ἐκπέρθω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-) +‎ πέρθω (pérthō)

Pronunciation

 

Verb

ἐκπέρθω • (ekpérthō)

  1. to destroy utterly

Inflection

   Present: ἐκπέρθω, ἐκπέρθομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκπέρθω ἐκπέρθεις ἐκπέρθει ἐκπέρθετον ἐκπέρθετον ἐκπέρθομεν ἐκπέρθετε ἐκπέρθουσῐ(ν)
subjunctive ἐκπέρθω ἐκπέρθῃς ἐκπέρθῃ ἐκπέρθητον ἐκπέρθητον ἐκπέρθωμεν ἐκπέρθητε ἐκπέρθωσῐ(ν)
optative ἐκπέρθοιμῐ ἐκπέρθοις ἐκπέρθοι ἐκπέρθοιτον ἐκπερθοίτην ἐκπέρθοιμεν ἐκπέρθοιτε ἐκπέρθοιεν
imperative   ἔκπερθε ἐκπερθέτω ἐκπέρθετον ἐκπερθέτων   ἐκπέρθετε ἐκπερθόντων
middle/
passive 		indicative ἐκπέρθομαι ἐκπέρθῃ,
ἐκπέρθει 		ἐκπέρθεται ἐκπέρθεσθον ἐκπέρθεσθον ἐκπερθόμεθᾰ ἐκπέρθεσθε ἐκπέρθονται
subjunctive ἐκπέρθωμαι ἐκπέρθῃ ἐκπέρθηται ἐκπέρθησθον ἐκπέρθησθον ἐκπερθώμεθᾰ ἐκπέρθησθε ἐκπέρθωνται
optative ἐκπερθοίμην ἐκπέρθοιο ἐκπέρθοιτο ἐκπέρθοισθον ἐκπερθοίσθην ἐκπερθοίμεθᾰ ἐκπέρθοισθε ἐκπέρθοιντο
imperative   ἐκπέρθου ἐκπερθέσθω ἐκπέρθεσθον ἐκπερθέσθων   ἐκπέρθεσθε ἐκπερθέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκπέρθειν ἐκπέρθεσθαι
participle m ἐκπέρθων ἐκπερθόμενος
f ἐκπέρθουσᾰ ἐκπερθομένη
n ἐκπέρθον ἐκπερθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξέπερθον, ἐξεπερθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέπερθον ἐξέπερθες ἐξέπερθε(ν) ἐξεπέρθετον ἐξεπερθέτην ἐξεπέρθομεν ἐξεπέρθετε ἐξέπερθον
middle/
passive 		indicative ἐξεπερθόμην ἐξεπέρθου ἐξεπέρθετο ἐξεπέρθεσθον ἐξεπερθέσθην ἐξεπερθόμεθᾰ ἐξεπέρθεσθε ἐξεπέρθοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκπέρσω, ἐκπέρσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκπέρσω ἐκπέρσεις ἐκπέρσει ἐκπέρσετον ἐκπέρσετον ἐκπέρσομεν ἐκπέρσετε ἐκπέρσουσῐ(ν)
optative ἐκπέρσοιμῐ ἐκπέρσοις ἐκπέρσοι ἐκπέρσοιτον ἐκπερσοίτην ἐκπέρσοιμεν ἐκπέρσοιτε ἐκπέρσοιεν
middle indicative ἐκπέρσομαι ἐκπέρσῃ,
ἐκπέρσει 		ἐκπέρσεται ἐκπέρσεσθον ἐκπέρσεσθον ἐκπερσόμεθᾰ ἐκπέρσεσθε ἐκπέρσονται
optative ἐκπερσοίμην ἐκπέρσοιο ἐκπέρσοιτο ἐκπέρσοισθον ἐκπερσοίσθην ἐκπερσοίμεθᾰ ἐκπέρσοισθε ἐκπέρσοιντο
active middle
infinitive ἐκπέρσειν ἐκπέρσεσθαι
participle m ἐκπέρσων ἐκπερσόμενος
f ἐκπέρσουσᾰ ἐκπερσομένη
n ἐκπέρσον ἐκπερσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέπερσᾰ, ἐξεπερσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέπερσᾰ ἐξέπερσᾰς ἐξέπερσε(ν) ἐξεπέρσᾰτον ἐξεπερσᾰ́την ἐξεπέρσᾰμεν ἐξεπέρσᾰτε ἐξέπερσᾰν
subjunctive ἐκπέρσω ἐκπέρσῃς ἐκπέρσῃ ἐκπέρσητον ἐκπέρσητον ἐκπέρσωμεν ἐκπέρσητε ἐκπέρσωσῐ(ν)
optative ἐκπέρσαιμῐ ἐκπέρσειᾰς,
ἐκπέρσαις 		ἐκπέρσειε(ν),
ἐκπέρσαι 		ἐκπέρσαιτον ἐκπερσαίτην ἐκπέρσαιμεν ἐκπέρσαιτε ἐκπέρσειᾰν,
ἐκπέρσαιεν
imperative   ἔκπερσον ἐκπερσᾰ́τω ἐκπέρσᾰτον ἐκπερσᾰ́των   ἐκπέρσᾰτε ἐκπερσᾰ́ντων
middle indicative ἐξεπερσᾰ́μην ἐξεπέρσω ἐξεπέρσᾰτο ἐξεπέρσᾰσθον ἐξεπερσᾰ́σθην ἐξεπερσᾰ́μεθᾰ ἐξεπέρσᾰσθε ἐξεπέρσᾰντο
subjunctive ἐκπέρσωμαι ἐκπέρσῃ ἐκπέρσηται ἐκπέρσησθον ἐκπέρσησθον ἐκπερσώμεθᾰ ἐκπέρσησθε ἐκπέρσωνται
optative ἐκπερσαίμην ἐκπέρσαιο ἐκπέρσαιτο ἐκπέρσαισθον ἐκπερσαίσθην ἐκπερσαίμεθᾰ ἐκπέρσαισθε ἐκπέρσαιντο
imperative   ἔκπερσαι ἐκπερσᾰ́σθω ἐκπέρσᾰσθον ἐκπερσᾰ́σθων   ἐκπέρσᾰσθε ἐκπερσᾰ́σθων
active middle
infinitive ἐκπέρσαι ἐκπέρσᾰσθαι
participle m ἐκπέρσᾱς ἐκπερσᾰ́μενος
f ἐκπέρσᾱσᾰ ἐκπερσᾰμένη
n ἐκπέρσᾰν ἐκπερσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέπραθον, ἐξεπραθόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέπραθον ἐξέπραθες ἐξέπραθε(ν) ἐξεπράθετον ἐξεπραθέτην ἐξεπράθομεν ἐξεπράθετε ἐξέπραθον
subjunctive ἐκπράθω ἐκπράθῃς ἐκπράθῃ ἐκπράθητον ἐκπράθητον ἐκπράθωμεν ἐκπράθητε ἐκπράθωσῐ(ν)
optative ἐκπράθοιμῐ ἐκπράθοις ἐκπράθοι ἐκπράθοιτον ἐκπραθοίτην ἐκπράθοιμεν ἐκπράθοιτε ἐκπράθοιεν
imperative   ἔκπραθε ἐκπραθέτω ἐκπράθετον ἐκπραθέτων   ἐκπράθετε ἐκπραθόντων
middle indicative ἐξεπραθόμην ἐξεπράθου ἐξεπράθετο ἐξεπράθεσθον ἐξεπραθέσθην ἐξεπραθόμεθᾰ ἐξεπράθεσθε ἐξεπράθοντο
subjunctive ἐκπράθωμαι ἐκπράθῃ ἐκπράθηται ἐκπράθησθον ἐκπράθησθον ἐκπραθώμεθᾰ ἐκπράθησθε ἐκπράθωνται
optative ἐκπραθοίμην ἐκπράθοιο ἐκπράθοιτο ἐκπράθοισθον ἐκπραθοίσθην ἐκπραθοίμεθᾰ ἐκπράθοισθε ἐκπράθοιντο
imperative   ἐκπραθοῦ ἐκπραθέσθω ἐκπράθεσθον ἐκπραθέσθων   ἐκπράθεσθε ἐκπραθέσθων
active middle
infinitive ἐκπραθεῖν ἐκπραθέσθαι
participle m ἐκπραθών ἐκπραθόμενος
f ἐκπραθοῦσᾰ ἐκπραθομένη
n ἐκπραθόν ἐκπραθόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.