ἐξαρτύω

Ancient Greek

Etymology

ἐξ- (ex-) +‎ ἀρτύω (artúō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.sar.tý.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ek.sarˈty.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.sarˈty.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.sarˈty.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.sarˈti.o/

Verb

ἐξαρτύω • (exartúō)

to prepare, equip, fit out

Conjugation

Present: ἐξαρτύω, ἐξαρτύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξαρτύω	ἐξαρτύεις	ἐξαρτύει	ἐξαρτύετον	ἐξαρτύετον	ἐξαρτύομεν	ἐξαρτύετε	ἐξαρτύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξαρτύω	ἐξαρτύῃς	ἐξαρτύῃ	ἐξαρτύητον	ἐξαρτύητον	ἐξαρτύωμεν	ἐξαρτύητε	ἐξαρτύωσῐ(ν)
	optative	ἐξαρτύοιμῐ	ἐξαρτύοις	ἐξαρτύοι	ἐξαρτύοιτον	ἐξαρτυοίτην	ἐξαρτύοιμεν	ἐξαρτύοιτε	ἐξαρτύοιεν
	imperative		ἐξάρτυε	ἐξαρτυέτω	ἐξαρτύετον	ἐξαρτυέτων		ἐξαρτύετε	ἐξαρτυόντων
middle/ passive	indicative	ἐξαρτύομαι	ἐξαρτύῃ, ἐξαρτύει	ἐξαρτύεται	ἐξαρτύεσθον	ἐξαρτύεσθον	ἐξαρτυόμεθᾰ	ἐξαρτύεσθε	ἐξαρτύονται
	subjunctive	ἐξαρτύωμαι	ἐξαρτύῃ	ἐξαρτύηται	ἐξαρτύησθον	ἐξαρτύησθον	ἐξαρτυώμεθᾰ	ἐξαρτύησθε	ἐξαρτύωνται
	optative	ἐξαρτυοίμην	ἐξαρτύοιο	ἐξαρτύοιτο	ἐξαρτύοισθον	ἐξαρτυοίσθην	ἐξαρτυοίμεθᾰ	ἐξαρτύοισθε	ἐξαρτύοιντο
	imperative		ἐξαρτύου	ἐξαρτυέσθω	ἐξαρτύεσθον	ἐξαρτυέσθων		ἐξαρτύεσθε	ἐξαρτυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐξαρτύειν				ἐξαρτύεσθαι
participle	m	ἐξαρτύων				ἐξαρτυόμενος
	f	ἐξαρτύουσᾰ				ἐξαρτυομένη
	n	ἐξαρτῦον				ἐξαρτυόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξήρτυον, ἐξηρτυόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήρτυον	ἐξήρτυες	ἐξήρτυε(ν)	ἐξηρτύετον	ἐξηρτυέτην	ἐξηρτύομεν	ἐξηρτύετε	ἐξήρτυον
middle/ passive	indicative	ἐξηρτυόμην	ἐξηρτύου	ἐξηρτύετο	ἐξηρτύεσθον	ἐξηρτυέσθην	ἐξηρτυόμεθᾰ	ἐξηρτύεσθε	ἐξηρτύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐξαρτῡ́σω, ἐξαρτῡ́σομαι, ἐξαρτῡθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξαρτῡ́σω	ἐξαρτῡ́σεις	ἐξαρτῡ́σει	ἐξαρτῡ́σετον	ἐξαρτῡ́σετον	ἐξαρτῡ́σομεν	ἐξαρτῡ́σετε	ἐξαρτῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἐξαρτῡ́σοιμῐ	ἐξαρτῡ́σοις	ἐξαρτῡ́σοι	ἐξαρτῡ́σοιτον	ἐξαρτῡσοίτην	ἐξαρτῡ́σοιμεν	ἐξαρτῡ́σοιτε	ἐξαρτῡ́σοιεν
middle	indicative	ἐξαρτῡ́σομαι	ἐξαρτῡ́σῃ, ἐξαρτῡ́σει	ἐξαρτῡ́σεται	ἐξαρτῡ́σεσθον	ἐξαρτῡ́σεσθον	ἐξαρτῡσόμεθᾰ	ἐξαρτῡ́σεσθε	ἐξαρτῡ́σονται
middle	optative	ἐξαρτῡσοίμην	ἐξαρτῡ́σοιο	ἐξαρτῡ́σοιτο	ἐξαρτῡ́σοισθον	ἐξαρτῡσοίσθην	ἐξαρτῡσοίμεθᾰ	ἐξαρτῡ́σοισθε	ἐξαρτῡ́σοιντο
passive	indicative	ἐξαρτῡθήσομαι	ἐξαρτῡθήσῃ	ἐξαρτῡθήσεται	ἐξαρτῡθήσεσθον	ἐξαρτῡθήσεσθον	ἐξαρτῡθησόμεθᾰ	ἐξαρτῡθήσεσθε	ἐξαρτῡθήσονται
passive	optative	ἐξαρτῡθησοίμην	ἐξαρτῡθήσοιο	ἐξαρτῡθήσοιτο	ἐξαρτῡθήσοισθον	ἐξαρτῡθησοίσθην	ἐξαρτῡθησοίμεθᾰ	ἐξαρτῡθήσοισθε	ἐξαρτῡθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐξαρτῡ́σειν			ἐξαρτῡ́σεσθαι		ἐξαρτῡθήσεσθαι
participle	m	ἐξαρτῡ́σων			ἐξαρτῡσόμενος		ἐξαρτῡθησόμενος
	f	ἐξαρτῡ́σουσᾰ			ἐξαρτῡσομένη		ἐξαρτῡθησομένη
	n	ἐξαρτῦσον			ἐξαρτῡσόμενον		ἐξαρτῡθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξήρτῡσᾰ, ἐξηρτῡσᾰ́μην, ἐξηρτῡ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήρτῡσᾰ	ἐξήρτῡσᾰς	ἐξήρτῡσε(ν)	ἐξηρτῡ́σᾰτον	ἐξηρτῡσᾰ́την	ἐξηρτῡ́σᾰμεν	ἐξηρτῡ́σᾰτε	ἐξήρτῡσᾰν
	subjunctive	ἐξαρτῡ́σω	ἐξαρτῡ́σῃς	ἐξαρτῡ́σῃ	ἐξαρτῡ́σητον	ἐξαρτῡ́σητον	ἐξαρτῡ́σωμεν	ἐξαρτῡ́σητε	ἐξαρτῡ́σωσῐ(ν)
	optative	ἐξαρτῡ́σαιμῐ	ἐξαρτῡ́σειᾰς, ἐξαρτῡ́σαις	ἐξαρτῡ́σειε(ν), ἐξαρτῡ́σαι	ἐξαρτῡ́σαιτον	ἐξαρτῡσαίτην	ἐξαρτῡ́σαιμεν	ἐξαρτῡ́σαιτε	ἐξαρτῡ́σειᾰν, ἐξαρτῡ́σαιεν
	imperative		ἐξάρτῡσον	ἐξαρτῡσᾰ́τω	ἐξαρτῡ́σᾰτον	ἐξαρτῡσᾰ́των		ἐξαρτῡ́σᾰτε	ἐξαρτῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξηρτῡσᾰ́μην	ἐξηρτῡ́σω	ἐξηρτῡ́σᾰτο	ἐξηρτῡ́σᾰσθον	ἐξηρτῡσᾰ́σθην	ἐξηρτῡσᾰ́μεθᾰ	ἐξηρτῡ́σᾰσθε	ἐξηρτῡ́σᾰντο
	subjunctive	ἐξαρτῡ́σωμαι	ἐξαρτῡ́σῃ	ἐξαρτῡ́σηται	ἐξαρτῡ́σησθον	ἐξαρτῡ́σησθον	ἐξαρτῡσώμεθᾰ	ἐξαρτῡ́σησθε	ἐξαρτῡ́σωνται
	optative	ἐξαρτῡσαίμην	ἐξαρτῡ́σαιο	ἐξαρτῡ́σαιτο	ἐξαρτῡ́σαισθον	ἐξαρτῡσαίσθην	ἐξαρτῡσαίμεθᾰ	ἐξαρτῡ́σαισθε	ἐξαρτῡ́σαιντο
	imperative		ἐξάρτῡσαι	ἐξαρτῡσᾰ́σθω	ἐξαρτῡ́σᾰσθον	ἐξαρτῡσᾰ́σθων		ἐξαρτῡ́σᾰσθε	ἐξαρτῡσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐξηρτῡ́θην	ἐξηρτῡ́θης	ἐξηρτῡ́θη	ἐξηρτῡ́θητον	ἐξηρτῡθήτην	ἐξηρτῡ́θημεν	ἐξηρτῡ́θητε	ἐξηρτῡ́θησᾰν
	subjunctive	ἐξαρτῡθῶ	ἐξαρτῡθῇς	ἐξαρτῡθῇ	ἐξαρτῡθῆτον	ἐξαρτῡθῆτον	ἐξαρτῡθῶμεν	ἐξαρτῡθῆτε	ἐξαρτῡθῶσῐ(ν)
	optative	ἐξαρτῡθείην	ἐξαρτῡθείης	ἐξαρτῡθείη	ἐξαρτῡθεῖτον, ἐξαρτῡθείητον	ἐξαρτῡθείτην, ἐξαρτῡθειήτην	ἐξαρτῡθεῖμεν, ἐξαρτῡθείημεν	ἐξαρτῡθεῖτε, ἐξαρτῡθείητε	ἐξαρτῡθεῖεν, ἐξαρτῡθείησᾰν
	imperative		ἐξαρτῡ́θητῐ	ἐξαρτῡθήτω	ἐξαρτῡ́θητον	ἐξαρτῡθήτων		ἐξαρτῡ́θητε	ἐξαρτῡθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐξαρτῦσαι			ἐξαρτῡ́σᾰσθαι		ἐξαρτῡθῆναι
participle	m	ἐξαρτῡ́σᾱς			ἐξαρτῡσᾰ́μενος		ἐξαρτῡθείς
	f	ἐξαρτῡ́σᾱσᾰ			ἐξαρτῡσᾰμένη		ἐξαρτῡθεῖσᾰ
	n	ἐξαρτῦσᾰν			ἐξαρτῡσᾰ́μενον		ἐξαρτῡθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐξήρτῡκᾰ, ἐξήρτῡμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξήρτῡκᾰ	ἐξήρτῡκᾰς	ἐξήρτῡκε(ν)	ἐξηρτῡ́κᾰτον	ἐξηρτῡ́κᾰτον	ἐξηρτῡ́κᾰμεν	ἐξηρτῡ́κᾰτε	ἐξηρτῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐξηρτῡ́κω	ἐξηρτῡ́κῃς	ἐξηρτῡ́κῃ	ἐξηρτῡ́κητον	ἐξηρτῡ́κητον	ἐξηρτῡ́κωμεν	ἐξηρτῡ́κητε	ἐξηρτῡ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐξηρτῡ́κοιμῐ, ἐξηρτῡκοίην	ἐξηρτῡ́κοις, ἐξηρτῡκοίης	ἐξηρτῡ́κοι, ἐξηρτῡκοίη	ἐξηρτῡ́κοιτον	ἐξηρτῡκοίτην	ἐξηρτῡ́κοιμεν	ἐξηρτῡ́κοιτε	ἐξηρτῡ́κοιεν
	imperative		ἐξήρτῡκε	ἐξηρτῡκέτω	ἐξηρτῡ́κετον	ἐξηρτῡκέτων		ἐξηρτῡ́κετε	ἐξηρτῡκόντων
middle/ passive	indicative	ἐξήρτῡμαι	ἐξήρτῡσαι	ἐξήρτῡται	ἐξήρτῡσθον	ἐξήρτῡσθον	ἐξηρτῡ́μεθᾰ	ἐξήρτῡσθε	ἐξήρτῡνται
	subjunctive	ἐξηρτῡμένος ὦ	ἐξηρτῡμένος ᾖς	ἐξηρτῡμένος ᾖ	ἐξηρτῡμένω ἦτον	ἐξηρτῡμένω ἦτον	ἐξηρτῡμένοι ὦμεν	ἐξηρτῡμένοι ἦτε	ἐξηρτῡμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐξηρτῡμένος εἴην	ἐξηρτῡμένος εἴης	ἐξηρτῡμένος εἴη	ἐξηρτῡμένω εἴητον/εἶτον	ἐξηρτῡμένω εἰήτην/εἴτην	ἐξηρτῡμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐξηρτῡμένοι εἴητε/εἶτε	ἐξηρτῡμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐξήρτῡσο	ἐξηρτῡ́σθω	ἐξήρτῡσθον	ἐξηρτῡ́σθων		ἐξήρτῡσθε	ἐξηρτῡ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐξηρτῡκέναι				ἐξηρτῦσθαι
participle	m	ἐξηρτῡκώς				ἐξηρτῡμένος
	f	ἐξηρτῡκυῖᾰ				ἐξηρτῡμένη
	n	ἐξηρτῡκός				ἐξηρτῡμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐξηρτῡ́κειν, ἐξηρτῡ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξηρτῡ́κειν, ἐξηρτῡ́κη	ἐξηρτῡ́κεις, ἐξηρτῡ́κης	ἐξηρτῡ́κει(ν)	ἐξηρτῡ́κετον	ἐξηρτῡκέτην	ἐξηρτῡ́κεμεν	ἐξηρτῡ́κετε	ἐξηρτῡ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐξηρτῡ́μην	ἐξήρτῡσο	ἐξήρτῡτο	ἐξήρτῡσθον	ἐξηρτῡ́σθην	ἐξηρτῡ́μεθᾰ	ἐξήρτῡσθε	ἐξήρτῡντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: εξαρτύω (exartýo)