ἐνοικέω

Ancient Greek

Etymology

ἐν- (en-) +‎ οἰκέω (oikéō)

Pronunciation

 

Verb

ἐνοικέω • (enoikéō)

  1. to dwell in, inhabit (with dative or accusative)

Conjugation

   Present: ἐνοικέω, ἐνοικέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνοικέω ἐνοικέεις ἐνοικέει ἐνοικέετον ἐνοικέετον ἐνοικέομεν ἐνοικέετε ἐνοικέουσῐ(ν)
subjunctive ἐνοικέω ἐνοικέῃς ἐνοικέῃ ἐνοικέητον ἐνοικέητον ἐνοικέωμεν ἐνοικέητε ἐνοικέωσῐ(ν)
optative ἐνοικέοιμῐ ἐνοικέοις ἐνοικέοι ἐνοικέοιτον ἐνοικεοίτην ἐνοικέοιμεν ἐνοικέοιτε ἐνοικέοιεν
imperative   ἐνοίκεε ἐνοικεέτω ἐνοικέετον ἐνοικεέτων   ἐνοικέετε ἐνοικεόντων
middle/
passive 		indicative ἐνοικέομαι ἐνοικέῃ / ἐνοικέει ἐνοικέεται ἐνοικέεσθον ἐνοικέεσθον ἐνοικεόμεθᾰ ἐνοικέεσθε ἐνοικέονται
subjunctive ἐνοικέωμαι ἐνοικέῃ ἐνοικέηται ἐνοικέησθον ἐνοικέησθον ἐνοικεώμεθᾰ ἐνοικέησθε ἐνοικέωνται
optative ἐνοικεοίμην ἐνοικέοιο ἐνοικέοιτο ἐνοικέοισθον ἐνοικεοίσθην ἐνοικεοίμεθᾰ ἐνοικέοισθε ἐνοικέοιντο
imperative   ἐνοικέου ἐνοικεέσθω ἐνοικέεσθον ἐνοικεέσθων   ἐνοικέεσθε ἐνοικεέσθων
active middle/passive
infinitive ἐνοικέειν ἐνοικέεσθαι
participle m ἐνοικέων ἐνοικεόμενος
f ἐνοικέουσᾰ ἐνοικεομένη
n ἐνοικέον ἐνοικεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἐνοικῶ, ἐνοικοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνοικῶ ἐνοικεῖς ἐνοικεῖ ἐνοικεῖτον ἐνοικεῖτον ἐνοικοῦμεν ἐνοικεῖτε ἐνοικοῦσῐ(ν)
subjunctive ἐνοικῶ ἐνοικῇς ἐνοικῇ ἐνοικῆτον ἐνοικῆτον ἐνοικῶμεν ἐνοικῆτε ἐνοικῶσῐ(ν)
optative ἐνοικοίην / ἐνοικοῖμῐ ἐνοικοίης / ἐνοικοῖς ἐνοικοίη / ἐνοικοῖ ἐνοικοῖτον / ἐνοικοίητον ἐνοικοίτην / ἐνοικοιήτην ἐνοικοῖμεν / ἐνοικοίημεν ἐνοικοῖτε / ἐνοικοίητε ἐνοικοῖεν / ἐνοικοίησᾰν
imperative   ἐνοίκει ἐνοικείτω ἐνοικεῖτον ἐνοικείτων   ἐνοικεῖτε ἐνοικούντων
middle/
passive 		indicative ἐνοικοῦμαι ἐνοικεῖ,
ἐνοικῇ 		ἐνοικεῖται ἐνοικεῖσθον ἐνοικεῖσθον ἐνοικούμεθᾰ ἐνοικεῖσθε ἐνοικοῦνται
subjunctive ἐνοικῶμαι ἐνοικῇ ἐνοικῆται ἐνοικῆσθον ἐνοικῆσθον ἐνοικώμεθᾰ ἐνοικῆσθε ἐνοικῶνται
optative ἐνοικοίμην ἐνοικοῖο ἐνοικοῖτο ἐνοικοῖσθον ἐνοικοίσθην ἐνοικοίμεθᾰ ἐνοικοῖσθε ἐνοικοῖντο
imperative   ἐνοικοῦ ἐνοικείσθω ἐνοικεῖσθον ἐνοικείσθων   ἐνοικεῖσθε ἐνοικείσθων
active middle/passive
infinitive ἐνοικεῖν ἐνοικεῖσθαι
participle m ἐνοικῶν ἐνοικούμενος
f ἐνοικοῦσᾰ ἐνοικουμένη
n ἐνοικοῦν ἐνοικούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῴκεον, ἐνῳκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῴκεον ἐνῴκεες ἐνῴκεε(ν) ἐνῳκέετον ἐνῳκεέτην ἐνῳκέομεν ἐνῳκέετε ἐνῴκεον
middle/
passive 		indicative ἐνῳκεόμην ἐνῳκέου ἐνῳκέετο ἐνῳκέεσθον ἐνῳκεέσθην ἐνῳκεόμεθᾰ ἐνῳκέεσθε ἐνῳκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐνῴκουν, ἐνῳκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῴκουν ἐνῴκεις ἐνῴκει ἐνῳκεῖτον ἐνῳκείτην ἐνῳκοῦμεν ἐνῳκεῖτε ἐνῴκουν
middle/
passive 		indicative ἐνῳκούμην ἐνῳκοῦ ἐνῳκεῖτο ἐνῳκεῖσθον ἐνῳκείσθην ἐνῳκούμεθᾰ ἐνῳκεῖσθε ἐνῳκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐνοικήσω, ἐνοικήσομαι, ἐνοικηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνοικήσω ἐνοικήσεις ἐνοικήσει ἐνοικήσετον ἐνοικήσετον ἐνοικήσομεν ἐνοικήσετε ἐνοικήσουσῐ(ν)
optative ἐνοικήσοιμῐ ἐνοικήσοις ἐνοικήσοι ἐνοικήσοιτον ἐνοικησοίτην ἐνοικήσοιμεν ἐνοικήσοιτε ἐνοικήσοιεν
middle indicative ἐνοικήσομαι ἐνοικήσῃ / ἐνοικήσει ἐνοικήσεται ἐνοικήσεσθον ἐνοικήσεσθον ἐνοικησόμεθᾰ ἐνοικήσεσθε ἐνοικήσονται
optative ἐνοικησοίμην ἐνοικήσοιο ἐνοικήσοιτο ἐνοικήσοισθον ἐνοικησοίσθην ἐνοικησοίμεθᾰ ἐνοικήσοισθε ἐνοικήσοιντο
passive indicative ἐνοικηθήσομαι ἐνοικηθήσῃ ἐνοικηθήσεται ἐνοικηθήσεσθον ἐνοικηθήσεσθον ἐνοικηθησόμεθᾰ ἐνοικηθήσεσθε ἐνοικηθήσονται
optative ἐνοικηθησοίμην ἐνοικηθήσοιο ἐνοικηθήσοιτο ἐνοικηθήσοισθον ἐνοικηθησοίσθην ἐνοικηθησοίμεθᾰ ἐνοικηθήσοισθε ἐνοικηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐνοικήσειν ἐνοικήσεσθαι ἐνοικηθήσεσθαι
participle m ἐνοικήσων ἐνοικησόμενος ἐνοικηθησόμενος
f ἐνοικήσουσᾰ ἐνοικησομένη ἐνοικηθησομένη
n ἐνοικῆσον ἐνοικησόμενον ἐνοικηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνῴκησᾰ, ἐνῳκησᾰ́μην, ἐνῳκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῴκησᾰ ἐνῴκησᾰς ἐνῴκησε(ν) ἐνῳκήσᾰτον ἐνῳκησᾰ́την ἐνῳκήσᾰμεν ἐνῳκήσᾰτε ἐνῴκησᾰν
subjunctive ἐνοικήσω ἐνοικήσῃς ἐνοικήσῃ ἐνοικήσητον ἐνοικήσητον ἐνοικήσωμεν ἐνοικήσητε ἐνοικήσωσῐ(ν)
optative ἐνοικήσαιμῐ ἐνοικήσειᾰς / ἐνοικήσαις ἐνοικήσειε(ν) / ἐνοικήσαι ἐνοικήσαιτον ἐνοικησαίτην ἐνοικήσαιμεν ἐνοικήσαιτε ἐνοικήσειᾰν / ἐνοικήσαιεν
imperative   ἐνοίκησον ἐνοικησᾰ́τω ἐνοικήσᾰτον ἐνοικησᾰ́των   ἐνοικήσᾰτε ἐνοικησᾰ́ντων
middle indicative ἐνῳκησᾰ́μην ἐνῳκήσω ἐνῳκήσᾰτο ἐνῳκήσᾰσθον ἐνῳκησᾰ́σθην ἐνῳκησᾰ́μεθᾰ ἐνῳκήσᾰσθε ἐνῳκήσᾰντο
subjunctive ἐνοικήσωμαι ἐνοικήσῃ ἐνοικήσηται ἐνοικήσησθον ἐνοικήσησθον ἐνοικησώμεθᾰ ἐνοικήσησθε ἐνοικήσωνται
optative ἐνοικησαίμην ἐνοικήσαιο ἐνοικήσαιτο ἐνοικήσαισθον ἐνοικησαίσθην ἐνοικησαίμεθᾰ ἐνοικήσαισθε ἐνοικήσαιντο
imperative   ἐνοίκησαι ἐνοικησᾰ́σθω ἐνοικήσᾰσθον ἐνοικησᾰ́σθων   ἐνοικήσᾰσθε ἐνοικησᾰ́σθων
passive indicative ἐνῳκήθην ἐνῳκήθης ἐνῳκήθη ἐνῳκήθητον ἐνῳκηθήτην ἐνῳκήθημεν ἐνῳκήθητε ἐνῳκήθησᾰν
subjunctive ἐνοικηθῶ ἐνοικηθῇς ἐνοικηθῇ ἐνοικηθῆτον ἐνοικηθῆτον ἐνοικηθῶμεν ἐνοικηθῆτε ἐνοικηθῶσῐ(ν)
optative ἐνοικηθείην ἐνοικηθείης ἐνοικηθείη ἐνοικηθεῖτον / ἐνοικηθείητον ἐνοικηθείτην / ἐνοικηθειήτην ἐνοικηθεῖμεν / ἐνοικηθείημεν ἐνοικηθεῖτε / ἐνοικηθείητε ἐνοικηθεῖεν / ἐνοικηθείησᾰν
imperative   ἐνοικήθητῐ ἐνοικηθήτω ἐνοικήθητον ἐνοικηθήτων   ἐνοικήθητε ἐνοικηθέντων
active middle passive
infinitive ἐνοικῆσαι ἐνοικήσᾰσθαι ἐνοικηθῆναι
participle m ἐνοικήσᾱς ἐνοικησᾰ́μενος ἐνοικηθείς
f ἐνοικήσᾱσᾰ ἐνοικησᾰμένη ἐνοικηθεῖσᾰ
n ἐνοικῆσᾰν ἐνοικησᾰ́μενον ἐνοικηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐνῴκηκᾰ, ἐνῴκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνῴκηκᾰ ἐνῴκηκᾰς ἐνῴκηκε(ν) ἐνῳκήκᾰτον ἐνῳκήκᾰτον ἐνῳκήκᾰμεν ἐνῳκήκᾰτε ἐνῳκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐνῳκήκω ἐνῳκήκῃς ἐνῳκήκῃ ἐνῳκήκητον ἐνῳκήκητον ἐνῳκήκωμεν ἐνῳκήκητε ἐνῳκήκωσῐ(ν)
optative ἐνῳκήκοιμῐ / ἐνῳκηκοίην ἐνῳκήκοις / ἐνῳκηκοίης ἐνῳκήκοι / ἐνῳκηκοίη ἐνῳκήκοιτον ἐνῳκηκοίτην ἐνῳκήκοιμεν ἐνῳκήκοιτε ἐνῳκήκοιεν
imperative   ἐνῴκηκε ἐνῳκηκέτω ἐνῳκήκετον ἐνῳκηκέτων   ἐνῳκήκετε ἐνῳκηκόντων
middle/
passive 		indicative ἐνῴκημαι ἐνῴκησαι ἐνῴκηται ἐνῴκησθον ἐνῴκησθον ἐνῳκήμεθᾰ ἐνῴκησθε ἐνῴκηνται
subjunctive ἐνῳκημένος ὦ ἐνῳκημένος ᾖς ἐνῳκημένος ᾖ ἐνῳκημένω ἦτον ἐνῳκημένω ἦτον ἐνῳκημένοι ὦμεν ἐνῳκημένοι ἦτε ἐνῳκημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐνῳκημένος εἴην ἐνῳκημένος εἴης ἐνῳκημένος εἴη ἐνῳκημένω εἴητον / εἶτον ἐνῳκημένω εἰήτην / εἴτην ἐνῳκημένοι εἴημεν / εἶμεν ἐνῳκημένοι εἴητε / εἶτε ἐνῳκημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐνῴκησο ἐνῳκήσθω ἐνῴκησθον ἐνῳκήσθων   ἐνῴκησθε ἐνῳκήσθων
active middle/passive
infinitive ἐνῳκηκέναι ἐνῳκῆσθαι
participle m ἐνῳκηκώς ἐνῳκημένος
f ἐνῳκηκυῖᾰ ἐνῳκημένη
n ἐνῳκηκός ἐνῳκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.