ἐπαπολύω

Ancient Greek

Etymology

From ἐπῐ- (epĭ-, “over, at, for, against”) +‎ ἀπολύω (apolúō, “loose from, discharge”)

Pronunciation

 

Verb

ἐπᾰπολῡ́ω • (epăpolū́ō)

  1. to discharge against

Conjugation

   Present: ἐπαπολῡ́ω, ἐπαπολῡ́ομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπολῡ́ω ἐπαπολῡ́εις ἐπαπολῡ́ει ἐπαπολῡ́ετον ἐπαπολῡ́ετον ἐπαπολῡ́ομεν ἐπαπολῡ́ετε ἐπαπολῡ́ουσῐ(ν)
subjunctive ἐπαπολῡ́ω ἐπαπολῡ́ῃς ἐπαπολῡ́ῃ ἐπαπολῡ́ητον ἐπαπολῡ́ητον ἐπαπολῡ́ωμεν ἐπαπολῡ́ητε ἐπαπολῡ́ωσῐ(ν)
optative ἐπαπολῡ́οιμῐ ἐπαπολῡ́οις ἐπαπολῡ́οι ἐπαπολῡ́οιτον ἐπαπολῡοίτην ἐπαπολῡ́οιμεν ἐπαπολῡ́οιτε ἐπαπολῡ́οιεν
imperative   ἐπαπόλῡε ἐπαπολῡέτω ἐπαπολῡ́ετον ἐπαπολῡέτων   ἐπαπολῡ́ετε ἐπαπολῡόντων
middle/
passive 		indicative ἐπαπολῡ́ομαι ἐπαπολῡ́ῃ,
ἐπαπολῡ́ει 		ἐπαπολῡ́εται ἐπαπολῡ́εσθον ἐπαπολῡ́εσθον ἐπαπολῡόμεθᾰ ἐπαπολῡ́εσθε ἐπαπολῡ́ονται
subjunctive ἐπαπολῡ́ωμαι ἐπαπολῡ́ῃ ἐπαπολῡ́ηται ἐπαπολῡ́ησθον ἐπαπολῡ́ησθον ἐπαπολῡώμεθᾰ ἐπαπολῡ́ησθε ἐπαπολῡ́ωνται
optative ἐπαπολῡοίμην ἐπαπολῡ́οιο ἐπαπολῡ́οιτο ἐπαπολῡ́οισθον ἐπαπολῡοίσθην ἐπαπολῡοίμεθᾰ ἐπαπολῡ́οισθε ἐπαπολῡ́οιντο
imperative   ἐπαπολῡ́ου ἐπαπολῡέσθω ἐπαπολῡ́εσθον ἐπαπολῡέσθων   ἐπαπολῡ́εσθε ἐπαπολῡέσθων
active middle/passive
infinitive ἐπαπολῡ́ειν ἐπαπολῡ́εσθαι
participle m ἐπαπολῡ́ων ἐπαπολῡόμενος
f ἐπαπολῡ́ουσᾰ ἐπαπολῡομένη
n ἐπαπολῦον ἐπαπολῡόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐπαπολῡ́σω, ἐπαπολῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπολῡ́σω ἐπαπολῡ́σεις ἐπαπολῡ́σει ἐπαπολῡ́σετον ἐπαπολῡ́σετον ἐπαπολῡ́σομεν ἐπαπολῡ́σετε ἐπαπολῡ́σουσῐ(ν)
optative ἐπαπολῡ́σοιμῐ ἐπαπολῡ́σοις ἐπαπολῡ́σοι ἐπαπολῡ́σοιτον ἐπαπολῡσοίτην ἐπαπολῡ́σοιμεν ἐπαπολῡ́σοιτε ἐπαπολῡ́σοιεν
middle indicative ἐπαπολῡ́σομαι ἐπαπολῡ́σῃ,
ἐπαπολῡ́σει 		ἐπαπολῡ́σεται ἐπαπολῡ́σεσθον ἐπαπολῡ́σεσθον ἐπαπολῡσόμεθᾰ ἐπαπολῡ́σεσθε ἐπαπολῡ́σονται
optative ἐπαπολῡσοίμην ἐπαπολῡ́σοιο ἐπαπολῡ́σοιτο ἐπαπολῡ́σοισθον ἐπαπολῡσοίσθην ἐπαπολῡσοίμεθᾰ ἐπαπολῡ́σοισθε ἐπαπολῡ́σοιντο
active middle
infinitive ἐπαπολῡ́σειν ἐπαπολῡ́σεσθαι
participle m ἐπαπολῡ́σων ἐπαπολῡσόμενος
f ἐπαπολῡ́σουσᾰ ἐπαπολῡσομένη
n ἐπαπολῦσον ἐπαπολῡσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐπαπἔλῡον, ἐπαπἐλῡόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπἔλῡον ἐπαπἔλῡες ἐπαπἔλῡε(ν) ἐπαπἐλῡ́ετον ἐπαπἐλῡέτην ἐπαπἐλῡ́ομεν ἐπαπἐλῡ́ετε ἐπαπἔλῡον
middle/
passive 		indicative ἐπαπἐλῡόμην ἐπαπἐλῡ́ου ἐπαπἐλῡ́ετο ἐπαπἐλῡ́εσθον ἐπαπἐλῡέσθην ἐπαπἐλῡόμεθᾰ ἐπαπἐλῡ́εσθε ἐπαπἐλῡ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐπαπἔλῡσᾰ, ἐπαπἐλῡσᾰ́μην, ἐπαπἐλῠ́θην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπἔλῡσᾰ ἐπαπἔλῡσᾰς ἐπαπἔλῡσε(ν) ἐπαπἐλῡ́σᾰτον ἐπαπἐλῡσᾰ́την ἐπαπἐλῡ́σᾰμεν ἐπαπἐλῡ́σᾰτε ἐπαπἔλῡσᾰν
subjunctive ἐπαπολῡ́σω ἐπαπολῡ́σῃς ἐπαπολῡ́σῃ ἐπαπολῡ́σητον ἐπαπολῡ́σητον ἐπαπολῡ́σωμεν ἐπαπολῡ́σητε ἐπαπολῡ́σωσῐ(ν)
optative ἐπαπολῡ́σαιμῐ ἐπαπολῡ́σειᾰς,
ἐπαπολῡ́σαις 		ἐπαπολῡ́σειε(ν),
ἐπαπολῡ́σαι 		ἐπαπολῡ́σαιτον ἐπαπολῡσαίτην ἐπαπολῡ́σαιμεν ἐπαπολῡ́σαιτε ἐπαπολῡ́σειᾰν,
ἐπαπολῡ́σαιεν
imperative   ἐπαπόλῡσον ἐπαπολῡσᾰ́τω ἐπαπολῡ́σᾰτον ἐπαπολῡσᾰ́των   ἐπαπολῡ́σᾰτε ἐπαπολῡσᾰ́ντων
middle indicative ἐπαπἐλῡσᾰ́μην ἐπαπἐλῡ́σω ἐπαπἐλῡ́σᾰτο ἐπαπἐλῡ́σᾰσθον ἐπαπἐλῡσᾰ́σθην ἐπαπἐλῡσᾰ́μεθᾰ ἐπαπἐλῡ́σᾰσθε ἐπαπἐλῡ́σᾰντο
subjunctive ἐπαπολῡ́σωμαι ἐπαπολῡ́σῃ ἐπαπολῡ́σηται ἐπαπολῡ́σησθον ἐπαπολῡ́σησθον ἐπαπολῡσώμεθᾰ ἐπαπολῡ́σησθε ἐπαπολῡ́σωνται
optative ἐπαπολῡσαίμην ἐπαπολῡ́σαιο ἐπαπολῡ́σαιτο ἐπαπολῡ́σαισθον ἐπαπολῡσαίσθην ἐπαπολῡσαίμεθᾰ ἐπαπολῡ́σαισθε ἐπαπολῡ́σαιντο
imperative   ἐπαπόλῡσαι ἐπαπολῡσᾰ́σθω ἐπαπολῡ́σᾰσθον ἐπαπολῡσᾰ́σθων   ἐπαπολῡ́σᾰσθε ἐπαπολῡσᾰ́σθων
passive indicative ἐπαπἐλῠ́θην ἐπαπἐλῠ́θης ἐπαπἐλῠ́θη ἐπαπἐλῠ́θητον ἐπαπἐλῠθήτην ἐπαπἐλῠ́θημεν ἐπαπἐλῠ́θητε ἐπαπἐλῠ́θησᾰν
subjunctive ἐπαπολῠθῶ ἐπαπολῠθῇς ἐπαπολῠθῇ ἐπαπολῠθῆτον ἐπαπολῠθῆτον ἐπαπολῠθῶμεν ἐπαπολῠθῆτε ἐπαπολῠθῶσῐ(ν)
optative ἐπαπολῠθείην ἐπαπολῠθείης ἐπαπολῠθείη ἐπαπολῠθεῖτον,
ἐπαπολῠθείητον 		ἐπαπολῠθείτην,
ἐπαπολῠθειήτην 		ἐπαπολῠθεῖμεν,
ἐπαπολῠθείημεν 		ἐπαπολῠθεῖτε,
ἐπαπολῠθείητε 		ἐπαπολῠθεῖεν,
ἐπαπολῠθείησᾰν
imperative   ἐπαπολῠ́θητῐ ἐπαπολῠθήτω ἐπαπολῠ́θητον ἐπαπολῠθήτων   ἐπαπολῠ́θητε ἐπαπολῠθέντων
active middle passive
infinitive ἐπαπολῦσαι ἐπαπολῡ́σᾰσθαι ἐπαπολῠθῆναι
participle m ἐπαπολῡ́σᾱς ἐπαπολῡσᾰ́μενος ἐπαπολῠθείς
f ἐπαπολῡ́σᾱσᾰ ἐπαπολῡσᾰμένη ἐπαπολῠθεῖσᾰ
n ἐπαπολῦσᾰν ἐπαπολῡσᾰ́μενον ἐπαπολῠθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐπαπολέλῠκᾰ, ἐπαπολέλῠμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπολέλῠκᾰ ἐπαπολέλῠκᾰς ἐπαπολέλῠκε(ν) ἐπαπολελῠ́κᾰτον ἐπαπολελῠ́κᾰτον ἐπαπολελῠ́κᾰμεν ἐπαπολελῠ́κᾰτε ἐπαπολελῠ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐπαπολελῠ́κω ἐπαπολελῠ́κῃς ἐπαπολελῠ́κῃ ἐπαπολελῠ́κητον ἐπαπολελῠ́κητον ἐπαπολελῠ́κωμεν ἐπαπολελῠ́κητε ἐπαπολελῠ́κωσῐ(ν)
optative ἐπαπολελῠ́κοιμῐ,
ἐπαπολελῠκοίην 		ἐπαπολελῠ́κοις,
ἐπαπολελῠκοίης 		ἐπαπολελῠ́κοι,
ἐπαπολελῠκοίη 		ἐπαπολελῠ́κοιτον ἐπαπολελῠκοίτην ἐπαπολελῠ́κοιμεν ἐπαπολελῠ́κοιτε ἐπαπολελῠ́κοιεν
imperative   ἐπαπολέλῠκε ἐπαπολελῠκέτω ἐπαπολελῠ́κετον ἐπαπολελῠκέτων   ἐπαπολελῠ́κετε ἐπαπολελῠκόντων
middle/
passive 		indicative ἐπαπολέλῠμαι ἐπαπολέλῠσαι ἐπαπολέλῠται ἐπαπολέλῠσθον ἐπαπολέλῠσθον ἐπαπολελῠ́μεθᾰ ἐπαπολέλῠσθε ἐπαπολέλῠνται
subjunctive ἐπαπολελῠμένος ὦ ἐπαπολελῠμένος ᾖς ἐπαπολελῠμένος ᾖ ἐπαπολελῠμένω ἦτον ἐπαπολελῠμένω ἦτον ἐπαπολελῠμένοι ὦμεν ἐπαπολελῠμένοι ἦτε ἐπαπολελῠμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐπαπολελῠμένος εἴην ἐπαπολελῠμένος εἴης ἐπαπολελῠμένος εἴη ἐπαπολελῠμένω εἴητον/εἶτον ἐπαπολελῠμένω εἰήτην/εἴτην ἐπαπολελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν ἐπαπολελῠμένοι εἴητε/εἶτε ἐπαπολελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐπαπολέλῠσο ἐπαπολελῠ́σθω ἐπαπολέλῠσθον ἐπαπολελῠ́σθων   ἐπαπολέλῠσθε ἐπαπολελῠ́σθων
active middle/passive
infinitive ἐπαπολελῠκέναι ἐπαπολελῠ́σθαι
participle m ἐπαπολελῠκώς ἐπαπολελῠμένος
f ἐπαπολελῠκυῖᾰ ἐπαπολελῠμένη
n ἐπαπολελῠκός ἐπαπολελῠμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐπαπἐλελῠ́κειν, ἐπαπἐλελῠ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐπαπἐλελῠ́κειν,
ἐπαπἐλελῠ́κη 		ἐπαπἐλελῠ́κεις,
ἐπαπἐλελῠ́κης 		ἐπαπἐλελῠ́κει(ν) ἐπαπἐλελῠ́κετον ἐπαπἐλελῠκέτην ἐπαπἐλελῠ́κεμεν ἐπαπἐλελῠ́κετε ἐπαπἐλελῠ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐπαπἐλελῠ́μην ἐπαπἐλέλῠσο ἐπαπἐλέλῠτο ἐπαπἐλέλῠσθον ἐπαπἐλελῠ́σθην ἐπαπἐλελῠ́μεθᾰ ἐπαπἐλέλῠσθε ἐπαπἐλέλῠντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future perfect: ἐπαπολελῡ́σομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative ἐπαπολελῡ́σομαι ἐπαπολελῡ́σῃ,
ἐπαπολελῡ́σει 		ἐπαπολελῡ́σεται ἐπαπολελῡ́σεσθον ἐπαπολελῡ́σεσθον ἐπαπολελῡσόμεθᾰ ἐπαπολελῡ́σεσθε ἐπαπολελῡ́σονται
optative ἐπαπολελῡσοίμην ἐπαπολελῡ́σοιο ἐπαπολελῡ́σοιτο ἐπαπολελῡ́σοισθον ἐπαπολελῡσοίσθην ἐπαπολελῡσοίμεθᾰ ἐπαπολελῡ́σοισθε ἐπαπολελῡ́σοιντο
middle/passive
infinitive ἐπαπολελῡ́σεσθαι
participle m ἐπαπολελῡσόμενος
f ἐπαπολελῡσομένη
n ἐπαπολελῡσόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.