ἀρχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ar.kʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arˈkʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arˈxo.me.nos/

Participle

ἀρχόμενος • (arkhómenos) m (feminine ἀρχομένη, neuter ἀρχόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἄρχω (árkhō)

Declension

First and second declension of ᾰ̓ρχόμενος; ᾰ̓ρχομένη; ᾰ̓ρχόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ρχόμενος ărkhómenos	ᾰ̓ρχομένη ărkhoménē	ᾰ̓ρχόμενον ărkhómenon	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχομένᾱ ărkhoménā	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχόμενοι ărkhómenoi	ᾰ̓ρχόμεναι ărkhómenai	ᾰ̓ρχόμενᾰ ărkhómenă
Genitive	ᾰ̓ρχομένου ărkhoménou	ᾰ̓ρχομένης ărkhoménēs	ᾰ̓ρχομένου ărkhoménou	ᾰ̓ρχομένοιν ărkhoménoin	ᾰ̓ρχομέναιν ărkhoménain	ᾰ̓ρχομένοιν ărkhoménoin	ᾰ̓ρχομένων ărkhoménōn	ᾰ̓ρχομένων ărkhoménōn	ᾰ̓ρχομένων ărkhoménōn
Dative	ᾰ̓ρχομένῳ ărkhoménōi	ᾰ̓ρχομένῃ ărkhoménēi	ᾰ̓ρχομένῳ ărkhoménōi	ᾰ̓ρχομένοιν ărkhoménoin	ᾰ̓ρχομέναιν ărkhoménain	ᾰ̓ρχομένοιν ărkhoménoin	ᾰ̓ρχομένοις ărkhoménois	ᾰ̓ρχομέναις ărkhoménais	ᾰ̓ρχομένοις ărkhoménois
Accusative	ᾰ̓ρχόμενον ărkhómenon	ᾰ̓ρχομένην ărkhoménēn	ᾰ̓ρχόμενον ărkhómenon	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχομένᾱ ărkhoménā	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχομένους ărkhoménous	ᾰ̓ρχομένᾱς ărkhoménās	ᾰ̓ρχόμενᾰ ărkhómenă
Vocative	ᾰ̓ρχόμενε ărkhómene	ᾰ̓ρχομένη ărkhoménē	ᾰ̓ρχόμενον ărkhómenon	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχομένᾱ ărkhoménā	ᾰ̓ρχομένω ărkhoménō	ᾰ̓ρχόμενοι ărkhómenoi	ᾰ̓ρχόμεναι ărkhómenai	ᾰ̓ρχόμενᾰ ărkhómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓ρχομένως ărkhoménōs			ᾰ̓ρχομενώτερος ărkhomenṓteros			ᾰ̓ρχομενώτᾰτος ărkhomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.