ἐντεροκήλη

Ancient Greek

From ἔντερον (énteron, “intestine”) +‎ κήλη (kḗlē, “tumour, hernia”).

ἐντεροκήλη • (enterokḗlē) f (genitive ἐντεροκήλης); first declension

First declension of ἡ ἐντεροκήλη; τῆς ἐντεροκήλης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἐντεροκήλη hē enterokḗlē	τὼ ἐντεροκήλᾱ tṑ enterokḗlā	αἱ ἐντεροκῆλαι hai enterokêlai
Genitive	τῆς ἐντεροκήλης tês enterokḗlēs	τοῖν ἐντεροκήλαιν toîn enterokḗlain	τῶν ἐντεροκηλῶν tôn enterokēlôn
Dative	τῇ ἐντεροκήλῃ tēî enterokḗlēi	τοῖν ἐντεροκήλαιν toîn enterokḗlain	ταῖς ἐντεροκήλαις taîs enterokḗlais
Accusative	τὴν ἐντεροκήλην tḕn enterokḗlēn	τὼ ἐντεροκήλᾱ tṑ enterokḗlā	τᾱ̀ς ἐντεροκήλᾱς tā̀s enterokḗlās
Vocative	ἐντεροκήλη enterokḗlē	ἐντεροκήλᾱ enterokḗlā	ἐντεροκῆλαι enterokêlai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.