ἐκτείνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out”) +‎ τείνω (teínō, “to stretch”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.těː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈti.no/

Verb

ἐκτείνω • (ekteínō)

to stretch out
to prolong, draw out
(passive voice) to lay outstretched
to strain, push to the limit
(grammar) to lengthen a vowel

Inflection

Present: ἐκτείνω, ἐκτείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτείνω	ἐκτείνεις	ἐκτείνει	ἐκτείνετον	ἐκτείνετον	ἐκτείνομεν	ἐκτείνετε	ἐκτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκτείνω	ἐκτείνῃς	ἐκτείνῃ	ἐκτείνητον	ἐκτείνητον	ἐκτείνωμεν	ἐκτείνητε	ἐκτείνωσῐ(ν)
	optative	ἐκτείνοιμῐ	ἐκτείνοις	ἐκτείνοι	ἐκτείνοιτον	ἐκτεινοίτην	ἐκτείνοιμεν	ἐκτείνοιτε	ἐκτείνοιεν
	imperative		ἔκτεινε	ἐκτεινέτω	ἐκτείνετον	ἐκτεινέτων		ἐκτείνετε	ἐκτεινόντων
middle/ passive	indicative	ἐκτείνομαι	ἐκτείνῃ / ἐκτείνει	ἐκτείνεται	ἐκτείνεσθον	ἐκτείνεσθον	ἐκτεινόμεθᾰ	ἐκτείνεσθε	ἐκτείνονται
	subjunctive	ἐκτείνωμαι	ἐκτείνῃ	ἐκτείνηται	ἐκτείνησθον	ἐκτείνησθον	ἐκτεινώμεθᾰ	ἐκτείνησθε	ἐκτείνωνται
	optative	ἐκτεινοίμην	ἐκτείνοιο	ἐκτείνοιτο	ἐκτείνοισθον	ἐκτεινοίσθην	ἐκτεινοίμεθᾰ	ἐκτείνοισθε	ἐκτείνοιντο
	imperative		ἐκτείνου	ἐκτεινέσθω	ἐκτείνεσθον	ἐκτεινέσθων		ἐκτείνεσθε	ἐκτεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκτείνειν				ἐκτείνεσθαι
participle	m	ἐκτείνων				ἐκτεινόμενος
	f	ἐκτείνουσᾰ				ἐκτεινομένη
	n	ἐκτεῖνον				ἐκτεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξέτεινον, ἐξετεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέτεινον	ἐξέτεινες	ἐξέτεινε(ν)	ἐξετείνετον	ἐξετεινέτην	ἐξετείνομεν	ἐξετείνετε	ἐξέτεινον
middle/ passive	indicative	ἐξετεινόμην	ἐξετείνου	ἐξετείνετο	ἐξετείνεσθον	ἐξετεινέσθην	ἐξετεινόμεθᾰ	ἐξετείνεσθε	ἐξετείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐκτενέω (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτενέω	ἐκτενέεις	ἐκτενέει	ἐκτενέετον	ἐκτενέετον	ἐκτενέομεν	ἐκτενέετε	ἐκτενέουσῐ(ν)
active	optative	ἐκτενέοιμῐ	ἐκτενέοις	ἐκτενέοι	ἐκτενέοιτον	ἐκτενεοίτην	ἐκτενέοιμεν	ἐκτενέοιτε	ἐκτενέοιεν
		active
infinitive		ἐκτενέειν
participle	m	ἐκτενέων
	f	ἐκτενέουσᾰ
	n	ἐκτενέον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐκτενῶ (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτενῶ	ἐκτενεῖς	ἐκτενεῖ	ἐκτενεῖτον	ἐκτενεῖτον	ἐκτενοῦμεν	ἐκτενεῖτε	ἐκτενοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐκτενοίην / ἐκτενοῖμῐ	ἐκτενοίης / ἐκτενοῖς	ἐκτενοίη / ἐκτενοῖ	ἐκτενοῖτον / ἐκτενοίητον	ἐκτενοίτην / ἐκτενοιήτην	ἐκτενοῖμεν / ἐκτενοίημεν	ἐκτενοῖτε / ἐκτενοίητε	ἐκτενοῖεν / ἐκτενοίησᾰν
		active
infinitive		ἐκτενεῖν
participle	m	ἐκτενῶν
	f	ἐκτενοῦσᾰ
	n	ἐκτενοῦν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξέτεινᾰ, ἐξετᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέτεινᾰ	ἐξέτεινᾰς	ἐξέτεινε(ν)	ἐξετείνᾰτον	ἐξετεινᾰ́την	ἐξετείνᾰμεν	ἐξετείνᾰτε	ἐξέτεινᾰν
	subjunctive	ἐκτείνω	ἐκτείνῃς	ἐκτείνῃ	ἐκτείνητον	ἐκτείνητον	ἐκτείνωμεν	ἐκτείνητε	ἐκτείνωσῐ(ν)
	optative	ἐκτείναιμῐ	ἐκτείνειᾰς / ἐκτείναις	ἐκτείνειε(ν) / ἐκτείναι	ἐκτείναιτον	ἐκτειναίτην	ἐκτείναιμεν	ἐκτείναιτε	ἐκτείνειᾰν / ἐκτείναιεν
	imperative		ἔκτεινον	ἐκτεινᾰ́τω	ἐκτείνᾰτον	ἐκτεινᾰ́των		ἐκτείνᾰτε	ἐκτεινᾰ́ντων
passive	indicative	ἐξετᾰ́θην	ἐξετᾰ́θης	ἐξετᾰ́θη	ἐξετᾰ́θητον	ἐξετᾰθήτην	ἐξετᾰ́θημεν	ἐξετᾰ́θητε	ἐξετᾰ́θησᾰν
	subjunctive	ἐκτᾰθῶ	ἐκτᾰθῇς	ἐκτᾰθῇ	ἐκτᾰθῆτον	ἐκτᾰθῆτον	ἐκτᾰθῶμεν	ἐκτᾰθῆτε	ἐκτᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ἐκτᾰθείην	ἐκτᾰθείης	ἐκτᾰθείη	ἐκτᾰθεῖτον / ἐκτᾰθείητον	ἐκτᾰθείτην / ἐκτᾰθειήτην	ἐκτᾰθεῖμεν / ἐκτᾰθείημεν	ἐκτᾰθεῖτε / ἐκτᾰθείητε	ἐκτᾰθεῖεν / ἐκτᾰθείησᾰν
	imperative		ἐκτᾰ́θητῐ	ἐκτᾰθήτω	ἐκτᾰ́θητον	ἐκτᾰθήτων		ἐκτᾰ́θητε	ἐκτᾰθέντων
		active					passive
infinitive		ἐκτεῖναι					ἐκτᾰθῆναι
participle	m	ἐκτείνᾱς					ἐκτᾰθείς
	f	ἐκτείνᾱσᾰ					ἐκτᾰθεῖσᾰ
	n	ἐκτεῖνᾰν					ἐκτᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐκτέτᾰκᾰ, ἐκτέταμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκτέτᾰκᾰ	ἐκτέτᾰκᾰς	ἐκτέτᾰκε(ν)	ἐκτετᾰ́κᾰτον	ἐκτετᾰ́κᾰτον	ἐκτετᾰ́κᾰμεν	ἐκτετᾰ́κᾰτε	ἐκτετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκτετᾰ́κω	ἐκτετᾰ́κῃς	ἐκτετᾰ́κῃ	ἐκτετᾰ́κητον	ἐκτετᾰ́κητον	ἐκτετᾰ́κωμεν	ἐκτετᾰ́κητε	ἐκτετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐκτετᾰ́κοιμῐ / ἐκτετᾰκοίην	ἐκτετᾰ́κοις / ἐκτετᾰκοίης	ἐκτετᾰ́κοι / ἐκτετᾰκοίη	ἐκτετᾰ́κοιτον	ἐκτετᾰκοίτην	ἐκτετᾰ́κοιμεν	ἐκτετᾰ́κοιτε	ἐκτετᾰ́κοιεν
	imperative		ἐκτέτᾰκε	ἐκτετᾰκέτω	ἐκτετᾰ́κετον	ἐκτετᾰκέτων		ἐκτετᾰ́κετε	ἐκτετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἐκτέταμαι	ἐκτέτασαι	ἐκτέταται	ἐκτέτασθον	ἐκτέτασθον	ἐκτετάμεθᾰ	ἐκτέτασθε	ἐκτέτανται
	subjunctive	ἐκτεταμένος ὦ	ἐκτεταμένος ᾖς	ἐκτεταμένος ᾖ	ἐκτεταμένω ἦτον	ἐκτεταμένω ἦτον	ἐκτεταμένοι ὦμεν	ἐκτεταμένοι ἦτε	ἐκτεταμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐκτεταμένος εἴην	ἐκτεταμένος εἴης	ἐκτεταμένος εἴη	ἐκτεταμένω εἴητον / εἶτον	ἐκτεταμένω εἰήτην / εἴτην	ἐκτεταμένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐκτεταμένοι εἴητε / εἶτε	ἐκτεταμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἐκτέτασο	ἐκτετάσθω	ἐκτέτασθον	ἐκτετάσθων		ἐκτέτασθε	ἐκτετάσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκτετᾰκέναι				ἐκτετᾶσθαι
participle	m	ἐκτετᾰκώς				ἐκτεταμένος
	f	ἐκτετᾰκυῖᾰ				ἐκτεταμένη
	n	ἐκτετᾰκός				ἐκτεταμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

ἐκτενής (ektenḗs)