ἐγκαλέω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-) +‎ καλέω (kaléō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ka.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.kaˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eŋ.ɡaˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eŋ.ɡaˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eŋ.ɡaˈle.o/

Verb

ἐγκᾰλέω • (enkăléō)

to call in (a debt)
(law) to bring a charge against, accuse [with dative]
(law) to bring as a charge [with accusative]

Conjugation

Present: ἐγκᾰλέω, ἐγκᾰλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγκᾰλέω	ἐγκᾰλέεις	ἐγκᾰλέει	ἐγκᾰλέετον	ἐγκᾰλέετον	ἐγκᾰλέομεν	ἐγκᾰλέετε	ἐγκᾰλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγκᾰλέω	ἐγκᾰλέῃς	ἐγκᾰλέῃ	ἐγκᾰλέητον	ἐγκᾰλέητον	ἐγκᾰλέωμεν	ἐγκᾰλέητε	ἐγκᾰλέωσῐ(ν)
	optative	ἐγκᾰλέοιμῐ	ἐγκᾰλέοις	ἐγκᾰλέοι	ἐγκᾰλέοιτον	ἐγκᾰλεοίτην	ἐγκᾰλέοιμεν	ἐγκᾰλέοιτε	ἐγκᾰλέοιεν
	imperative		ἐγκᾰ́λεε	ἐγκᾰλεέτω	ἐγκᾰλέετον	ἐγκᾰλεέτων		ἐγκᾰλέετε	ἐγκᾰλεόντων
middle/ passive	indicative	ἐγκᾰλέομαι	ἐγκᾰλέῃ / ἐγκᾰλέει	ἐγκᾰλέεται	ἐγκᾰλέεσθον	ἐγκᾰλέεσθον	ἐγκᾰλεόμεθᾰ	ἐγκᾰλέεσθε	ἐγκᾰλέονται
	subjunctive	ἐγκᾰλέωμαι	ἐγκᾰλέῃ	ἐγκᾰλέηται	ἐγκᾰλέησθον	ἐγκᾰλέησθον	ἐγκᾰλεώμεθᾰ	ἐγκᾰλέησθε	ἐγκᾰλέωνται
	optative	ἐγκᾰλεοίμην	ἐγκᾰλέοιο	ἐγκᾰλέοιτο	ἐγκᾰλέοισθον	ἐγκᾰλεοίσθην	ἐγκᾰλεοίμεθᾰ	ἐγκᾰλέοισθε	ἐγκᾰλέοιντο
	imperative		ἐγκᾰλέου	ἐγκᾰλεέσθω	ἐγκᾰλέεσθον	ἐγκᾰλεέσθων		ἐγκᾰλέεσθε	ἐγκᾰλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγκᾰλέειν				ἐγκᾰλέεσθαι
participle	m	ἐγκᾰλέων				ἐγκᾰλεόμενος
	f	ἐγκᾰλέουσᾰ				ἐγκᾰλεομένη
	n	ἐγκᾰλέον				ἐγκᾰλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐγκᾰλῶ, ἐγκᾰλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγκᾰλῶ	ἐγκᾰλεῖς	ἐγκᾰλεῖ	ἐγκᾰλεῖτον	ἐγκᾰλεῖτον	ἐγκᾰλοῦμεν	ἐγκᾰλεῖτε	ἐγκᾰλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγκᾰλῶ	ἐγκᾰλῇς	ἐγκᾰλῇ	ἐγκᾰλῆτον	ἐγκᾰλῆτον	ἐγκᾰλῶμεν	ἐγκᾰλῆτε	ἐγκᾰλῶσῐ(ν)
	optative	ἐγκᾰλοίην / ἐγκᾰλοῖμῐ	ἐγκᾰλοίης / ἐγκᾰλοῖς	ἐγκᾰλοίη / ἐγκᾰλοῖ	ἐγκᾰλοῖτον / ἐγκᾰλοίητον	ἐγκᾰλοίτην / ἐγκᾰλοιήτην	ἐγκᾰλοῖμεν / ἐγκᾰλοίημεν	ἐγκᾰλοῖτε / ἐγκᾰλοίητε	ἐγκᾰλοῖεν / ἐγκᾰλοίησᾰν
	imperative		ἐγκᾰ́λει	ἐγκᾰλείτω	ἐγκᾰλεῖτον	ἐγκᾰλείτων		ἐγκᾰλεῖτε	ἐγκᾰλούντων
middle/ passive	indicative	ἐγκᾰλοῦμαι	ἐγκᾰλεῖ, ἐγκᾰλῇ	ἐγκᾰλεῖται	ἐγκᾰλεῖσθον	ἐγκᾰλεῖσθον	ἐγκᾰλούμεθᾰ	ἐγκᾰλεῖσθε	ἐγκᾰλοῦνται
	subjunctive	ἐγκᾰλῶμαι	ἐγκᾰλῇ	ἐγκᾰλῆται	ἐγκᾰλῆσθον	ἐγκᾰλῆσθον	ἐγκᾰλώμεθᾰ	ἐγκᾰλῆσθε	ἐγκᾰλῶνται
	optative	ἐγκᾰλοίμην	ἐγκᾰλοῖο	ἐγκᾰλοῖτο	ἐγκᾰλοῖσθον	ἐγκᾰλοίσθην	ἐγκᾰλοίμεθᾰ	ἐγκᾰλοῖσθε	ἐγκᾰλοῖντο
	imperative		ἐγκᾰλοῦ	ἐγκᾰλείσθω	ἐγκᾰλεῖσθον	ἐγκᾰλείσθων		ἐγκᾰλεῖσθε	ἐγκᾰλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγκᾰλεῖν				ἐγκᾰλεῖσθαι
participle	m	ἐγκᾰλῶν				ἐγκᾰλούμενος
	f	ἐγκᾰλοῦσᾰ				ἐγκᾰλουμένη
	n	ἐγκᾰλοῦν				ἐγκᾰλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνεκᾰ́λεον, ἐνεκᾰλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεκᾰ́λεον	ἐνεκᾰ́λεες	ἐνεκᾰ́λεε(ν)	ἐνεκᾰλέετον	ἐνεκᾰλεέτην	ἐνεκᾰλέομεν	ἐνεκᾰλέετε	ἐνεκᾰ́λεον
middle/ passive	indicative	ἐνεκᾰλεόμην	ἐνεκᾰλέου	ἐνεκᾰλέετο	ἐνεκᾰλέεσθον	ἐνεκᾰλεέσθην	ἐνεκᾰλεόμεθᾰ	ἐνεκᾰλέεσθε	ἐνεκᾰλέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνεκᾰ́λουν, ἐνεκᾰλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεκᾰ́λουν	ἐνεκᾰ́λεις	ἐνεκᾰ́λει	ἐνεκᾰλεῖτον	ἐνεκᾰλείτην	ἐνεκᾰλοῦμεν	ἐνεκᾰλεῖτε	ἐνεκᾰ́λουν
middle/ passive	indicative	ἐνεκᾰλούμην	ἐνεκᾰλοῦ	ἐνεκᾰλεῖτο	ἐνεκᾰλεῖσθον	ἐνεκᾰλείσθην	ἐνεκᾰλούμεθᾰ	ἐνεκᾰλεῖσθε	ἐνεκᾰλοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐγκᾰλέσω, ἐγκᾰλέσομαι, ἐγκληθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγκᾰλέσω	ἐγκᾰλέσεις	ἐγκᾰλέσει	ἐγκᾰλέσετον	ἐγκᾰλέσετον	ἐγκᾰλέσομεν	ἐγκᾰλέσετε	ἐγκᾰλέσουσῐ(ν)
active	optative	ἐγκᾰλέσοιμῐ	ἐγκᾰλέσοις	ἐγκᾰλέσοι	ἐγκᾰλέσοιτον	ἐγκᾰλεσοίτην	ἐγκᾰλέσοιμεν	ἐγκᾰλέσοιτε	ἐγκᾰλέσοιεν
middle	indicative	ἐγκᾰλέσομαι	ἐγκᾰλέσῃ / ἐγκᾰλέσει	ἐγκᾰλέσεται	ἐγκᾰλέσεσθον	ἐγκᾰλέσεσθον	ἐγκᾰλεσόμεθᾰ	ἐγκᾰλέσεσθε	ἐγκᾰλέσονται
middle	optative	ἐγκᾰλεσοίμην	ἐγκᾰλέσοιο	ἐγκᾰλέσοιτο	ἐγκᾰλέσοισθον	ἐγκᾰλεσοίσθην	ἐγκᾰλεσοίμεθᾰ	ἐγκᾰλέσοισθε	ἐγκᾰλέσοιντο
passive	indicative	ἐγκληθήσομαι	ἐγκληθήσῃ	ἐγκληθήσεται	ἐγκληθήσεσθον	ἐγκληθήσεσθον	ἐγκληθησόμεθᾰ	ἐγκληθήσεσθε	ἐγκληθήσονται
passive	optative	ἐγκληθησοίμην	ἐγκληθήσοιο	ἐγκληθήσοιτο	ἐγκληθήσοισθον	ἐγκληθησοίσθην	ἐγκληθησοίμεθᾰ	ἐγκληθήσοισθε	ἐγκληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐγκᾰλέσειν			ἐγκᾰλέσεσθαι		ἐγκληθήσεσθαι
participle	m	ἐγκᾰλέσων			ἐγκᾰλεσόμενος		ἐγκληθησόμενος
	f	ἐγκᾰλέσουσᾰ			ἐγκᾰλεσομένη		ἐγκληθησομένη
	n	ἐγκᾰλέσον			ἐγκᾰλεσόμενον		ἐγκληθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνεκᾰ́λεσᾰ, ἐνεκᾰλεσᾰ́μην, ἐνεκλήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεκᾰ́λεσᾰ	ἐνεκᾰ́λεσᾰς	ἐνεκᾰ́λεσε(ν)	ἐνεκᾰλέσᾰτον	ἐνεκᾰλεσᾰ́την	ἐνεκᾰλέσᾰμεν	ἐνεκᾰλέσᾰτε	ἐνεκᾰ́λεσᾰν
	subjunctive	ἐγκᾰλέσω	ἐγκᾰλέσῃς	ἐγκᾰλέσῃ	ἐγκᾰλέσητον	ἐγκᾰλέσητον	ἐγκᾰλέσωμεν	ἐγκᾰλέσητε	ἐγκᾰλέσωσῐ(ν)
	optative	ἐγκᾰλέσαιμῐ	ἐγκᾰλέσειᾰς / ἐγκᾰλέσαις	ἐγκᾰλέσειε(ν) / ἐγκᾰλέσαι	ἐγκᾰλέσαιτον	ἐγκᾰλεσαίτην	ἐγκᾰλέσαιμεν	ἐγκᾰλέσαιτε	ἐγκᾰλέσειᾰν / ἐγκᾰλέσαιεν
	imperative		ἐγκᾰ́λεσον	ἐγκᾰλεσᾰ́τω	ἐγκᾰλέσᾰτον	ἐγκᾰλεσᾰ́των		ἐγκᾰλέσᾰτε	ἐγκᾰλεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεκᾰλεσᾰ́μην	ἐνεκᾰλέσω	ἐνεκᾰλέσᾰτο	ἐνεκᾰλέσᾰσθον	ἐνεκᾰλεσᾰ́σθην	ἐνεκᾰλεσᾰ́μεθᾰ	ἐνεκᾰλέσᾰσθε	ἐνεκᾰλέσᾰντο
	subjunctive	ἐγκᾰλέσωμαι	ἐγκᾰλέσῃ	ἐγκᾰλέσηται	ἐγκᾰλέσησθον	ἐγκᾰλέσησθον	ἐγκᾰλεσώμεθᾰ	ἐγκᾰλέσησθε	ἐγκᾰλέσωνται
	optative	ἐγκᾰλεσαίμην	ἐγκᾰλέσαιο	ἐγκᾰλέσαιτο	ἐγκᾰλέσαισθον	ἐγκᾰλεσαίσθην	ἐγκᾰλεσαίμεθᾰ	ἐγκᾰλέσαισθε	ἐγκᾰλέσαιντο
	imperative		ἐγκᾰ́λεσαι	ἐγκᾰλεσᾰ́σθω	ἐγκᾰλέσᾰσθον	ἐγκᾰλεσᾰ́σθων		ἐγκᾰλέσᾰσθε	ἐγκᾰλεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεκλήθην	ἐνεκλήθης	ἐνεκλήθη	ἐνεκλήθητον	ἐνεκληθήτην	ἐνεκλήθημεν	ἐνεκλήθητε	ἐνεκλήθησᾰν
	subjunctive	ἐγκληθῶ	ἐγκληθῇς	ἐγκληθῇ	ἐγκληθῆτον	ἐγκληθῆτον	ἐγκληθῶμεν	ἐγκληθῆτε	ἐγκληθῶσῐ(ν)
	optative	ἐγκληθείην	ἐγκληθείης	ἐγκληθείη	ἐγκληθεῖτον / ἐγκληθείητον	ἐγκληθείτην / ἐγκληθειήτην	ἐγκληθεῖμεν / ἐγκληθείημεν	ἐγκληθεῖτε / ἐγκληθείητε	ἐγκληθεῖεν / ἐγκληθείησᾰν
	imperative		ἐγκλήθητῐ	ἐγκληθήτω	ἐγκλήθητον	ἐγκληθήτων		ἐγκλήθητε	ἐγκληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐγκᾰλέσαι			ἐγκᾰλέσᾰσθαι		ἐγκληθῆναι
participle	m	ἐγκᾰλέσᾱς			ἐγκᾰλεσᾰ́μενος		ἐγκληθείς
	f	ἐγκᾰλέσᾱσᾰ			ἐγκᾰλεσᾰμένη		ἐγκληθεῖσᾰ
	n	ἐγκᾰλέσᾰν			ἐγκᾰλεσᾰ́μενον		ἐγκληθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐγκέκληκᾰ, ἐγκέκλημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγκέκληκᾰ	ἐγκέκληκᾰς	ἐγκέκληκε(ν)	ἐγκεκλήκᾰτον	ἐγκεκλήκᾰτον	ἐγκεκλήκᾰμεν	ἐγκεκλήκᾰτε	ἐγκεκλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγκεκλήκω	ἐγκεκλήκῃς	ἐγκεκλήκῃ	ἐγκεκλήκητον	ἐγκεκλήκητον	ἐγκεκλήκωμεν	ἐγκεκλήκητε	ἐγκεκλήκωσῐ(ν)
	optative	ἐγκεκλήκοιμῐ / ἐγκεκληκοίην	ἐγκεκλήκοις / ἐγκεκληκοίης	ἐγκεκλήκοι / ἐγκεκληκοίη	ἐγκεκλήκοιτον	ἐγκεκληκοίτην	ἐγκεκλήκοιμεν	ἐγκεκλήκοιτε	ἐγκεκλήκοιεν
	imperative		ἐγκέκληκε	ἐγκεκληκέτω	ἐγκεκλήκετον	ἐγκεκληκέτων		ἐγκεκλήκετε	ἐγκεκληκόντων
middle/ passive	indicative	ἐγκέκλημαι	ἐγκέκλησαι	ἐγκέκληται	ἐγκέκλησθον	ἐγκέκλησθον	ἐγκεκλήμεθᾰ	ἐγκέκλησθε	ἐγκέκληνται
	subjunctive	ἐγκεκλημένος ὦ	ἐγκεκλημένος ᾖς	ἐγκεκλημένος ᾖ	ἐγκεκλημένω ἦτον	ἐγκεκλημένω ἦτον	ἐγκεκλημένοι ὦμεν	ἐγκεκλημένοι ἦτε	ἐγκεκλημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγκεκλημένος εἴην	ἐγκεκλημένος εἴης	ἐγκεκλημένος εἴη	ἐγκεκλημένω εἴητον / εἶτον	ἐγκεκλημένω εἰήτην / εἴτην	ἐγκεκλημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐγκεκλημένοι εἴητε / εἶτε	ἐγκεκλημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐγκέκλησο	ἐγκεκλήσθω	ἐγκέκλησθον	ἐγκεκλήσθων		ἐγκέκλησθε	ἐγκεκλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγκεκληκέναι				ἐγκεκλῆσθαι
participle	m	ἐγκεκληκώς				ἐγκεκλημένος
	f	ἐγκεκληκυῖᾰ				ἐγκεκλημένη
	n	ἐγκεκληκός				ἐγκεκλημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐνεκεκλήκειν / ἐνεκεκλήκη, ἐνεκεκλήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεκεκλήκειν / ἐνεκεκλήκη	ἐνεκεκλήκεις / ἐνεκεκλήκης	ἐνεκεκλήκει(ν)	ἐνεκεκλήκετον	ἐνεκεκληκέτην	ἐνεκεκλήκεμεν	ἐνεκεκλήκετε	ἐνεκεκλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐνεκεκλήμην	ἐνεκέκλησο	ἐνεκέκλητο	ἐνεκέκλησθον	ἐνεκεκλήσθην	ἐνεκεκλήμεθᾰ	ἐνεκέκλησθε	ἐνεκέκληντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

New Testament, Acts of the Apostles 23:28:
βουλόμενος δὲ γνῶναι τὴν αἰτίαν δι’ ἣν ἐνεκάλουν αὐτῷ, κατήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ συνέδριον αὐτῶν·
boulómenos dè gnônai tḕn aitían di’ hḕn enekáloun autōî, katḗgagon autòn eis tò sunédrion autôn;
- Translation by KJV
  And when I would have known the cause wherefore they accused him, I brought him forth into their council:

Derived terms

ἔγκλημα (énklēma)