ἁζόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /haz.dó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)aˈzo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈzo.me.nos/

Participle

ᾰ̔ζόμενος • (hăzómenos) m (feminine ᾰ̔ζομένη, neuter ᾰ̔ζόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of ἅζομαι (házomai)

Declension

First and second declension of ᾰ̔ζόμενος; ᾰ̔ζομένη; ᾰ̔ζόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̔ζόμενος hăzómenos	ᾰ̔ζομένη hăzoménē	ᾰ̔ζόμενον hăzómenon	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζομένᾱ hăzoménā	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζόμενοι hăzómenoi	ᾰ̔ζόμεναι hăzómenai	ᾰ̔ζόμενᾰ hăzómenă
Genitive	ᾰ̔ζομένου hăzoménou	ᾰ̔ζομένης hăzoménēs	ᾰ̔ζομένου hăzoménou	ᾰ̔ζομένοιν hăzoménoin	ᾰ̔ζομέναιν hăzoménain	ᾰ̔ζομένοιν hăzoménoin	ᾰ̔ζομένων hăzoménōn	ᾰ̔ζομένων hăzoménōn	ᾰ̔ζομένων hăzoménōn
Dative	ᾰ̔ζομένῳ hăzoménōi	ᾰ̔ζομένῃ hăzoménēi	ᾰ̔ζομένῳ hăzoménōi	ᾰ̔ζομένοιν hăzoménoin	ᾰ̔ζομέναιν hăzoménain	ᾰ̔ζομένοιν hăzoménoin	ᾰ̔ζομένοις hăzoménois	ᾰ̔ζομέναις hăzoménais	ᾰ̔ζομένοις hăzoménois
Accusative	ᾰ̔ζόμενον hăzómenon	ᾰ̔ζομένην hăzoménēn	ᾰ̔ζόμενον hăzómenon	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζομένᾱ hăzoménā	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζομένους hăzoménous	ᾰ̔ζομένᾱς hăzoménās	ᾰ̔ζόμενᾰ hăzómenă
Vocative	ᾰ̔ζόμενε hăzómene	ᾰ̔ζομένη hăzoménē	ᾰ̔ζόμενον hăzómenon	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζομένᾱ hăzoménā	ᾰ̔ζομένω hăzoménō	ᾰ̔ζόμενοι hăzómenoi	ᾰ̔ζόμεναι hăzómenai	ᾰ̔ζόμενᾰ hăzómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̔ζομένως hăzoménōs			ᾰ̔ζομενώτερος hăzomenṓteros			ᾰ̔ζομενώτᾰτος hăzomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of ἁζόμενος; ἁζομένη; ἁζόμενον (Epic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἁζόμενος hazómenos	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómenă
Genitive	ἁζομένου / ἁζομενοῖο / ἁζομένοιο / ἁζομενόο / ἁζομένοο hazoménou / hazomenoîo / hazoménoio / hazomenóo / hazoménoo	ἁζομένης hazoménēs	ἁζομένου / ἁζομενοῖο / ἁζομένοιο / ἁζομενόο / ἁζομένοο hazoménou / hazomenoîo / hazoménoio / hazomenóo / hazoménoo	ἁζομένοιν / ἁζομένοιῐν hazoménoi(ĭ)n	ἁζομέναιν / ἁζομέναιῐν / ἁζομένῃῐν hazoménai(ĭ)n / hazoménēiĭn	ἁζομένοιν / ἁζομένοιῐν hazoménoi(ĭ)n	ἁζομένων hazoménōn	ἁζομενᾱ́ων / ἁζομενέ͜ων / ἁζομενῶν hazomenā́ōn / hazomené͜ōn / hazomenôn	ἁζομένων hazoménōn
Dative	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένῃ hazoménēi	ἁζομένῳ hazoménōi	ἁζομένοιν / ἁζομένοιῐν hazoménoi(ĭ)n	ἁζομέναιν / ἁζομέναιῐν / ἁζομένῃῐν hazoménai(ĭ)n / hazoménēiĭn	ἁζομένοιν / ἁζομένοιῐν hazoménoi(ĭ)n	ἁζομένοισῐ / ἁζομένοισῐν / ἁζομένοις hazoménoisĭ(n) / hazoménois	ἁζομένῃσῐ / ἁζομένῃσῐν / ἁζομένῃς / ἁζομέναις hazoménēisĭ(n) / hazoménēis / hazoménais	ἁζομένοισῐ / ἁζομένοισῐν / ἁζομένοις hazoménoisĭ(n) / hazoménois
Accusative	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένην hazoménēn	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένους hazoménous	ἁζομένᾱς hazoménās	ἁζόμενᾰ hazómenă
Vocative	ἁζόμενε hazómene	ἁζομένη hazoménē	ἁζόμενον hazómenon	ἁζομένω hazoménō	ἁζομένᾱ hazoménā	ἁζομένω hazoménō	ἁζόμενοι hazómenoi	ἁζόμεναι hazómenai	ἁζόμενᾰ hazómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἁζομένως hazoménōs			ἁζομενώτερος hazomenṓteros			ἁζομενώτᾰτος hazomenṓtătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.