ἐμφυτεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἐμ- (em-) +‎ φυτεύω (phuteúō, to plant)..

Pronunciation

 

Verb

ἐμφυτεύω • (emphuteúō)

  1. to implant, graft
    • 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, Bibliotheca Historia 5.16:
      κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν οὖσα μετρία τὴν μὲν ἀμπελόφυτον χώραν ὀλίγην ἔχει, τὰς δ᾽ ἐλαίας ἐμπεφυτευμένας ἐν τοῖς κοτίνοις
      katà dè tḕn aretḕn oûsa metría tḕn mèn ampelóphuton khṓran olígēn ékhei, tàs d’ elaías empephuteuménas en toîs kotínois
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (passive voice, Ancient Rome, law) to be granted tenure of an ἐμφύτευμα (emphúteuma) (type of hereditary leasehold in Roman law)

Conjugation

   Present: ἐμφῠτεύω, ἐμφῠτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμφῠτεύω ἐμφῠτεύεις ἐμφῠτεύει ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτεύομεν ἐμφῠτεύετε ἐμφῠτεύουσῐ(ν)
subjunctive ἐμφῠτεύω ἐμφῠτεύῃς ἐμφῠτεύῃ ἐμφῠτεύητον ἐμφῠτεύητον ἐμφῠτεύωμεν ἐμφῠτεύητε ἐμφῠτεύωσῐ(ν)
optative ἐμφῠτεύοιμῐ ἐμφῠτεύοις ἐμφῠτεύοι ἐμφῠτεύοιτον ἐμφῠτευοίτην ἐμφῠτεύοιμεν ἐμφῠτεύοιτε ἐμφῠτεύοιεν
imperative   ἐμφῠ́τευε ἐμφῠτευέτω ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτευέτων   ἐμφῠτεύετε ἐμφῠτευόντων
middle/
passive 		indicative ἐμφῠτεύομαι ἐμφῠτεύῃ / ἐμφῠτεύει ἐμφῠτεύεται ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτευόμεθᾰ ἐμφῠτεύεσθε ἐμφῠτεύονται
subjunctive ἐμφῠτεύωμαι ἐμφῠτεύῃ ἐμφῠτεύηται ἐμφῠτεύησθον ἐμφῠτεύησθον ἐμφῠτευώμεθᾰ ἐμφῠτεύησθε ἐμφῠτεύωνται
optative ἐμφῠτευοίμην ἐμφῠτεύοιο ἐμφῠτεύοιτο ἐμφῠτεύοισθον ἐμφῠτευοίσθην ἐμφῠτευοίμεθᾰ ἐμφῠτεύοισθε ἐμφῠτεύοιντο
imperative   ἐμφῠτεύου ἐμφῠτευέσθω ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτευέσθων   ἐμφῠτεύεσθε ἐμφῠτευέσθων
active middle/passive
infinitive ἐμφῠτεύειν ἐμφῠτεύεσθαι
participle m ἐμφῠτεύων ἐμφῠτευόμενος
f ἐμφῠτεύουσᾰ ἐμφῠτευομένη
n ἐμφῠτεῦον ἐμφῠτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνεφύτευσᾰ, ἐνεφυτευσᾰ́μην, ἐνεφυτεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεφύτευσᾰ ἐνεφύτευσᾰς ἐνεφύτευσε(ν) ἐνεφυτεύσᾰτον ἐνεφυτευσᾰ́την ἐνεφυτεύσᾰμεν ἐνεφυτεύσᾰτε ἐνεφύτευσᾰν
subjunctive ἐμφυτεύσω ἐμφυτεύσῃς ἐμφυτεύσῃ ἐμφυτεύσητον ἐμφυτεύσητον ἐμφυτεύσωμεν ἐμφυτεύσητε ἐμφυτεύσωσῐ(ν)
optative ἐμφυτεύσαιμῐ ἐμφυτεύσειᾰς / ἐμφυτεύσαις ἐμφυτεύσειε(ν) / ἐμφυτεύσαι ἐμφυτεύσαιτον ἐμφυτευσαίτην ἐμφυτεύσαιμεν ἐμφυτεύσαιτε ἐμφυτεύσειᾰν / ἐμφυτεύσαιεν
imperative   ἐμφύτευσον ἐμφυτευσᾰ́τω ἐμφυτεύσᾰτον ἐμφυτευσᾰ́των   ἐμφυτεύσᾰτε ἐμφυτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐνεφυτευσᾰ́μην ἐνεφυτεύσω ἐνεφυτεύσᾰτο ἐνεφυτεύσᾰσθον ἐνεφυτευσᾰ́σθην ἐνεφυτευσᾰ́μεθᾰ ἐνεφυτεύσᾰσθε ἐνεφυτεύσᾰντο
subjunctive ἐμφυτεύσωμαι ἐμφυτεύσῃ ἐμφυτεύσηται ἐμφυτεύσησθον ἐμφυτεύσησθον ἐμφυτευσώμεθᾰ ἐμφυτεύσησθε ἐμφυτεύσωνται
optative ἐμφυτευσαίμην ἐμφυτεύσαιο ἐμφυτεύσαιτο ἐμφυτεύσαισθον ἐμφυτευσαίσθην ἐμφυτευσαίμεθᾰ ἐμφυτεύσαισθε ἐμφυτεύσαιντο
imperative   ἐμφύτευσαι ἐμφυτευσᾰ́σθω ἐμφυτεύσᾰσθον ἐμφυτευσᾰ́σθων   ἐμφυτεύσᾰσθε ἐμφυτευσᾰ́σθων
passive indicative ἐνεφυτεύσθην ἐνεφυτεύσθης ἐνεφυτεύσθη ἐνεφυτεύσθητον ἐνεφυτευσθήτην ἐνεφυτεύσθημεν ἐνεφυτεύσθητε ἐνεφυτεύσθησᾰν
subjunctive ἐμφυτευσθῶ ἐμφυτευσθῇς ἐμφυτευσθῇ ἐμφυτευσθῆτον ἐμφυτευσθῆτον ἐμφυτευσθῶμεν ἐμφυτευσθῆτε ἐμφυτευσθῶσῐ(ν)
optative ἐμφυτευσθείην ἐμφυτευσθείης ἐμφυτευσθείη ἐμφυτευσθεῖτον / ἐμφυτευσθείητον ἐμφυτευσθείτην / ἐμφυτευσθειήτην ἐμφυτευσθεῖμεν / ἐμφυτευσθείημεν ἐμφυτευσθεῖτε / ἐμφυτευσθείητε ἐμφυτευσθεῖεν / ἐμφυτευσθείησᾰν
imperative   ἐμφυτεύσθητῐ ἐμφυτευσθήτω ἐμφυτεύσθητον ἐμφυτευσθήτων   ἐμφυτεύσθητε ἐμφυτευσθέντων
active middle passive
infinitive ἐμφυτεῦσαι ἐμφυτεύσᾰσθαι ἐμφυτευσθῆναι
participle m ἐμφυτεύσᾱς ἐμφυτευσᾰ́μενος ἐμφυτευσθείς
f ἐμφυτεύσᾱσᾰ ἐμφυτευσᾰμένη ἐμφυτευσθεῖσᾰ
n ἐμφυτεῦσᾰν ἐμφυτευσᾰ́μενον ἐμφυτευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐμπεφύτευκᾰ, ἐμπεφύτευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπεφύτευκᾰ ἐμπεφύτευκᾰς ἐμπεφύτευκε(ν) ἐμπεφυτεύκᾰτον ἐμπεφυτεύκᾰτον ἐμπεφυτεύκᾰμεν ἐμπεφυτεύκᾰτε ἐμπεφυτεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐμπεφυτεύκω ἐμπεφυτεύκῃς ἐμπεφυτεύκῃ ἐμπεφυτεύκητον ἐμπεφυτεύκητον ἐμπεφυτεύκωμεν ἐμπεφυτεύκητε ἐμπεφυτεύκωσῐ(ν)
optative ἐμπεφυτεύκοιμῐ / ἐμπεφυτευκοίην ἐμπεφυτεύκοις / ἐμπεφυτευκοίης ἐμπεφυτεύκοι / ἐμπεφυτευκοίη ἐμπεφυτεύκοιτον ἐμπεφυτευκοίτην ἐμπεφυτεύκοιμεν ἐμπεφυτεύκοιτε ἐμπεφυτεύκοιεν
imperative   ἐμπεφύτευκε ἐμπεφυτευκέτω ἐμπεφυτεύκετον ἐμπεφυτευκέτων   ἐμπεφυτεύκετε ἐμπεφυτευκόντων
middle/
passive 		indicative ἐμπεφύτευμαι ἐμπεφύτευσαι ἐμπεφύτευται ἐμπεφύτευσθον ἐμπεφύτευσθον ἐμπεφυτεύμεθᾰ ἐμπεφύτευσθε ἐμπεφύτευνται
subjunctive ἐμπεφυτευμένος ὦ ἐμπεφυτευμένος ᾖς ἐμπεφυτευμένος ᾖ ἐμπεφυτευμένω ἦτον ἐμπεφυτευμένω ἦτον ἐμπεφυτευμένοι ὦμεν ἐμπεφυτευμένοι ἦτε ἐμπεφυτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐμπεφυτευμένος εἴην ἐμπεφυτευμένος εἴης ἐμπεφυτευμένος εἴη ἐμπεφυτευμένω εἴητον / εἶτον ἐμπεφυτευμένω εἰήτην / εἴτην ἐμπεφυτευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐμπεφυτευμένοι εἴητε / εἶτε ἐμπεφυτευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐμπεφύτευσο ἐμπεφυτεύσθω ἐμπεφύτευσθον ἐμπεφυτεύσθων   ἐμπεφύτευσθε ἐμπεφυτεύσθων
active middle/passive
infinitive ἐμπεφυτευκέναι ἐμπεφυτεῦσθαι
participle m ἐμπεφυτευκώς ἐμπεφυτευμένος
f ἐμπεφυτευκυῖᾰ ἐμπεφυτευμένη
n ἐμπεφυτευκός ἐμπεφυτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.