ἐντείνω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν- (en-) +‎ τείνω (teínō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.těː.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /enˈti.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /enˈti.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /enˈti.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /enˈdi.no/

Verb

ἐντείνω • (enteínō)

to stretch or strain tight
(middle voice) to string one's bow
to keep taut
to tie tight
(figurative) to strain, exert
to exert oneself, be vehement
to stretch out at or against
to put into verse

Conjugation

Present: ἐντείνω, ἐντείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντείνω	ἐντείνεις	ἐντείνει	ἐντείνετον	ἐντείνετον	ἐντείνομεν	ἐντείνετε	ἐντείνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντείνω	ἐντείνῃς	ἐντείνῃ	ἐντείνητον	ἐντείνητον	ἐντείνωμεν	ἐντείνητε	ἐντείνωσῐ(ν)
	optative	ἐντείνοιμῐ	ἐντείνοις	ἐντείνοι	ἐντείνοιτον	ἐντεινοίτην	ἐντείνοιμεν	ἐντείνοιτε	ἐντείνοιεν
	imperative		ἔντεινε	ἐντεινέτω	ἐντείνετον	ἐντεινέτων		ἐντείνετε	ἐντεινόντων
middle/ passive	indicative	ἐντείνομαι	ἐντείνῃ, ἐντείνει	ἐντείνεται	ἐντείνεσθον	ἐντείνεσθον	ἐντεινόμεθᾰ	ἐντείνεσθε	ἐντείνονται
	subjunctive	ἐντείνωμαι	ἐντείνῃ	ἐντείνηται	ἐντείνησθον	ἐντείνησθον	ἐντεινώμεθᾰ	ἐντείνησθε	ἐντείνωνται
	optative	ἐντεινοίμην	ἐντείνοιο	ἐντείνοιτο	ἐντείνοισθον	ἐντεινοίσθην	ἐντεινοίμεθᾰ	ἐντείνοισθε	ἐντείνοιντο
	imperative		ἐντείνου	ἐντεινέσθω	ἐντείνεσθον	ἐντεινέσθων		ἐντείνεσθε	ἐντεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντείνειν				ἐντείνεσθαι
participle	m	ἐντείνων				ἐντεινόμενος
	f	ἐντείνουσᾰ				ἐντεινομένη
	n	ἐντεῖνον				ἐντεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνέτεινον, ἐνετεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέτεινον	ἐνέτεινες	ἐνέτεινε(ν)	ἐνετείνετον	ἐνετεινέτην	ἐνετείνομεν	ἐνετείνετε	ἐνέτεινον
middle/ passive	indicative	ἐνετεινόμην	ἐνετείνου	ἐνετείνετο	ἐνετείνεσθον	ἐνετεινέσθην	ἐνετεινόμεθᾰ	ἐνετείνεσθε	ἐνετείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐντενέω, ἐντενέομαι, ἐντᾰθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντενέω	ἐντενέεις	ἐντενέει	ἐντενέετον	ἐντενέετον	ἐντενέομεν	ἐντενέετε	ἐντενέουσῐ(ν)
active	optative	ἐντενέοιμῐ	ἐντενέοις	ἐντενέοι	ἐντενέοιτον	ἐντενεοίτην	ἐντενέοιμεν	ἐντενέοιτε	ἐντενέοιεν
middle	indicative	ἐντενέομαι	ἐντενέῃ, ἐντενέει	ἐντενέεται	ἐντενέεσθον	ἐντενέεσθον	ἐντενεόμεθᾰ	ἐντενέεσθε	ἐντενέονται
middle	optative	ἐντενεοίμην	ἐντενέοιο	ἐντενέοιτο	ἐντενέοισθον	ἐντενεοίσθην	ἐντενεοίμεθᾰ	ἐντενέοισθε	ἐντενέοιντο
passive	indicative	ἐντᾰθήσομαι	ἐντᾰθήσῃ	ἐντᾰθήσεται	ἐντᾰθήσεσθον	ἐντᾰθήσεσθον	ἐντᾰθησόμεθᾰ	ἐντᾰθήσεσθε	ἐντᾰθήσονται
passive	optative	ἐντᾰθησοίμην	ἐντᾰθήσοιο	ἐντᾰθήσοιτο	ἐντᾰθήσοισθον	ἐντᾰθησοίσθην	ἐντᾰθησοίμεθᾰ	ἐντᾰθήσοισθε	ἐντᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐντενέειν			ἐντενέεσθαι		ἐντᾰθήσεσθαι
participle	m	ἐντενέων			ἐντενεόμενος		ἐντᾰθησόμενος
	f	ἐντενέουσᾰ			ἐντενεομένη		ἐντᾰθησομένη
	n	ἐντενέον			ἐντενεόμενον		ἐντᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐντενῶ, ἐντενοῦμαι, ἐντᾰθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντενῶ	ἐντενεῖς	ἐντενεῖ	ἐντενεῖτον	ἐντενεῖτον	ἐντενοῦμεν	ἐντενεῖτε	ἐντενοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐντενοίην, ἐντενοῖμῐ	ἐντενοίης, ἐντενοῖς	ἐντενοίη, ἐντενοῖ	ἐντενοῖτον, ἐντενοίητον	ἐντενοίτην, ἐντενοιήτην	ἐντενοῖμεν, ἐντενοίημεν	ἐντενοῖτε, ἐντενοίητε	ἐντενοῖεν, ἐντενοίησᾰν
middle	indicative	ἐντενοῦμαι	ἐντενῇ	ἐντενεῖται	ἐντενεῖσθον	ἐντενεῖσθον	ἐντενούμεθᾰ	ἐντενεῖσθε	ἐντενοῦνται
middle	optative	ἐντενοίμην	ἐντενοῖο	ἐντενοῖτο	ἐντενοῖσθον	ἐντενοίσθην	ἐντενοίμεθᾰ	ἐντενοῖσθε	ἐντενοῖντο
passive	indicative	ἐντᾰθήσομαι	ἐντᾰθήσῃ	ἐντᾰθήσεται	ἐντᾰθήσεσθον	ἐντᾰθήσεσθον	ἐντᾰθησόμεθᾰ	ἐντᾰθήσεσθε	ἐντᾰθήσονται
passive	optative	ἐντᾰθησοίμην	ἐντᾰθήσοιο	ἐντᾰθήσοιτο	ἐντᾰθήσοισθον	ἐντᾰθησοίσθην	ἐντᾰθησοίμεθᾰ	ἐντᾰθήσοισθε	ἐντᾰθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐντενεῖν			ἐντενεῖσθαι		ἐντᾰθήσεσθαι
participle	m	ἐντενῶν			ἐντενούμενος		ἐντᾰθησόμενος
	f	ἐντενοῦσᾰ			ἐντενουμένη		ἐντᾰθησομένη
	n	ἐντενοῦν			ἐντενούμενον		ἐντᾰθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνέτεινᾰ, ἐνετεινᾰ́μην, ἐνετᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνέτεινᾰ	ἐνέτεινᾰς	ἐνέτεινε(ν)	ἐνετείνᾰτον	ἐνετεινᾰ́την	ἐνετείνᾰμεν	ἐνετείνᾰτε	ἐνέτεινᾰν
	subjunctive	ἐντείνω	ἐντείνῃς	ἐντείνῃ	ἐντείνητον	ἐντείνητον	ἐντείνωμεν	ἐντείνητε	ἐντείνωσῐ(ν)
	optative	ἐντείναιμῐ	ἐντείνειᾰς, ἐντείναις	ἐντείνειε(ν), ἐντείναι	ἐντείναιτον	ἐντειναίτην	ἐντείναιμεν	ἐντείναιτε	ἐντείνειᾰν, ἐντείναιεν
	imperative		ἔντεινον	ἐντεινᾰ́τω	ἐντείνᾰτον	ἐντεινᾰ́των		ἐντείνᾰτε	ἐντεινᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνετεινᾰ́μην	ἐνετείνω	ἐνετείνᾰτο	ἐνετείνᾰσθον	ἐνετεινᾰ́σθην	ἐνετεινᾰ́μεθᾰ	ἐνετείνᾰσθε	ἐνετείνᾰντο
	subjunctive	ἐντείνωμαι	ἐντείνῃ	ἐντείνηται	ἐντείνησθον	ἐντείνησθον	ἐντεινώμεθᾰ	ἐντείνησθε	ἐντείνωνται
	optative	ἐντειναίμην	ἐντείναιο	ἐντείναιτο	ἐντείναισθον	ἐντειναίσθην	ἐντειναίμεθᾰ	ἐντείναισθε	ἐντείναιντο
	imperative		ἔντειναι	ἐντεινᾰ́σθω	ἐντείνᾰσθον	ἐντεινᾰ́σθων		ἐντείνᾰσθε	ἐντεινᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνετᾰ́θην	ἐνετᾰ́θης	ἐνετᾰ́θη	ἐνετᾰ́θητον	ἐνετᾰθήτην	ἐνετᾰ́θημεν	ἐνετᾰ́θητε	ἐνετᾰ́θησᾰν
	subjunctive	ἐντᾰθῶ	ἐντᾰθῇς	ἐντᾰθῇ	ἐντᾰθῆτον	ἐντᾰθῆτον	ἐντᾰθῶμεν	ἐντᾰθῆτε	ἐντᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ἐντᾰθείην	ἐντᾰθείης	ἐντᾰθείη	ἐντᾰθεῖτον, ἐντᾰθείητον	ἐντᾰθείτην, ἐντᾰθειήτην	ἐντᾰθεῖμεν, ἐντᾰθείημεν	ἐντᾰθεῖτε, ἐντᾰθείητε	ἐντᾰθεῖεν, ἐντᾰθείησᾰν
	imperative		ἐντᾰ́θητῐ	ἐντᾰθήτω	ἐντᾰ́θητον	ἐντᾰθήτων		ἐντᾰ́θητε	ἐντᾰθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐντεῖναι			ἐντείνᾰσθαι		ἐντᾰθῆναι
participle	m	ἐντείνᾱς			ἐντεινᾰ́μενος		ἐντᾰθείς
	f	ἐντείνᾱσᾰ			ἐντεινᾰμένη		ἐντᾰθεῖσᾰ
	n	ἐντεῖνᾰν			ἐντεινᾰ́μενον		ἐντᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐντέτᾰκᾰ, ἐντέτᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντέτᾰκᾰ	ἐντέτᾰκᾰς	ἐντέτᾰκε(ν)	ἐντετᾰ́κᾰτον	ἐντετᾰ́κᾰτον	ἐντετᾰ́κᾰμεν	ἐντετᾰ́κᾰτε	ἐντετᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐντετᾰ́κω	ἐντετᾰ́κῃς	ἐντετᾰ́κῃ	ἐντετᾰ́κητον	ἐντετᾰ́κητον	ἐντετᾰ́κωμεν	ἐντετᾰ́κητε	ἐντετᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐντετᾰ́κοιμῐ, ἐντετᾰκοίην	ἐντετᾰ́κοις, ἐντετᾰκοίης	ἐντετᾰ́κοι, ἐντετᾰκοίη	ἐντετᾰ́κοιτον	ἐντετᾰκοίτην	ἐντετᾰ́κοιμεν	ἐντετᾰ́κοιτε	ἐντετᾰ́κοιεν
	imperative		ἐντέτᾰκε	ἐντετᾰκέτω	ἐντετᾰ́κετον	ἐντετᾰκέτων		ἐντετᾰ́κετε	ἐντετᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἐντέτᾰμαι	ἐντέτᾰσαι	ἐντέτᾰται	ἐντέτᾰσθον	ἐντέτᾰσθον	ἐντετᾰ́μεθᾰ	ἐντέτᾰσθε	ἐντέτᾰνται
	subjunctive	ἐντετᾰμένος ὦ	ἐντετᾰμένος ᾖς	ἐντετᾰμένος ᾖ	ἐντετᾰμένω ἦτον	ἐντετᾰμένω ἦτον	ἐντετᾰμένοι ὦμεν	ἐντετᾰμένοι ἦτε	ἐντετᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐντετᾰμένος εἴην	ἐντετᾰμένος εἴης	ἐντετᾰμένος εἴη	ἐντετᾰμένω εἴητον/εἶτον	ἐντετᾰμένω εἰήτην/εἴτην	ἐντετᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐντετᾰμένοι εἴητε/εἶτε	ἐντετᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐντέτᾰσο	ἐντετᾰ́σθω	ἐντέτᾰσθον	ἐντετᾰ́σθων		ἐντέτᾰσθε	ἐντετᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐντετᾰκέναι				ἐντετᾰ́σθαι
participle	m	ἐντετᾰκώς				ἐντετᾰμένος
	f	ἐντετᾰκυῖᾰ				ἐντετᾰμένη
	n	ἐντετᾰκός				ἐντετᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐντετᾰ́κειν, ἐντετᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐντετᾰ́κειν, ἐντετᾰ́κη	ἐντετᾰ́κεις, ἐντετᾰ́κης	ἐντετᾰ́κει(ν)	ἐντετᾰ́κετον	ἐντετᾰκέτην	ἐντετᾰ́κεμεν	ἐντετᾰ́κετε	ἐντετᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐντετᾰ́μην	ἐντέτᾰσο	ἐντέτᾰτο	ἐντέτᾰσθον	ἐντετᾰ́σθην	ἐντετᾰ́μεθᾰ	ἐντέτᾰσθε	ἐντέτᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἔντασις (éntasis)

Related terms

ἐντανύω (entanúō)

Descendants

Greek: εντείνω (enteíno)