰ̓ρχθείημεν ᾰ̓ρχθεῖτε / ᾰ̓ρχθείητε ᾰ̓́ρχθειεν / ᾰ̓ρχθείησᾰν
    imperative   ᾰ̓́ρχθητῐ ᾰ̓ρχθήτω ᾰ̓́ρχθητον ᾰ̓ρχθήτων   ᾰ̓́ρχθητε ᾰ̓ρχθέντων
    active middle passive
    infinitive ᾰ̓́ρξαι / ᾰ̓ρξᾰ́μεν / ᾰ̓ρξᾰμέναι ᾰ̓́ρξᾰσθαι ᾰ̓ρχθῆναι / ᾰ̓ρχθήμεναι
    participle m ᾰ̓́ρξᾱς ᾰ̓ρξᾰ́μενος ᾰ̓ρχθείς
    f ᾰ̓́ρξᾱσᾰ ᾰ̓ρξᾰμένη ᾰ̓ρχθεῖσᾰ
    n ᾰ̓́ρξᾰν ᾰ̓ρξᾰ́μενον ᾰ̓ρχθέν
    Notes:
    Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
       Perfect: ἦρχᾰ, ἦργμαι
    number singular dual plural
    first second third second third first second third
    active indicative ἦρχᾰ ἦρχᾰς ἦρχε(ν) ἤρχᾰτον ἤρχᾰτον ἤρχᾰμεν ἤρχᾰτε ἤρχᾱσῐ(ν)
    subjunctive ἤρχω ἤρχῃς ἤρχῃ ἤρχητον ἤρχητον ἤρχωμεν ἤρχητε ἤρχωσῐ(ν)
    optative ἤρχοιμῐ / ἠρχοίην ἤρχοις / ἠρχοίης ἤρχοι / ἠρχοίη ἤρχοιτον ἠρχοίτην ἤρχοιμεν ἤρχοιτε ἤρχοιεν
    imperative   ἦρχε ἠρχέτω ἤρχετον ἠρχέτων   ἤρχετε ἠρχόντων
    middle/
    passive     		indicative ἦργμαι ἦρξαι ἦρκται ἦρχθον ἦρχθον ἤργμεθᾰ ἦρχθε ἤρχᾰται
    subjunctive ἠργμένος ὦ ἠργμένος ᾖς ἠργμένος ᾖ ἠργμένω ἦτον ἠργμένω ἦτον ἠργμένοι ὦμεν ἠργμένοι ἦτε ἠργμένοι ὦσῐ(ν)
    optative ἠργμένος εἴην ἠργμένος εἴης ἠργμένος εἴη ἠργμένω εἴητον / εἶτον ἠργμένω εἰήτην / εἴτην ἠργμένοι εἴημεν / εἶμεν ἠργμένοι εἴητε / εἶτε ἠργμένοι εἴησᾰν / εἶεν
    imperative   ἦρξο ἤρχθω ἦρχθον ἤρχθων   ἦρχθε ἤρχθων
    active middle/passive
    infinitive ἠρχέναι ἦρχθαι
    participle m ἠρχώς ἠργμένος
    f ἠρχυῖᾰ ἠργμένη
    n ἠρχός ἠργμένον
    Notes:
    This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

    Derived terms

    Descendants

    • → Greek: άρχω (árcho) (learned)

    References

    1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ἄρχω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 145-6

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.