ἁλιεύω

See also: αλιεύω

Ancient Greek

Etymology

Denominal verb of ἁλιεύς (halieús, “fisher”); also analyzable as ἅλς (háls, “saltwater, seawater”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

ἁλῐεύω • (halĭeúō)

  1. to be a fisher
  2. to fish, go fishing

Conjugation

   Present: ἁλῐεύω, ἁλῐεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁλῐεύω ἁλῐεύεις ἁλῐεύει ἁλῐεύετον ἁλῐεύετον ἁλῐεύομεν ἁλῐεύετε ἁλῐεύουσῐ(ν)
subjunctive ἁλῐεύω ἁλῐεύῃς ἁλῐεύῃ ἁλῐεύητον ἁλῐεύητον ἁλῐεύωμεν ἁλῐεύητε ἁλῐεύωσῐ(ν)
optative ἁλῐεύοιμῐ ἁλῐεύοις ἁλῐεύοι ἁλῐεύοιτον ἁλῐευοίτην ἁλῐεύοιμεν ἁλῐεύοιτε ἁλῐεύοιεν
imperative   ἁλῐ́ευε ἁλῐευέτω ἁλῐεύετον ἁλῐευέτων   ἁλῐεύετε ἁλῐευόντων
middle/
passive 		indicative ἁλῐεύομαι ἁλῐεύῃ / ἁλῐεύει ἁλῐεύεται ἁλῐεύεσθον ἁλῐεύεσθον ἁλῐευόμεθᾰ ἁλῐεύεσθε ἁλῐεύονται
subjunctive ἁλῐεύωμαι ἁλῐεύῃ ἁλῐεύηται ἁλῐεύησθον ἁλῐεύησθον ἁλῐευώμεθᾰ ἁλῐεύησθε ἁλῐεύωνται
optative ἁλῐευοίμην ἁλῐεύοιο ἁλῐεύοιτο ἁλῐεύοισθον ἁλῐευοίσθην ἁλῐευοίμεθᾰ ἁλῐεύοισθε ἁλῐεύοιντο
imperative   ἁλῐεύου ἁλῐευέσθω ἁλῐεύεσθον ἁλῐευέσθων   ἁλῐεύεσθε ἁλῐευέσθων
active middle/passive
infinitive ἁλῐεύειν ἁλῐεύεσθαι
participle m ἁλῐεύων ἁλῐευόμενος
f ἁλῐεύουσᾰ ἁλῐευομένη
n ἁλῐεῦον ἁλῐευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἡλίευον, ἡλιευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἡλίευον ἡλίευες ἡλίευε(ν) ἡλιεύετον ἡλιευέτην ἡλιεύομεν ἡλιεύετε ἡλίευον
middle/
passive 		indicative ἡλιευόμην ἡλιεύου ἡλιεύετο ἡλιεύεσθον ἡλιευέσθην ἡλιευόμεθᾰ ἡλιεύεσθε ἡλιεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἁλῐεύσω, ἁλῐεύσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἁλῐεύσω ἁλῐεύσεις ἁλῐεύσει ἁλῐεύσετον ἁλῐεύσετον ἁλῐεύσομεν ἁλῐεύσετε ἁλῐεύσουσῐ(ν)
optative ἁλῐεύσοιμῐ ἁλῐεύσοις ἁλῐεύσοι ἁλῐεύσοιτον ἁλῐευσοίτην ἁλῐεύσοιμεν ἁλῐεύσοιτε ἁλῐεύσοιεν
middle indicative ἁλῐεύσομαι ἁλῐεύσῃ / ἁλῐεύσει ἁλῐεύσεται ἁλῐεύσεσθον ἁλῐεύσεσθον ἁλῐευσόμεθᾰ ἁλῐεύσεσθε ἁλῐεύσονται
optative ἁλῐευσοίμην ἁλῐεύσοιο ἁλῐεύσοιτο ἁλῐεύσοισθον ἁλῐευσοίσθην ἁλῐευσοίμεθᾰ ἁλῐεύσοισθε ἁλῐεύσοιντο
active middle
infinitive ἁλῐεύσειν ἁλῐεύσεσθαι
participle m ἁλῐεύσων ἁλῐευσόμενος
f ἁλῐεύσουσᾰ ἁλῐευσομένη
n ἁλῐεῦσον ἁλῐευσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἡλίευσᾰ, ἡλιευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἡλίευσᾰ ἡλίευσᾰς ἡλίευσε(ν) ἡλιεύσᾰτον ἡλιευσᾰ́την ἡλιεύσᾰμεν ἡλιεύσᾰτε ἡλίευσᾰν
subjunctive ἁλῐεύσω ἁλῐεύσῃς ἁλῐεύσῃ ἁλῐεύσητον ἁλῐεύσητον ἁλῐεύσωμεν ἁλῐεύσητε ἁλῐεύσωσῐ(ν)
optative ἁλῐεύσαιμῐ ἁλῐεύσειᾰς / ἁλῐεύσαις ἁλῐεύσειε(ν) / ἁλῐεύσαι ἁλῐεύσαιτον ἁλῐευσαίτην ἁλῐεύσαιμεν ἁλῐεύσαιτε ἁλῐεύσειᾰν / ἁλῐεύσαιεν
imperative   ἁλῐ́ευσον ἁλῐευσᾰ́τω ἁλῐεύσᾰτον ἁλῐευσᾰ́των   ἁλῐεύσᾰτε ἁλῐευσᾰ́ντων
middle indicative ἡλιευσᾰ́μην ἡλιεύσω ἡλιεύσᾰτο ἡλιεύσᾰσθον ἡλιευσᾰ́σθην ἡλιευσᾰ́μεθᾰ ἡλιεύσᾰσθε ἡλιεύσᾰντο
subjunctive ἁλῐεύσωμαι ἁλῐεύσῃ ἁλῐεύσηται ἁλῐεύσησθον ἁλῐεύσησθον ἁλῐευσώμεθᾰ ἁλῐεύσησθε ἁλῐεύσωνται
optative ἁλῐευσαίμην ἁλῐεύσαιο ἁλῐεύσαιτο ἁλῐεύσαισθον ἁλῐευσαίσθην ἁλῐευσαίμεθᾰ ἁλῐεύσαισθε ἁλῐεύσαιντο
imperative   ἁλῐ́ευσαι ἁλῐευσᾰ́σθω ἁλῐεύσᾰσθον ἁλῐευσᾰ́σθων   ἁλῐεύσᾰσθε ἁλῐευσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἁλῐεῦσαι ἁλῐεύσᾰσθαι
participle m ἁλῐεύσᾱς ἁλῐευσᾰ́μενος
f ἁλῐεύσᾱσᾰ ἁλῐευσᾰμένη
n ἁλῐεῦσᾰν ἁλῐευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἡλίευκᾰ, ἡλίευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἡλίευκᾰ ἡλίευκᾰς ἡλίευκε(ν) ἡλιεύκᾰτον ἡλιεύκᾰτον ἡλιεύκᾰμεν ἡλιεύκᾰτε ἡλιεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἡλιεύκω ἡλιεύκῃς ἡλιεύκῃ ἡλιεύκητον ἡλιεύκητον ἡλιεύκωμεν ἡλιεύκητε ἡλιεύκωσῐ(ν)
optative ἡλιεύκοιμῐ / ἡλιευκοίην ἡλιεύκοις / ἡλιευκοίης ἡλιεύκοι / ἡλιευκοίη ἡλιεύκοιτον ἡλιευκοίτην ἡλιεύκοιμεν ἡλιεύκοιτε ἡλιεύκοιεν
imperative   ἡλίευκε ἡλιευκέτω ἡλιεύκετον ἡλιευκέτων   ἡλιεύκετε ἡλιευκόντων
middle/
passive 		indicative ἡλίευμαι ἡλίευσαι ἡλίευται ἡλίευσθον ἡλίευσθον ἡλιεύμεθᾰ ἡλίευσθε ἡλίευνται
subjunctive ἡλιευμένος ὦ ἡλιευμένος ᾖς ἡλιευμένος ᾖ ἡλιευμένω ἦτον ἡλιευμένω ἦτον ἡλιευμένοι ὦμεν ἡλιευμένοι ἦτε ἡλιευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἡλιευμένος εἴην ἡλιευμένος εἴης ἡλιευμένος εἴη ἡλιευμένω εἴητον / εἶτον ἡλιευμένω εἰήτην / εἴτην ἡλιευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἡλιευμένοι εἴητε / εἶτε ἡλιευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἡλίευσο ἡλιεύσθω ἡλίευσθον ἡλιεύσθων   ἡλίευσθε ἡλιεύσθων
active middle/passive
infinitive ἡλιευκέναι ἡλιεῦσθαι
participle m ἡλιευκώς ἡλιευμένος
f ἡλιευκυῖᾰ ἡλιευμένη
n ἡλιευκός ἡλιευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 21:3a:
    λέγει αὐτοῖς Σίμων Πέτρος, Ὑπάγω ἁλιεύειν.
    légei autoîs Símōn Pétros, Hupágō halieúein.
    • Translation by KJV
      Simon Peter saith unto them, I go a fishing.

Derived terms

  • ἁλιείᾱ (halieíā)
  • ἁλίευμα (halíeuma)
  • ἁλιεύς (halieús)
  • ἁλιευτής (halieutḗs)
  • ἁλιευτικός (halieutikós)

Descendants

  • Greek: αλιεύω (aliévo)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.