καίνω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *tḱn̥-, zero-grade of *tḱen- (“strike”), with a *y progressive aspect marker and simplification of Proto-Indo-European *tḱ- to *ḱ- before a syllabic nasal (compare χαμαί (khamaí) and Proto-Indo-European *ḱm̥tóm).

Pronunciation

 

Verb

καίνω • (kaínō)

  1. to kill, slay

Inflection

   Present: καίνω, καίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative καίνω καίνεις καίνει καίνετον καίνετον καίνομεν καίνετε καίνουσῐ(ν)
subjunctive καίνω καίνῃς καίνῃ καίνητον καίνητον καίνωμεν καίνητε καίνωσῐ(ν)
optative καίνοιμῐ καίνοις καίνοι καίνοιτον καινοίτην καίνοιμεν καίνοιτε καίνοιεν
imperative   καῖνε καινέτω καίνετον καινέτων   καίνετε καινόντων
passive indicative καίνομαι καίνῃ / καίνει καίνεται καίνεσθον καίνεσθον καινόμεθᾰ καίνεσθε καίνονται
subjunctive καίνωμαι καίνῃ καίνηται καίνησθον καίνησθον καινώμεθᾰ καίνησθε καίνωνται
optative καινοίμην καίνοιο καίνοιτο καίνοισθον καινοίσθην καινοίμεθᾰ καίνοισθε καίνοιντο
imperative   καίνου καινέσθω καίνεσθον καινέσθων   καίνεσθε καινέσθων
active
infinitive καίνειν καίνεσθαι
participle m καίνων καινόμενος
f καίνουσᾰ καινομένη
n καῖνον καινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔκαινον, ἐκαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκαινον ἔκαινες ἔκαινε(ν) ἐκαίνετον ἐκαινέτην ἐκαίνομεν ἐκαίνετε ἔκαινον
passive indicative ἐκαινόμην ἐκαίνου ἐκαίνετο ἐκαίνεσθον ἐκαινέσθην ἐκαινόμεθᾰ ἐκαίνεσθε ἐκαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰνέω, κᾰνθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰνέω κᾰνέεις κᾰνέει κᾰνέετον κᾰνέετον κᾰνέομεν κᾰνέετε κᾰνέουσῐ(ν)
optative κᾰνέοιμῐ κᾰνέοις κᾰνέοι κᾰνέοιτον κᾰνεοίτην κᾰνέοιμεν κᾰνέοιτε κᾰνέοιεν
passive indicative κᾰνθήσομαι κᾰνθήσῃ κᾰνθήσεται κᾰνθήσεσθον κᾰνθήσεσθον κᾰνθησόμεθᾰ κᾰνθήσεσθε κᾰνθήσονται
optative κᾰνθησοίμην κᾰνθήσοιο κᾰνθήσοιτο κᾰνθήσοισθον κᾰνθησοίσθην κᾰνθησοίμεθᾰ κᾰνθήσοισθε κᾰνθήσοιντο
active passive
infinitive κᾰνέειν κᾰνθήσεσθαι
participle m κᾰνέων κᾰνθησόμενος
f κᾰνέουσᾰ κᾰνθησομένη
n κᾰνέον κᾰνθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰνῶ, κᾰνθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰνῶ κᾰνεῖς κᾰνεῖ κᾰνεῖτον κᾰνεῖτον κᾰνοῦμεν κᾰνεῖτε κᾰνοῦσῐ(ν)
optative κᾰνοίην / κᾰνοῖμῐ κᾰνοίης / κᾰνοῖς κᾰνοίη / κᾰνοῖ κᾰνοῖτον / κᾰνοίητον κᾰνοίτην / κᾰνοιήτην κᾰνοῖμεν / κᾰνοίημεν κᾰνοῖτε / κᾰνοίητε κᾰνοῖεν / κᾰνοίησᾰν
passive indicative κᾰνθήσομαι κᾰνθήσῃ κᾰνθήσεται κᾰνθήσεσθον κᾰνθήσεσθον κᾰνθησόμεθᾰ κᾰνθήσεσθε κᾰνθήσονται
optative κᾰνθησοίμην κᾰνθήσοιο κᾰνθήσοιτο κᾰνθήσοισθον κᾰνθησοίσθην κᾰνθησοίμεθᾰ κᾰνθήσοισθε κᾰνθήσοιντο
active passive
infinitive κᾰνεῖν κᾰνθήσεσθαι
participle m κᾰνῶν κᾰνθησόμενος
f κᾰνοῦσᾰ κᾰνθησομένη
n κᾰνοῦν κᾰνθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔκᾰνον, ἐκᾰ́νην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔκᾰνον ἔκᾰνες ἔκᾰνε(ν) ἐκᾰ́νετον ἐκᾰνέτην ἐκᾰ́νομεν ἐκᾰ́νετε ἔκᾰνον
subjunctive κᾰ́νω κᾰ́νῃς κᾰ́νῃ κᾰ́νητον κᾰ́νητον κᾰ́νωμεν κᾰ́νητε κᾰ́νωσῐ(ν)
optative κᾰ́νοιμῐ κᾰ́νοις κᾰ́νοι κᾰ́νοιτον κᾰνοίτην κᾰ́νοιμεν κᾰ́νοιτε κᾰ́νοιεν
imperative   κᾰ́νε κᾰνέτω κᾰ́νετον κᾰνέτων   κᾰ́νετε κᾰνόντων
passive indicative ἐκᾰ́νην ἐκᾰ́νης ἐκᾰ́νη ἐκᾰ́νητον ἐκᾰνήτην ἐκᾰ́νημεν ἐκᾰ́νητε ἐκᾰ́νησᾰν
subjunctive κᾰνῶ κᾰνῇς κᾰνῇ κᾰνῆτον κᾰνῆτον κᾰνῶμεν κᾰνῆτε κᾰνῶσῐ(ν)
optative κᾰνείην κᾰνείης κᾰνείη κᾰνεῖτον / κᾰνείητον κᾰνείτην / κᾰνειήτην κᾰνεῖμεν / κᾰνείημεν κᾰνεῖτε / κᾰνείητε κᾰνεῖεν / κᾰνείησᾰν
imperative   κᾰ́νηθῐ κᾰνήτω κᾰ́νητον κᾰνήτων   κᾰ́νητε κᾰνέντων
active passive
infinitive κᾰνεῖν κᾰνῆναι
participle m κᾰνών κᾰνείς
f κᾰνοῦσᾰ κᾰνεῖσᾰ
n κᾰνόν κᾰνέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κέκονᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κέκονᾰ κέκονᾰς κέκονε(ν) κεκόνᾰτον κεκόνᾰτον κεκόνᾰμεν κεκόνᾰτε κεκόνᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκόνω κεκόνῃς κεκόνῃ κεκόνητον κεκόνητον κεκόνωμεν κεκόνητε κεκόνωσῐ(ν)
optative κεκόνοιμῐ / κεκονοίην κεκόνοις / κεκονοίης κεκόνοι / κεκονοίη κεκόνοιτον κεκονοίτην κεκόνοιμεν κεκόνοιτε κεκόνοιεν
imperative   κέκονε κεκονέτω κεκόνετον κεκονέτων   κεκόνετε κεκονόντων
active
infinitive κεκονέναι
participle m κεκονώς
f κεκονυῖᾰ
n κεκονός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεκόνειν / ἐκεκόνη
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεκόνειν / ἐκεκόνη ἐκεκόνεις / ἐκεκόνης ἐκεκόνει(ν) ἐκεκόνετον ἐκεκονέτην ἐκεκόνεμεν ἐκεκόνετε ἐκεκόνεσᾰν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.