ἐναίρω
Ancient Greek
Alternative forms
- ἐνναίρω (ennaírō)
Etymology
From ἔναρα (énara) with a *y progressive aspect marker.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.nǎi̯.rɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /eˈnɛ.ro/
- (4th CE Koine) IPA(key): /eˈnɛ.ro/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /eˈne.ro/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /eˈne.ro/
Verb
ἐναίρω • (enaírō)
Conjugation
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἐναίρω | ἐναίρεις | ἐναίρει | ἐναίρετον | ἐναίρετον | ἐναίρομεν | ἐναίρετε | ἐναίρουσῐ(ν) | ||||
| subjunctive | ἐναίρω, ἐναίρωμῐ |
ἐναίρῃς, ἐναίρῃσθᾰ |
ἐναίρῃ, ἐναίρῃσῐ |
ἐναίρητον | ἐναίρητον | ἐναίρωμεν | ἐναίρητε | ἐναίρωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἐναίροιμῐ | ἐναίροισ(θᾰ) | ἐναίροι | ἐναίροιτον | ἐναιροίτην | ἐναίροιμεν | ἐναίροιτε | ἐναίροιεν | |||||
| imperative | ἔναιρε | ἐναιρέτω | ἐναίρετον | ἐναιρέτων | ἐναίρετε | ἐναιρόντων | |||||||
| middle/ passive |
indicative | ἐναίρομαι | ἐναίρεαι | ἐναίρεται | ἐναίρεσθον | ἐναίρεσθον | ἐναιρόμε(σ)θᾰ | ἐναίρεσθε | ἐναίρονται | ||||
| subjunctive | ἐναίρωμαι | ἐναίρηαι | ἐναίρηται | ἐναίρησθον | ἐναίρησθον | ἐναιρώμε(σ)θᾰ | ἐναίρησθε | ἐναίρωνται | |||||
| optative | ἐναιροίμην | ἐναίροιο | ἐναίροιτο | ἐναίροισθον | ἐναιροίσθην | ἐναιροίμε(σ)θᾰ | ἐναίροισθε | ἐναιροίᾰτο | |||||
| imperative | ἐναίρεο | ἐναιρέσθω | ἐναίρεσθον | ἐναιρέσθων | ἐναίρεσθε | ἐναιρέσθων | |||||||
| active | middle/passive | ||||||||||||
| infinitive | ἐναίρειν / ἐναιρέμεν(αι) / ἐναιρμέναι | ἐναίρεσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἐναίρων | ἐναιρόμενος | ||||||||||
| f | ἐναίρουσᾰ | ἐναιρομένη | |||||||||||
| n | ἐναῖρον | ἐναιρόμενον | |||||||||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἤναιρον | ἤναιρες | ἤναιρε(ν) | ἠναίρετον | ἠναιρέτην | ἠναίρομεν | ἠναίρετε | ἤναιρον | ||||
| middle/ passive |
indicative | ἠναιρόμην | ἠναίρου | ἠναίρετο | ἠναίρεσθον | ἠναιρέσθην | ἠναιρόμε(σ)θᾰ | ἠναίρεσθε | ἠναίροντο | ||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἔνηρᾰ, ἐνηρᾰ́μην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔνηρᾰ | ἔνηρᾰς | ἔνηρε(ν) | ἐνήρᾰτον | ἐνηρᾰ́την | ἐνήρᾰμεν | ἐνήρᾰτε | ἔνηρᾰν | ||||
| subjunctive | ἐνήρω | ἐνήρῃς | ἐνήρῃ | ἐνήρητον | ἐνήρητον | ἐνήρωμεν | ἐνήρητε | ἐνήρωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἐνήραιμῐ | ἐνήρειᾰς / ἐνήραις | ἐνήρειε(ν) / ἐνήραι | ἐνήραιτον | ἐνηραίτην | ἐνήραιμεν | ἐνήραιτε | ἐνήρειᾰν / ἐνήραιεν | |||||
| imperative | ἔνηρον | ἐνηρᾰ́τω | ἐνήρᾰτον | ἐνηρᾰ́των | ἐνήρᾰτε | ἐνηρᾰ́ντων | |||||||
| middle | indicative | ἐνηρᾰ́μην | ἐνήρω | ἐνήρᾰτο | ἐνήρᾰσθον | ἐνηρᾰ́σθην | ἐνηρᾰ́μεθᾰ | ἐνήρᾰσθε | ἐνήρᾰντο | ||||
| subjunctive | ἐνήρωμαι | ἐνήρῃ | ἐνήρηται | ἐνήρησθον | ἐνήρησθον | ἐνηρώμεθᾰ | ἐνήρησθε | ἐνήρωνται | |||||
| optative | ἐνηραίμην | ἐνήραιο | ἐνήραιτο | ἐνήραισθον | ἐνηραίσθην | ἐνηραίμεθᾰ | ἐνήραισθε | ἐνήραιντο | |||||
| imperative | ἔνηραι | ἐνηρᾰ́σθω | ἐνήρᾰσθον | ἐνηρᾰ́σθων | ἐνήρᾰσθε | ἐνηρᾰ́σθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἐνῆραι | ἐνήρᾰσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἐνήρᾱς | ἐνηρᾰ́μενος | ||||||||||
| f | ἐνήρᾱσᾰ | ἐνηρᾰμένη | |||||||||||
| n | ἐνῆρᾰν | ἐνηρᾰ́μενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Aorist: ἤνᾰρον, ἠνᾰρόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἤνᾰρον | ἤνᾰρες | ἤνᾰρε(ν) | ἠνᾰ́ρετον | ἠνᾰρέτην | ἠνᾰ́ρομεν | ἠνᾰ́ρετε | ἤνᾰρον | ||||
| subjunctive | ἐνᾰ́ρω | ἐνᾰ́ρῃς | ἐνᾰ́ρῃ | ἐνᾰ́ρητον | ἐνᾰ́ρητον | ἐνᾰ́ρωμεν | ἐνᾰ́ρητε | ἐνᾰ́ρωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἐνᾰ́ροιμῐ | ἐνᾰ́ροις | ἐνᾰ́ροι | ἐνᾰ́ροιτον | ἐνᾰροίτην | ἐνᾰ́ροιμεν | ἐνᾰ́ροιτε | ἐνᾰ́ροιεν | |||||
| imperative | ἔνᾰρε | ἐνᾰρέτω | ἐνᾰ́ρετον | ἐνᾰρέτων | ἐνᾰ́ρετε | ἐνᾰρόντων | |||||||
| middle | indicative | ἠνᾰρόμην | ἠνᾰ́ρου | ἠνᾰ́ρετο | ἠνᾰ́ρεσθον | ἠνᾰρέσθην | ἠνᾰρόμεθᾰ | ἠνᾰ́ρεσθε | ἠνᾰ́ροντο | ||||
| subjunctive | ἐνᾰ́ρωμαι | ἐνᾰ́ρῃ | ἐνᾰ́ρηται | ἐνᾰ́ρησθον | ἐνᾰ́ρησθον | ἐνᾰρώμεθᾰ | ἐνᾰ́ρησθε | ἐνᾰ́ρωνται | |||||
| optative | ἐνᾰροίμην | ἐνᾰ́ροιο | ἐνᾰ́ροιτο | ἐνᾰ́ροισθον | ἐνᾰροίσθην | ἐνᾰροίμεθᾰ | ἐνᾰ́ροισθε | ἐνᾰ́ροιντο | |||||
| imperative | ἐνᾰροῦ | ἐνᾰρέσθω | ἐνᾰ́ρεσθον | ἐνᾰρέσθων | ἐνᾰ́ρεσθε | ἐνᾰρέσθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἐνᾰρεῖν | ἐνᾰρέσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἐνᾰρών | ἐνᾰρόμενος | ||||||||||
| f | ἐνᾰροῦσᾰ | ἐνᾰρομένη | |||||||||||
| n | ἐνᾰρόν | ἐνᾰρόμενον | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
| number | singular | dual | plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
| active | indicative | ἔνᾰρον | ἔνᾰρες | ἔνᾰρε(ν) | ἐνᾰ́ρετον | ἐνᾰρέτην | ἐνᾰ́ρομεν | ἐνᾰ́ρετε | ἔνᾰρον | ||||
| subjunctive | ἐνᾰ́ρω, ἐνᾰ́ρωμῐ |
ἐνᾰ́ρῃς, ἐνᾰ́ρῃσθᾰ |
ἐνᾰ́ρῃ, ἐνᾰ́ρῃσῐ |
ἐνᾰ́ρητον | ἐνᾰ́ρητον | ἐνᾰ́ρωμεν | ἐνᾰ́ρητε | ἐνᾰ́ρωσῐ(ν) | |||||
| optative | ἐνᾰ́ροιμῐ | ἐνᾰ́ροις / ἐνᾰ́ροισθᾰ | ἐνᾰ́ροι | ἐνᾰρεῖτον | ἐνᾰρείτην | ἐνᾰρεῖμεν | ἐνᾰρεῖτε | ἐνᾰρεῖεν | |||||
| imperative | ἔνᾰρε | ἐνᾰρέτω | ἐνᾰ́ρετον | ἐνᾰρέτων | ἐνᾰ́ρετε | ἐνᾰρόντων | |||||||
| middle | indicative | ἐνᾰρόμην | ἐνᾰ́ρεο | ἐνᾰ́ρετο | ἐνᾰ́ρεσθον | ἐνᾰρέσθην | ἐνᾰρόμε(σ)θᾰ | ἐνᾰ́ρεσθε | ἐνᾰ́ροντο | ||||
| subjunctive | ἐνᾰ́ρωμαι | ἐνᾰ́ρηαι | ἐνᾰ́ρηται | ἐνᾰ́ρησθον | ἐνᾰ́ρησθον | ἐνᾰρώμε(σ)θᾰ | ἐνᾰ́ρησθε | ἐνᾰ́ρωνται | |||||
| optative | ἐνᾰροίμην | ἐνᾰ́ροιο | ἐνᾰ́ροιτο | ἐνᾰ́ροισθον | ἐνᾰροίσθην | ἐνᾰροίμε(σ)θᾰ | ἐνᾰ́ροισθε | ἐνᾰροίᾰτο | |||||
| imperative | ἐνᾰ́ρεο | ἐνᾰρέσθω | ἐνᾰ́ρεσθον | ἐνᾰρέσθων | ἐνᾰ́ρεσθε | ἐνᾰρέσθων | |||||||
| active | middle | ||||||||||||
| infinitive | ἐνᾰρεῖν / ἐνᾰρέμεν(αι) | ἐνᾰρέσθαι | |||||||||||
| participle | m | ἐνᾰρών | ἐνᾰρόμενος | ||||||||||
| f | ἐνᾰροῦσᾰ | ἐνᾰρομένη | |||||||||||
| n | ἐνᾰρόν | ἐνᾰρόμενον | |||||||||||
| Notes: | Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
| ||||||||||||
Derived terms
- ἐξεναίρω (exenaírō)
- κατεναίρομαι (katenaíromai)
Further reading
- “ἐναίρω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- ἐναίρω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἐναίρω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- ἐναίρω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
- “ἐναίρω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἐναίρω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.