ἐγγίζω

See also: εγγίζω

Ancient Greek

Etymology

From ἐγγῠ́ς (engŭ́s, “near”) +‎ -ῐ́ζω (-ĭ́zō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ɡíz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋˈɡi.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲˈɟi.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲˈɟi.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲˈɟi.zo/

Verb

ἐγγῐ́ζω • (engĭ́zō)

to bring near, bring up to
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Ezekiel 7.4
- 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 3:2
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 8.4.7
- 50 CE – 150 CE, Achilles Tatius, Leucippe and Clitophon 2.37
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 48.10
(mostly intransitive) to come near, approach
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On Marvellous Things Heard 845A.20
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 18.4.1
- 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 4.62.5
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Exodus 19.21
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Job 33.22
- 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Sirach 37.30
- New Testament, Epistle to the Philippians 2:30
- New Testament, Epistle of James 5:8
- 110 BCE – 35 BCE, Philodemus, Herculaneum Papyri 1457.4

Inflection

Present: ἐγγῐ́ζω, ἐγγῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγγῐ́ζω	ἐγγῐ́ζεις	ἐγγῐ́ζει	ἐγγῐ́ζετον	ἐγγῐ́ζετον	ἐγγῐ́ζομεν	ἐγγῐ́ζετε	ἐγγῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγγῐ́ζω	ἐγγῐ́ζῃς	ἐγγῐ́ζῃ	ἐγγῐ́ζητον	ἐγγῐ́ζητον	ἐγγῐ́ζωμεν	ἐγγῐ́ζητε	ἐγγῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἐγγῐ́ζοιμῐ	ἐγγῐ́ζοις	ἐγγῐ́ζοι	ἐγγῐ́ζοιτον	ἐγγῐζοίτην	ἐγγῐ́ζοιμεν	ἐγγῐ́ζοιτε	ἐγγῐ́ζοιεν
	imperative		ἔγγῐζε	ἐγγῐζέτω	ἐγγῐ́ζετον	ἐγγῐζέτων		ἐγγῐ́ζετε	ἐγγῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἐγγῐ́ζομαι	ἐγγῐ́ζῃ / ἐγγῐ́ζει	ἐγγῐ́ζεται	ἐγγῐ́ζεσθον	ἐγγῐ́ζεσθον	ἐγγῐζόμεθᾰ	ἐγγῐ́ζεσθε	ἐγγῐ́ζονται
	subjunctive	ἐγγῐ́ζωμαι	ἐγγῐ́ζῃ	ἐγγῐ́ζηται	ἐγγῐ́ζησθον	ἐγγῐ́ζησθον	ἐγγῐζώμεθᾰ	ἐγγῐ́ζησθε	ἐγγῐ́ζωνται
	optative	ἐγγῐζοίμην	ἐγγῐ́ζοιο	ἐγγῐ́ζοιτο	ἐγγῐ́ζοισθον	ἐγγῐζοίσθην	ἐγγῐζοίμεθᾰ	ἐγγῐ́ζοισθε	ἐγγῐ́ζοιντο
	imperative		ἐγγῐ́ζου	ἐγγῐζέσθω	ἐγγῐ́ζεσθον	ἐγγῐζέσθων		ἐγγῐ́ζεσθε	ἐγγῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγγῐ́ζειν				ἐγγῐ́ζεσθαι
participle	m	ἐγγῐ́ζων				ἐγγῐζόμενος
	f	ἐγγῐ́ζουσᾰ				ἐγγῐζομένη
	n	ἐγγῐ́ζον				ἐγγῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤγγῐζον, ἠγγῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγῐζον	ἤγγῐζες	ἤγγῐζε(ν)	ἠγγῐ́ζετον	ἠγγῐζέτην	ἠγγῐ́ζομεν	ἠγγῐ́ζετε	ἤγγῐζον
middle/ passive	indicative	ἠγγῐζόμην	ἠγγῐ́ζου	ἠγγῐ́ζετο	ἠγγῐ́ζεσθον	ἠγγῐζέσθην	ἠγγῐζόμεθᾰ	ἠγγῐ́ζεσθε	ἠγγῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐγγῐέω, ἐγγῐέομαι, ἐγγῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγγῐέω	ἐγγῐέεις	ἐγγῐέει	ἐγγῐέετον	ἐγγῐέετον	ἐγγῐέομεν	ἐγγῐέετε	ἐγγῐέουσῐ(ν)
active	optative	ἐγγῐέοιμῐ	ἐγγῐέοις	ἐγγῐέοι	ἐγγῐέοιτον	ἐγγῐεοίτην	ἐγγῐέοιμεν	ἐγγῐέοιτε	ἐγγῐέοιεν
middle	indicative	ἐγγῐέομαι	ἐγγῐέῃ / ἐγγῐέει	ἐγγῐέεται	ἐγγῐέεσθον	ἐγγῐέεσθον	ἐγγῐεόμεθᾰ	ἐγγῐέεσθε	ἐγγῐέονται
middle	optative	ἐγγῐεοίμην	ἐγγῐέοιο	ἐγγῐέοιτο	ἐγγῐέοισθον	ἐγγῐεοίσθην	ἐγγῐεοίμεθᾰ	ἐγγῐέοισθε	ἐγγῐέοιντο
passive	indicative	ἐγγῐσθήσομαι	ἐγγῐσθήσῃ	ἐγγῐσθήσεται	ἐγγῐσθήσεσθον	ἐγγῐσθήσεσθον	ἐγγῐσθησόμεθᾰ	ἐγγῐσθήσεσθε	ἐγγῐσθήσονται
passive	optative	ἐγγῐσθησοίμην	ἐγγῐσθήσοιο	ἐγγῐσθήσοιτο	ἐγγῐσθήσοισθον	ἐγγῐσθησοίσθην	ἐγγῐσθησοίμεθᾰ	ἐγγῐσθήσοισθε	ἐγγῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγγῐέειν			ἐγγῐέεσθαι		ἐγγῐσθήσεσθαι
participle	m	ἐγγῐέων			ἐγγῐεόμενος		ἐγγῐσθησόμενος
	f	ἐγγῐέουσᾰ			ἐγγῐεομένη		ἐγγῐσθησομένη
	n	ἐγγῐέον			ἐγγῐεόμενον		ἐγγῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐγγῐῶ, ἐγγῐοῦμαι, ἐγγῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγγῐῶ	ἐγγῐεῖς	ἐγγῐεῖ	ἐγγῐεῖτον	ἐγγῐεῖτον	ἐγγῐοῦμεν	ἐγγῐεῖτε	ἐγγῐοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐγγῐοίην / ἐγγῐοῖμῐ	ἐγγῐοίης / ἐγγῐοῖς	ἐγγῐοίη / ἐγγῐοῖ	ἐγγῐοῖτον / ἐγγῐοίητον	ἐγγῐοίτην / ἐγγῐοιήτην	ἐγγῐοῖμεν / ἐγγῐοίημεν	ἐγγῐοῖτε / ἐγγῐοίητε	ἐγγῐοῖεν / ἐγγῐοίησᾰν
middle	indicative	ἐγγῐοῦμαι	ἐγγῐῇ	ἐγγῐεῖται	ἐγγῐεῖσθον	ἐγγῐεῖσθον	ἐγγῐούμεθᾰ	ἐγγῐεῖσθε	ἐγγῐοῦνται
middle	optative	ἐγγῐοίμην	ἐγγῐοῖο	ἐγγῐοῖτο	ἐγγῐοῖσθον	ἐγγῐοίσθην	ἐγγῐοίμεθᾰ	ἐγγῐοῖσθε	ἐγγῐοῖντο
passive	indicative	ἐγγῐσθήσομαι	ἐγγῐσθήσῃ	ἐγγῐσθήσεται	ἐγγῐσθήσεσθον	ἐγγῐσθήσεσθον	ἐγγῐσθησόμεθᾰ	ἐγγῐσθήσεσθε	ἐγγῐσθήσονται
passive	optative	ἐγγῐσθησοίμην	ἐγγῐσθήσοιο	ἐγγῐσθήσοιτο	ἐγγῐσθήσοισθον	ἐγγῐσθησοίσθην	ἐγγῐσθησοίμεθᾰ	ἐγγῐσθήσοισθε	ἐγγῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγγῐεῖν			ἐγγῐεῖσθαι		ἐγγῐσθήσεσθαι
participle	m	ἐγγῐῶν			ἐγγῐούμενος		ἐγγῐσθησόμενος
	f	ἐγγῐοῦσᾰ			ἐγγῐουμένη		ἐγγῐσθησομένη
	n	ἐγγῐοῦν			ἐγγῐούμενον		ἐγγῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤγγῐσᾰ, ἠγγῐσᾰ́μην, ἠγγῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγῐσᾰ	ἤγγῐσᾰς	ἤγγῐσε(ν)	ἠγγῐ́σᾰτον	ἠγγῐσᾰ́την	ἠγγῐ́σᾰμεν	ἠγγῐ́σᾰτε	ἤγγῐσᾰν
	subjunctive	ἐγγῐ́σω	ἐγγῐ́σῃς	ἐγγῐ́σῃ	ἐγγῐ́σητον	ἐγγῐ́σητον	ἐγγῐ́σωμεν	ἐγγῐ́σητε	ἐγγῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐγγῐ́σαιμῐ	ἐγγῐ́σειᾰς / ἐγγῐ́σαις	ἐγγῐ́σειε(ν) / ἐγγῐ́σαι	ἐγγῐ́σαιτον	ἐγγῐσαίτην	ἐγγῐ́σαιμεν	ἐγγῐ́σαιτε	ἐγγῐ́σειᾰν / ἐγγῐ́σαιεν
	imperative		ἔγγῐσον	ἐγγῐσᾰ́τω	ἐγγῐ́σᾰτον	ἐγγῐσᾰ́των		ἐγγῐ́σᾰτε	ἐγγῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγγῐσᾰ́μην	ἠγγῐ́σω	ἠγγῐ́σᾰτο	ἠγγῐ́σᾰσθον	ἠγγῐσᾰ́σθην	ἠγγῐσᾰ́μεθᾰ	ἠγγῐ́σᾰσθε	ἠγγῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἐγγῐ́σωμαι	ἐγγῐ́σῃ	ἐγγῐ́σηται	ἐγγῐ́σησθον	ἐγγῐ́σησθον	ἐγγῐσώμεθᾰ	ἐγγῐ́σησθε	ἐγγῐ́σωνται
	optative	ἐγγῐσαίμην	ἐγγῐ́σαιο	ἐγγῐ́σαιτο	ἐγγῐ́σαισθον	ἐγγῐσαίσθην	ἐγγῐσαίμεθᾰ	ἐγγῐ́σαισθε	ἐγγῐ́σαιντο
	imperative		ἔγγῐσαι	ἐγγῐσᾰ́σθω	ἐγγῐ́σᾰσθον	ἐγγῐσᾰ́σθων		ἐγγῐ́σᾰσθε	ἐγγῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγγῐ́σθην	ἠγγῐ́σθης	ἠγγῐ́σθη	ἠγγῐ́σθητον	ἠγγῐσθήτην	ἠγγῐ́σθημεν	ἠγγῐ́σθητε	ἠγγῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἐγγῐσθῶ	ἐγγῐσθῇς	ἐγγῐσθῇ	ἐγγῐσθῆτον	ἐγγῐσθῆτον	ἐγγῐσθῶμεν	ἐγγῐσθῆτε	ἐγγῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἐγγῐσθείην	ἐγγῐσθείης	ἐγγῐσθείη	ἐγγῐσθεῖτον / ἐγγῐσθείητον	ἐγγῐσθείτην / ἐγγῐσθειήτην	ἐγγῐσθεῖμεν / ἐγγῐσθείημεν	ἐγγῐσθεῖτε / ἐγγῐσθείητε	ἐγγῐσθεῖεν / ἐγγῐσθείησᾰν
	imperative		ἐγγῐ́σθητῐ	ἐγγῐσθήτω	ἐγγῐ́σθητον	ἐγγῐσθήτων		ἐγγῐ́σθητε	ἐγγῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐγγῐ́σαι			ἐγγῐ́σᾰσθαι		ἐγγῐσθῆναι
participle	m	ἐγγῐ́σᾱς			ἐγγῐσᾰ́μενος		ἐγγῐσθείς
	f	ἐγγῐ́σᾱσᾰ			ἐγγῐσᾰμένη		ἐγγῐσθεῖσᾰ
	n	ἐγγῐ́σᾰν			ἐγγῐσᾰ́μενον		ἐγγῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἤγγῐκᾰ, ἤγγῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγγῐκᾰ	ἤγγῐκᾰς	ἤγγῐκε(ν)	ἠγγῐ́κᾰτον	ἠγγῐ́κᾰτον	ἠγγῐ́κᾰμεν	ἠγγῐ́κᾰτε	ἠγγῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠγγῐ́κω	ἠγγῐ́κῃς	ἠγγῐ́κῃ	ἠγγῐ́κητον	ἠγγῐ́κητον	ἠγγῐ́κωμεν	ἠγγῐ́κητε	ἠγγῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἠγγῐ́κοιμῐ / ἠγγῐκοίην	ἠγγῐ́κοις / ἠγγῐκοίης	ἠγγῐ́κοι / ἠγγῐκοίη	ἠγγῐ́κοιτον	ἠγγῐκοίτην	ἠγγῐ́κοιμεν	ἠγγῐ́κοιτε	ἠγγῐ́κοιεν
	imperative		ἤγγῐκε	ἠγγῐκέτω	ἠγγῐ́κετον	ἠγγῐκέτων		ἠγγῐ́κετε	ἠγγῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἤγγῐσμαι	ἤγγῐσαι	ἤγγῐσται	ἤγγῐσθον	ἤγγῐσθον	ἠγγῐ́σμεθᾰ	ἤγγῐσθε	ἠγγῐ́δᾰται
	subjunctive	ἠγγῐσμένος ὦ	ἠγγῐσμένος ᾖς	ἠγγῐσμένος ᾖ	ἠγγῐσμένω ἦτον	ἠγγῐσμένω ἦτον	ἠγγῐσμένοι ὦμεν	ἠγγῐσμένοι ἦτε	ἠγγῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠγγῐσμένος εἴην	ἠγγῐσμένος εἴης	ἠγγῐσμένος εἴη	ἠγγῐσμένω εἴητον / εἶτον	ἠγγῐσμένω εἰήτην / εἴτην	ἠγγῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἠγγῐσμένοι εἴητε / εἶτε	ἠγγῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἤγγῐσο	ἠγγῐ́σθω	ἤγγῐσθον	ἠγγῐ́σθων		ἤγγῐσθε	ἠγγῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠγγῐκέναι				ἠγγῐ́σθαι
participle	m	ἠγγῐκώς				ἠγγῐσμένος
	f	ἠγγῐκυῖᾰ				ἠγγῐσμένη
	n	ἠγγῐκός				ἠγγῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἠγγῐ́κειν / ἠγγῐ́κη, ἠγγῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγγῐ́κειν / ἠγγῐ́κη	ἠγγῐ́κεις / ἠγγῐ́κης	ἠγγῐ́κει(ν)	ἠγγῐ́κετον	ἠγγῐκέτην	ἠγγῐ́κεμεν	ἠγγῐ́κετε	ἠγγῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠγγῐ́σμην	ἤγγῐσο	ἤγγῐστο	ἤγγῐσθον	ἠγγῐ́σθην	ἠγγῐ́σμεθᾰ	ἤγγῐσθε	ἠγγῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Byzantine Greek: ἀγγίζω (angízō)
- Greek: αγγίζω (angízo, “border”)

References

“ἐγγίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἐγγίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἐγγίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
G1448 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible