ἄτονος
Ancient Greek
Etymology
From ἀ- (a-) + τόνος (tónos).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /á.to.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈa.to.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈa.to.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈa.to.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈa.to.nos/
Adjective
ἄτονος • (átonos) m or f (neuter ἄτονον); second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ἄτονος átonos |
ἄτονον átonon |
ἀτόνω atónō |
ἀτόνω atónō |
ἄτονοι átonoi |
ἄτονᾰ átonă | ||||||||
| Genitive | ἀτόνου atónou |
ἀτόνου atónou |
ἀτόνοιν atónoin |
ἀτόνοιν atónoin |
ἀτόνων atónōn |
ἀτόνων atónōn | ||||||||
| Dative | ἀτόνῳ atónōi |
ἀτόνῳ atónōi |
ἀτόνοιν atónoin |
ἀτόνοιν atónoin |
ἀτόνοις atónois |
ἀτόνοις atónois | ||||||||
| Accusative | ἄτονον átonon |
ἄτονον átonon |
ἀτόνω atónō |
ἀτόνω atónō |
ἀτόνους atónous |
ἄτονᾰ átonă | ||||||||
| Vocative | ἄτονε átone |
ἄτονον átonon |
ἀτόνω atónō |
ἀτόνω atónō |
ἄτονοι átonoi |
ἄτονᾰ átonă | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἀτόνως atónōs |
ἀτονώτερος atonṓteros |
ἀτονώτᾰτος atonṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Derived terms
- ἀτονέω (atonéō)
- ἀτονίᾱ (atoníā)
- ἀτονόω (atonóō)
Descendants
- Greek: άτονος (átonos)
- → Catalan: àton
- → French: atone
- → Italian: atono
- → Portuguese: átono
- → Spanish: átono
Further reading
- ἄτονος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἄτονος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- ἄτονος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “ἄτονος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press