ἄωρος
Ancient Greek
Etymology
From ἀ- (a-, “un-”) + ὥρα (hṓra, “season”).
Adjective
ἄωρος • (áōros) m or f (neuter ἄωρον); second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | ἄωρος áōros |
ἄωρον áōron |
ἀώρω aṓrō |
ἀώρω aṓrō |
ἄωροι áōroi |
ἄωρᾰ áōră | ||||||||
| Genitive | ἀώρου aṓrou |
ἀώρου aṓrou |
ἀώροιν aṓroin |
ἀώροιν aṓroin |
ἀώρων aṓrōn |
ἀώρων aṓrōn | ||||||||
| Dative | ἀώρῳ aṓrōi |
ἀώρῳ aṓrōi |
ἀώροιν aṓroin |
ἀώροιν aṓroin |
ἀώροις aṓrois |
ἀώροις aṓrois | ||||||||
| Accusative | ἄωρον áōron |
ἄωρον áōron |
ἀώρω aṓrō |
ἀώρω aṓrō |
ἀώρους aṓrous |
ἄωρᾰ áōră | ||||||||
| Vocative | ἄωρε áōre |
ἄωρον áōron |
ἀώρω aṓrō |
ἀώρω aṓrō |
ἄωροι áōroi |
ἄωρᾰ áōră | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| ἀώρως aṓrōs |
ἀωρότερος aōróteros |
ἀωρότᾰτος aōrótătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Descendants
- Greek: άγουρος (ágouros)
- Koine Greek: ἄγωρος (ágōros)
- Byzantine Greek: ἀγόριν (agórin) / ἀγούριν (agoúrin) (from diminutive)
- Greek: αγόρι (agóri)
- Byzantine Greek: ἀγόριν (agórin) / ἀγούριν (agoúrin) (from diminutive)
- → Phrygian: αωρω (aōrō)
Further reading
- ἄωρος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)